Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010

Ταΰγετος

Το βουνό αυτό, που στα μονοπάτια του κρύβει πολλούς μύθους και ιστορίες, πήρε το όνομά του, από μια κόρη του Άτλαντα, την νύμφη Ταϋγέτη. Καρπός της Ταϋγέτης με το Δία ήταν ο Λακεδαίμονας, ένας από τους πολλούς τοπικούς ήρωες, ο οποίος προκειμένου να τιμήσει τη μητέρα του χάρισε το όνομά της στο βουνό. Ο Ησύχιος ο Αλεξανδρέας αναφέρει ότι το όνομα του βουνού προέρχεται από το «Ταυς», το οποίο σημαίνει «μέγας» ή «πολύς».

taygetos12_sΟ Ταΰγετος χώριζε τότε δυο πόλεις, στα ανατολικά τη Σπάρτη ενώ στα δυτικά τις Φαρές, τη σημερινή Καλαμάτα. Το βουνό αυτό, το ψηλότερο της Πελοποννήσου, αποτελεί καταφύγιο για πολλά είδη τόσο του φυτικού όσο και του ζωικού βασιλείου. Η ψηλότερη κορυφή του είναι ο Προφήτης Ηλίας με υψόμετρο 2.407μ. Με συνολικό μήκος 115χλμ. και μέγιστο πλάτος 30χλμ. απαρτίζεται από τρεις κύριους ορεινούς όγκους: το Βόρειο και τον Κεντρικό Ταΰγετο καθώς και το όρος Ταίναρο ή αλλιώς Σαγγιά όπου υπάρχουν φαράγγια, χαράδρες, ρεματιές και σπήλαια όπως του Δυρού και του Λυκούργου στους Δολούς ενώ το βασικό του πέτρωμα είναι ο ασβεστόλιθος.

Στον ορεινό όγκο του Ταϋγέτου διακρίνουμε τέσσερις κλιματικές ζώνες. Η πρώτη ζώνη περιλαμβάνει τις χαμηλές πλαγιές με κλίμα μεσογειακό. Ανεβαίνοντας συναντάμε την ορεινή ζώνη όπου ο χειμώνας χαρακτηρίζεται από βροχές και χιόνια με διάρκεια 4 μηνών (Δεκέμβριο – Μάρτιο). Στη συνέχεια βρίσκεται η υποαλπική ζώνη και λίγο πιο πάνω η αλπική με συχνές χιονοπτώσεις όπου είναι δυνατόν το χιόνι να καλύπτει ακόμη και για μισό χρόνο την περιοχή. Η ξεχωριστή χλωρίδα της περιοχής περιλαμβάνει μεταξύ των άλλων και 32 φυτικά είδη τα οποία ενδημούν μόνο εκεί.

 futa_sΣτις χαμηλές πλαγιές του όρους δημιουργούνται συνθέσεις από πουρνάρια (Quercus coccifera), φιλλύκια (Phillyrea latifolia) σχίνα (Pistacia lentiscus), αειθαλή σφενδάμια(Acer sempervirens) και αγριελιές (Olea europea) ενώ σποραδικά εντοπίζονται καταπράσινες δρύες (Quersus pubescens), χαρουπιές (Ceratonia siliqua), πανύψηλα κυπαρίσσια (Cupressus sempervirens) καθώς και ποώδη φυτά όπως φρύγανα,ανεμώνες (Anemone pavonina), αγριοτουλίπες (Tulipa orphanidea), κυκλάμινα(Cyclanem graecum).


  Στην ορεινή του ζώνη, υπάρχουν δάση κωνοφόρων από ελληνικό έλατο (Abies cephalonica) και μαύρο πεύκο (Pinus nigra), για το οποίο ο Ταΰγετος είναι το νοτιότερο σημείο εξάπλωσής του στη χώρα. Σε διάφορα σημεία υπάρχει πλήθος φυτών όπωςαγριογαρίφαλα (Dianthus sp.), αγριοτριανταφυλλιές (Rosa sp), άγριοι μενεξέδες(Viola odorata) και κόκκινοι κρίνοι (Lilium chalcedonicum). Στην υποαλπική ζώνη, στα γυμνά λιβάδια και στους βραχώδεις σχηματισμούς, φυτρώνουν μικρά πολυετή φυτά ενώ εμφανίζονται έλατα και πεύκα με μικρό ύψος. Χαρακτηριστικά φυτά της ζώνης αυτής είναι η τσουκνίδα (Urtica dioica) και το γνωστό αρωματικό τσάι του Ταϋγέτου(Sideritis clandestina). 

Τέλος, στην αλπική ζώνη φύονται τα πιο σπάνια ενδημικά φυτά τα οποία είναι πολυετή και ανθεκτικά στο κρύο όπως ο νανόκεδρος (Juniperus communis), τα γεράνια (Geranium subcaulescens) κ.τ.λ. Στις ρεματιές και στα φαράγγια του βουνού συναντά κανείς πανύψηλα πλατάνια (Platanus orientalis).

taygetos24_sΕξίσου ιδιαίτερη είναι και η πανίδα του Ταϋγέτου. Πολλά άγρια ζώα και πουλιά βρίσκουν καταφύγιο στις πλαγιές και τις καταπράσινες χαράδρες του. Τα θηλαστικά που απαντώνται είναι ο ασβός (Meles meles), η αλεπού ( Vulpes vulpes), τοπετροκούναβο (Martes foina), ο σκαντζόχοιρος (Erinaceus cohcolor) και ο λαγός(Lepus capencis). Αρκετά είδη νυχτερίδων μαζί με τα δυο ενδημικά είδη σαύραςτης Πελοποννήσου (Lacerta graeca, Podarsis peloponnesiaca) και την κρασπεδωτή χελώνα (Testudo marginata), που είναι το μοναδικό ενδημικό είδος χελώνας στην Ελλάδα, συμπληρώνουν τη βιοποικιλότητα του βουνού.

panida_sΓια πολλά πουλιά θεωρείται το νοτιότερο σημείο της γεωγραφικής τους εξάπλωσης στην Ελλάδα. Η ορνιθοπανίδα του Ταϋγέτου αποτελείται από 90 είδη πολλά από τα οποία είναι απειλούμενα. Ο σπιζαετός (Hieraetus fasciatus), ο φιδαετός(Circaetus gallicus) και ο πετρίτης (Falco peregrinus) φωλιάζουν στους βραχώδεις σχηματισμούς του ενώ παράλληλα υπάρχουν πολλά νυχτόβια αρπακτικά όπως ηπεπλόγλαυκα (Typo alba), ο μπούφος (Bubo bubo), ο γκιώνης (Otus scops) και η κουκουβάγια (Athene noctua). Στα δασικά του οικοσυστήματα βλέπει κάποιος πληθώρα από κίσσες (Garrulus gladarius), κοτσύφια (Turdus merula) και σπίνους (Fringilla ceolebs). Στα φαράγγια, στους απόκρημνους βράχους και στις χαράδρες του, τα πετροχελίδονα (Ptyonopronge rupestris), τα βραχοκιρκινέζα (Falco tinnunculus) και τα κοράκια (Corvus corax) τραβούν την προσοχή του επισκέπτη. Στα οροπέδια και στα αλπικά λιβάδια ζει ο πετροκότσυφας (Monticola saxatilis), η χιονάδα (Eremophila alpestris) και ο χιονοψάλτης (Prunella collaris). Έχει υπολογιστεί ότι υπάρχουν 100 είδη ημερόβιων πεταλούδων, ανάμεσά τους και η ενδημική Polyommatus Menelaos.

Στην περιοχή του Ταϋγέτου, στην οποία συνδυάζεται η σπάνια φυσική ομορφιά με τις άριστες κλιματολογικές συνθήκες, κατά τη διάρκεια των θερινών μηνών, το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης οργανώνει κάθε χρόνο (με σχετικό έγγραφο προς την Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Μεσσηνίας) την παιδική κατασκήνωση της Αγίας Μαρίνας. Βρίσκεται στο δρόμο από Καλαμάτα για Σπάρτη πριν από την πλατεία του τουριστικού περιπτέρου δεξιά στα 2 χλμ. με έκταση 70 στρέμματα ανάμεσα στα πεύκα. Οι εγκαταστάσεις είναι μόνιμες και σύγχρονες με μαγειρεία, μπάνια και εστιατόρια ενώ οι οικίσκοι είναι με πλακάκια. Υπάρχει αυτόνομη πυρασφάλεια και με γεννήτρια, αμφιθέατρο, χώρους άθλησης όπως ξηρό γήπεδο βόλεϊ και ποδοσφαίρου καθώς και καρτοτηλέφωνο για τα παιδιά το καλοκαίρι. Η χωρητικότητα είναι γύρω στα 350 άτομα ανά περίοδο. Λειτουργεί σε 3 περιόδους ανά 15πενθήμερο εκ των οποίων η μια προσφέρεται για τα άτομα με ειδικές ανάγκες (Α.Μ.Ε.Α.) και οι ημερομηνίες διοργάνωσης της κατασκήνωσης ορίζονται κάθε έτος.

xwria1_sΠέρα όμως από τον ανεξάντλητο φυσικό του πλούτο, ο Ταΰγετος χαρακτηρίζεται και από την ύπαρξη πολλών παραδοσιακών χωριών με γραφικά καλντερίμια, αγέρωχους μανιάτικους πύργους, γεφύρια και πολλές πηγές με τρεχούμενο νερό. Από τα πολλά γραφικά χωριά του βουνού ξεχωρίζουν οι Γαΐτσες, τα Τσέρια, η Σαϊδόνα οι Θαλάμες, η Λαγκάδα και ο Αγ.Νίκωνας, η Πλάτσα, η Καστάνια, το Καρυοβούνι και η Μηλέα στην περιοχή της μεσσηνιακής Μάνης ενώ στην πλευρά της Αλαγονίας, το ομώνυμο χωριό, η Αρτεμισία, η Νέδουσα, το Καρβέλι και οι πηγές του Λαδά κατακτούν και τον πιο απαιτητικό επισκέπτη με τη μοναδική ομορφιά τους.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010

Ταΰγετος

Το βουνό αυτό, που στα μονοπάτια του κρύβει πολλούς μύθους και ιστορίες, πήρε το όνομά του, από μια κόρη του Άτλαντα, την νύμφη Ταϋγέτη. Καρπός της Ταϋγέτης με το Δία ήταν ο Λακεδαίμονας, ένας από τους πολλούς τοπικούς ήρωες, ο οποίος προκειμένου να τιμήσει τη μητέρα του χάρισε το όνομά της στο βουνό. Ο Ησύχιος ο Αλεξανδρέας αναφέρει ότι το όνομα του βουνού προέρχεται από το «Ταυς», το οποίο σημαίνει «μέγας» ή «πολύς».

taygetos12_sΟ Ταΰγετος χώριζε τότε δυο πόλεις, στα ανατολικά τη Σπάρτη ενώ στα δυτικά τις Φαρές, τη σημερινή Καλαμάτα. Το βουνό αυτό, το ψηλότερο της Πελοποννήσου, αποτελεί καταφύγιο για πολλά είδη τόσο του φυτικού όσο και του ζωικού βασιλείου. Η ψηλότερη κορυφή του είναι ο Προφήτης Ηλίας με υψόμετρο 2.407μ. Με συνολικό μήκος 115χλμ. και μέγιστο πλάτος 30χλμ. απαρτίζεται από τρεις κύριους ορεινούς όγκους: το Βόρειο και τον Κεντρικό Ταΰγετο καθώς και το όρος Ταίναρο ή αλλιώς Σαγγιά όπου υπάρχουν φαράγγια, χαράδρες, ρεματιές και σπήλαια όπως του Δυρού και του Λυκούργου στους Δολούς ενώ το βασικό του πέτρωμα είναι ο ασβεστόλιθος.

Στον ορεινό όγκο του Ταϋγέτου διακρίνουμε τέσσερις κλιματικές ζώνες. Η πρώτη ζώνη περιλαμβάνει τις χαμηλές πλαγιές με κλίμα μεσογειακό. Ανεβαίνοντας συναντάμε την ορεινή ζώνη όπου ο χειμώνας χαρακτηρίζεται από βροχές και χιόνια με διάρκεια 4 μηνών (Δεκέμβριο – Μάρτιο). Στη συνέχεια βρίσκεται η υποαλπική ζώνη και λίγο πιο πάνω η αλπική με συχνές χιονοπτώσεις όπου είναι δυνατόν το χιόνι να καλύπτει ακόμη και για μισό χρόνο την περιοχή. Η ξεχωριστή χλωρίδα της περιοχής περιλαμβάνει μεταξύ των άλλων και 32 φυτικά είδη τα οποία ενδημούν μόνο εκεί.

 futa_sΣτις χαμηλές πλαγιές του όρους δημιουργούνται συνθέσεις από πουρνάρια (Quercus coccifera), φιλλύκια (Phillyrea latifolia) σχίνα (Pistacia lentiscus), αειθαλή σφενδάμια(Acer sempervirens) και αγριελιές (Olea europea) ενώ σποραδικά εντοπίζονται καταπράσινες δρύες (Quersus pubescens), χαρουπιές (Ceratonia siliqua), πανύψηλα κυπαρίσσια (Cupressus sempervirens) καθώς και ποώδη φυτά όπως φρύγανα,ανεμώνες (Anemone pavonina), αγριοτουλίπες (Tulipa orphanidea), κυκλάμινα(Cyclanem graecum).


  Στην ορεινή του ζώνη, υπάρχουν δάση κωνοφόρων από ελληνικό έλατο (Abies cephalonica) και μαύρο πεύκο (Pinus nigra), για το οποίο ο Ταΰγετος είναι το νοτιότερο σημείο εξάπλωσής του στη χώρα. Σε διάφορα σημεία υπάρχει πλήθος φυτών όπωςαγριογαρίφαλα (Dianthus sp.), αγριοτριανταφυλλιές (Rosa sp), άγριοι μενεξέδες(Viola odorata) και κόκκινοι κρίνοι (Lilium chalcedonicum). Στην υποαλπική ζώνη, στα γυμνά λιβάδια και στους βραχώδεις σχηματισμούς, φυτρώνουν μικρά πολυετή φυτά ενώ εμφανίζονται έλατα και πεύκα με μικρό ύψος. Χαρακτηριστικά φυτά της ζώνης αυτής είναι η τσουκνίδα (Urtica dioica) και το γνωστό αρωματικό τσάι του Ταϋγέτου(Sideritis clandestina). 

Τέλος, στην αλπική ζώνη φύονται τα πιο σπάνια ενδημικά φυτά τα οποία είναι πολυετή και ανθεκτικά στο κρύο όπως ο νανόκεδρος (Juniperus communis), τα γεράνια (Geranium subcaulescens) κ.τ.λ. Στις ρεματιές και στα φαράγγια του βουνού συναντά κανείς πανύψηλα πλατάνια (Platanus orientalis).

taygetos24_sΕξίσου ιδιαίτερη είναι και η πανίδα του Ταϋγέτου. Πολλά άγρια ζώα και πουλιά βρίσκουν καταφύγιο στις πλαγιές και τις καταπράσινες χαράδρες του. Τα θηλαστικά που απαντώνται είναι ο ασβός (Meles meles), η αλεπού ( Vulpes vulpes), τοπετροκούναβο (Martes foina), ο σκαντζόχοιρος (Erinaceus cohcolor) και ο λαγός(Lepus capencis). Αρκετά είδη νυχτερίδων μαζί με τα δυο ενδημικά είδη σαύραςτης Πελοποννήσου (Lacerta graeca, Podarsis peloponnesiaca) και την κρασπεδωτή χελώνα (Testudo marginata), που είναι το μοναδικό ενδημικό είδος χελώνας στην Ελλάδα, συμπληρώνουν τη βιοποικιλότητα του βουνού.

panida_sΓια πολλά πουλιά θεωρείται το νοτιότερο σημείο της γεωγραφικής τους εξάπλωσης στην Ελλάδα. Η ορνιθοπανίδα του Ταϋγέτου αποτελείται από 90 είδη πολλά από τα οποία είναι απειλούμενα. Ο σπιζαετός (Hieraetus fasciatus), ο φιδαετός(Circaetus gallicus) και ο πετρίτης (Falco peregrinus) φωλιάζουν στους βραχώδεις σχηματισμούς του ενώ παράλληλα υπάρχουν πολλά νυχτόβια αρπακτικά όπως ηπεπλόγλαυκα (Typo alba), ο μπούφος (Bubo bubo), ο γκιώνης (Otus scops) και η κουκουβάγια (Athene noctua). Στα δασικά του οικοσυστήματα βλέπει κάποιος πληθώρα από κίσσες (Garrulus gladarius), κοτσύφια (Turdus merula) και σπίνους (Fringilla ceolebs). Στα φαράγγια, στους απόκρημνους βράχους και στις χαράδρες του, τα πετροχελίδονα (Ptyonopronge rupestris), τα βραχοκιρκινέζα (Falco tinnunculus) και τα κοράκια (Corvus corax) τραβούν την προσοχή του επισκέπτη. Στα οροπέδια και στα αλπικά λιβάδια ζει ο πετροκότσυφας (Monticola saxatilis), η χιονάδα (Eremophila alpestris) και ο χιονοψάλτης (Prunella collaris). Έχει υπολογιστεί ότι υπάρχουν 100 είδη ημερόβιων πεταλούδων, ανάμεσά τους και η ενδημική Polyommatus Menelaos.

Στην περιοχή του Ταϋγέτου, στην οποία συνδυάζεται η σπάνια φυσική ομορφιά με τις άριστες κλιματολογικές συνθήκες, κατά τη διάρκεια των θερινών μηνών, το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης οργανώνει κάθε χρόνο (με σχετικό έγγραφο προς την Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Μεσσηνίας) την παιδική κατασκήνωση της Αγίας Μαρίνας. Βρίσκεται στο δρόμο από Καλαμάτα για Σπάρτη πριν από την πλατεία του τουριστικού περιπτέρου δεξιά στα 2 χλμ. με έκταση 70 στρέμματα ανάμεσα στα πεύκα. Οι εγκαταστάσεις είναι μόνιμες και σύγχρονες με μαγειρεία, μπάνια και εστιατόρια ενώ οι οικίσκοι είναι με πλακάκια. Υπάρχει αυτόνομη πυρασφάλεια και με γεννήτρια, αμφιθέατρο, χώρους άθλησης όπως ξηρό γήπεδο βόλεϊ και ποδοσφαίρου καθώς και καρτοτηλέφωνο για τα παιδιά το καλοκαίρι. Η χωρητικότητα είναι γύρω στα 350 άτομα ανά περίοδο. Λειτουργεί σε 3 περιόδους ανά 15πενθήμερο εκ των οποίων η μια προσφέρεται για τα άτομα με ειδικές ανάγκες (Α.Μ.Ε.Α.) και οι ημερομηνίες διοργάνωσης της κατασκήνωσης ορίζονται κάθε έτος.

xwria1_sΠέρα όμως από τον ανεξάντλητο φυσικό του πλούτο, ο Ταΰγετος χαρακτηρίζεται και από την ύπαρξη πολλών παραδοσιακών χωριών με γραφικά καλντερίμια, αγέρωχους μανιάτικους πύργους, γεφύρια και πολλές πηγές με τρεχούμενο νερό. Από τα πολλά γραφικά χωριά του βουνού ξεχωρίζουν οι Γαΐτσες, τα Τσέρια, η Σαϊδόνα οι Θαλάμες, η Λαγκάδα και ο Αγ.Νίκωνας, η Πλάτσα, η Καστάνια, το Καρυοβούνι και η Μηλέα στην περιοχή της μεσσηνιακής Μάνης ενώ στην πλευρά της Αλαγονίας, το ομώνυμο χωριό, η Αρτεμισία, η Νέδουσα, το Καρβέλι και οι πηγές του Λαδά κατακτούν και τον πιο απαιτητικό επισκέπτη με τη μοναδική ομορφιά τους.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου