Ελαιόδεντρο : Μυθολογία.

Το ελαιόδεντρο, αφήνει τα πρώτα ίχνη του στην Μικρά Ασία. Απολιθώματα των φύλλων του, που ανήκουν στην παλαιολιθική ή στην νεολιθική εποχή, έχουν βρεθεί στα όρια της ερήμου Σαχάρας και η ηλικία τους εκτιμάται στα 12 000 χρόνια προ Χριστού. Ωστόσο, οι πρώτες καλλιέργιες εμφανίζονται στον 4ο αιώνα προ Χριστού, στην λεκάνη της Μεσογείου,χάρη στις εμπορικές συναλλαγές.
Οι Κρήτες, την εποχή του βασιλιά Μίνωα, χρησιμοποιούσαν πλάκες αργύλλου για την εξαγώγη ελαιολάδου 2 500 χρόνια προ Χριστού. Του απέδιδαν πολυάριθμες αρέτες και χρήσεις, όπως η κατανάλωση του ως φωτιστικό. Αποτελεί την βάση του ελληνικού πολιτισμού.
Οι Φωκαιείς, (ιδρυτές της Μασσαλίας, το 600 προ Χριστού) προωθούν την εξάπλωση του ελαιόδεντρου, κυρίως στην περιφέρεια, όπου το έδαφος είναι ευνοϊκό για την καλλιέργια του. Το δέντρο της ελιάς, ως σύμβολο της είρηνης και του φωτός, αναφέρεται στη Βίβλο αλλά και στο Κοράνιο. Ασκεί συμαντική επιρροή στο μεσογειακό πολιτισμό.
Ο Δίας , ο πατέρας των θέων, αναθέτει στην Αθήνα (θέα της σοφίας) και στον Πωσειδώνα (θέο της θάλασσας), να κάνουν ο καθένας από μία δωρεά για μία νέα πόλη, και μ'αυτό τον τρόπο, να συναγωνιστούν την κυριαρχία της.

Ο Ποσειδώνας φτιάχνει από ένα βράχο, ένα υπέροχο άλογο που θα μπορούσε να μεταφέρει όπλα, ιππείς, άμαξες, και θα μπορούσε να νικήσει οποιαδήποτε μάχη... Η Αθηνά αγγίζει την γη και κάνει να φυτρώσει ένα δέντρο που θα θρέφει, θα θεραπεύει τις πληγές και τις ρινικές καταρροές και που επίσης θα είναι αθάνατο. Έτσι η πόλη, ονομάστηκε Αθήνα. Οι πολίτες της ανακυρήσουν το δώρο, το χρησιμότερο στην ανθρωπότητα.