Συνέχεια του παραδοσιακού κοσμήματος.

Παρακάτω θα αναλύσω τα περισσότερα από αυτά τα κοσμήματα και ιδιαίτερα τα

πιο σημαντικά για τη ρουμλουκιώτικη φορεσιά:

ƒ Το μαγλικουτάρι ήταν ένα υποχρεωτικό κόσμημα για τη νυφιάτικη γυναικεία

φορεσιά του Ρουμλουκιού. Το μαγλικουτάρι φοριόνταν στο κεφάλι γύρω από

το κατσούλι. Το μαγλικουτάρι φοριόνταν για πρώτη φορά στο γάμο μιας

γυναίκας και ήταν ένα από τα απαραίτητα δώρα του γαμπρού προς τη νύφη.

Το μαγλικουτάρι στο κατσούλι συμβόλιζε τη γυναικεία τιμή και την

αξιοπρέπεια. Οι νιόπαντρες, όταν είχαν δύο μαγλικουτάρια, τοποθετούσαν το

ένα κάτω από τη μπροστινή φούντα πάνω από το χρυσοτσέμπερο και το άλλο

πίσω στο κατσούλι. Τα παλιότερα μαγλικουτάρια είχαν διαφορετική

κατασκευή, λεπτότερη επεξεργασία και κόκκινες χάντρες που κρέμονταν στις

άκρες.

Οι δούλοι ή τα δούλια σκαλώνονταν πάνω από τα αφτιά στο κεφαλόδεσμο.

Οι δούλοι ήταν ένα από τα πιο χαρακτηριστικά στολίδια της φορεσιάς και

θύμιζαν τις πόρπες των παραγναθίδων στα αρχαία κράνη. Η ονομασία, όμως,

δούλος έχει γενικότερη σημασία στο Ρουμλούκι υποδηλώνει κάθε κόσμημα

με άγκιστρο

Δούλοι.

ƒ Τα τσουράκια είναι σκουλαρίκια, που φοριόνταν από όλες τις

Ρουμλουκιώτισσες όταν στολίζονταν. Από ένα αστερένιο κόσμημα, τον τοκά,

ο οποίος σκαλώνεται με γάντζο πίσω στον κεφαλόδεσμο, κρέμονταν δύο

αλυσίδες με φλουράκια, που είχαν στις άκρες τους τα τσουράκια. Τα

τσουράκια σκαλώνονταν με τους δούλους μπροστά στο μαφέσι ώστε τα

φλουριά να κρέμονται στα πλάγια

Τσουράκια.

Τα φλουριά. Οι νύφες που δεν είχαν χρυσοτσέμπερο έβαζαν πάνω στο

μέτωπο και κάτω από το μαφέσι μια σειρά από φλουριά (νομίσματα). Από τα

χρυσά νομίσματα προτιμούσαν τις αυστριακές ντούμπλες και τα τεσσάρια

γιατί απεικόνιζαν το δικέφαλο αετό.

Φλουριά για το στήθος.

ƒ Το ασημογιόρτανο φοριόνταν άλλοτε στο λαιμό σαν περιδέραιο. Με τον

καιρό όμως σταμάτησαν να το φορούν και έβαζαν μόνο τρεις σειρές φλουριά.

Το ασημογιόρτανο κατασκευάζονταν συνήθως στη Βέροια και τη Νάουσα.

Αποτελούνταν από μια ταινία πλάτους 2 εκ. πλεγμένη με ασημένιο σύρμα.

Στη μπροστινή του όψη εφαρμόζονταν μετάλλινο έλασμα με χρωματιστές

πέτρες

Ασημογιόρτανα.

Οι καδένες και οι ασπροθηλιές. Για το στόλισμα του στήθους οι γυναίκες

του Ρουμλουκιού φορούσαν την καδένα με τις ντούμπλες και τα τεσσάρια,

την καδένα με τη βάφτιση ή την καδένα με το σταυρό. Άλλοτε, στη θέση τους

φορούσαν μόνο τις ασπροθηλιές, τρεις σειρές αλυσίδες με τρανά άσπρα

εξάρια

ƒ Το σκαλομάγκαρο έμπαινε στη μέση πάνω από το ζωνάρι και οι αλυσίδες

του με τους παλιούς ασημένιους παράδες, που σκαλώνονταν με τους δούλους,

έπεφταν δεξιά και αριστερά.

1) Μαγλικουτάρι, 2) Σκαλομάγκαρο, 3) Μικροί τουκάδες.

ƒ Ο κοψάς ή τουκάς ήταν το στρόγγυλο κόσμημα που σκαλώνονταν κάτω

αριστερά στο ζωνάρι και οι αλυσίδες του με τα άσπρα σφαντζίκια (αυστριακά

νομίσματα) έπεφταν πάνω στη φούτα.

ƒ Το ασημομάχαιρο ήταν ένας ασημένιος σουγιάς, δεμένος σε διπλή ή τριπλή

αλυσίδα με ένα δούλο στην άκρη για να σκαλώνεται στο ζωνάρι. Τον σουγιά

τον έβαζαν μέσα στην τσέπη του σαϊά, αφήνοντας να φαίνονται πάνω στη

φούτα οι αλυσίδες του

1) Ασημομάχαιρο, 2 και 3) Τσουράκια.

ƒ Τα παφίλια ήταν τα γνωστά θηλυκωτάρια, κλειδωτάρια ή κλειδώματα όπως

ονομάζονται σε άλλες ελληνικές παραδοσιακές φορεσιές. Έχουν μια μεγάλη

ασημένια πόρπη πάνω σε μία χρυσοκέντητη ζώνη και τα φορούσαν οι νύφες

στη μέση μεταξύ του ζωναριού και της φούτας

1) Παφίλια, 2) Δούλοι.

ƒ Η ζώστρα και τα μπιλιντζίκια. Η ζώστρα είχε διπλές αλυσίδες με παράδες

και πεταλούδες. Σκαλώνονταν στη μέση πίσω από το ζωνάρι με το κεντρικό

κόσμημα, το δούλο. Οι αλυσίδες που κρέμονταν από το δούλο έπεφταν πάνω

στις σηκωμένες ποδιές και σκαλώνονταν στα πλάγια προς τα μπρος. Από την

άλλη, τα μπιλιντζίκια ήταν τα βραχιόλια των Ρουμλουκιώτισσων και

συνηθίζονταν στις περιοχές γύρω από τη Βέροια. Ήταν απλοί ασημένιοι

κρίκοι που είχαν σε αποστάσεις ασημένιες σφαίρες

Ζώστρα με τους παράδες και τις πεταλούδες.