Σάββατο 30 Απριλίου 2011

Πότε ανακάλυψε ο άνθρωπος τη φωτιά.


Νέα αρχαιολογική έρευνα χρονολογεί την ανακάλυψη της φωτιάς πολύ αργότερα απ' ό,τι οι επιστήμονες μέχρι σήμερα πίστευαν.
Μαζί με τη φωτιά η κατασκευή λίθινων εργαλείων βοήθησε στην εξέλιξη των πρωτόγονων ανθρώπων.Μαζί με τη φωτιά η κατασκευή λίθινων εργαλείων βοήθησε στην εξέλιξη των πρωτόγονων ανθρώπων.Η απαρχή της χρήσης της από τον άνθρωπο είναι ένα ζήτημα που συνεχίζει να προκαλεί έντονες αντιπαραθέσεις στην επιστημονική κοινότητα. Οι περισσότεροι αρχαιολόγοι, ωστόσο, τείνουν να συμφωνήσουν πως η αποίκηση περιοχών εκτός Αφρικής, και ειδικά περιοχών όπως η Ευρώπη όπου οι θερμοκρασίες τότε βρίσκονταν υπό το μηδέν, είναι όντως άμεσα συνδεδεμένη με την καθημερινή χρήση μεταχείριση της φωτιάς.
Σε πρόσφατη μελέτη τους, ο Βιλ Ρόμπροεκ, διαπρεπής ολλανδός αρχαιολόγος και η Πάολα Βίγια από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Πανεπιστημίου του Κολοράντο, εξετάζουν τα διαθέσιμα στοιχεία από την Ευρώπη και καταλήγουν πως οι πρώιμοι άνθρωποι μετακινήθηκαν βόρεια χωρίς να είναι εξοικειωμένοι με τον έλεγχο της φωτιάς. Η χρήση της ξεκίνησε να αποτελεί καθημερινή δραστηριότητα πολύ αργότερα, 300.000 με 400.000 χρόνια μετά.
Η κατασκευή λίθινων εργαλείων και ο έλεγχος της φωτιάς είναι αναμφισβήτητα τα δύο σημαντικότερα γεγονότα στην τεχνολογική εξέλιξη των πρωτόγονων ανθρώπων. Για τα μεν πρώτα γνωρίζουμε με βεβαιότητα ότι έγιναν αναπόσταστο κομμάτι της καθημερινότητας περίπου πριν από 2,5 εκατομμύρια χρόνια. Για τη φωτιά οι επιστήμονες ακόμα ερίζουν.
Κάποιοι ισχυρίζονται πως υπάρχουν ενδείξεις για χρήση της πριν 1,6 εκατομμύρια χρόνια στην Αφρική, βασιζόμενοι κυρίως στη θεωρία του Ρίτσαρντ Ράνγκχαμ ότι η φωτιά αποτέλεσε βασική εξελικτική δύναμη για την ανάπτυξη του ανθρώπινου εγκεφάλου.
Η μαγειρεμένη τροφή έκανε την πέψη ευκολότερη και η ενέργεια που εξοικονομήθηκε από το γεγονός αυτό διατέθηκε στην εγκεφαλική ωρίμανση. Επίσης, το μαγείρεμα του φαγητού άλλαξε τις κοινωνικές συνήθειες του ανθρώπου, ο οποίος ξεκίνησε να μοιράζεται την τροφή του γύρω από φωτιές, αυξάνοντας την κοινωνικοποίησή του. Ο Ράνγκχαμ χρονολογεί αυτές τις εξελίξεις περίπου παράλληλα με την εμφάνιση του Homo Erectus, δηλαδή πριν από 2 εκατομμύρια χρόνια.
Η μελέτη του Ρόεμπροκ και της Βίγια, όμως, απορρίπτει αυτές τις θεωρίες, αλλά και την εγκυρότητα των ευρημάτων τα οποία έχουν χρησιμοποιηθεί για να τις τεκμηριώσουν. Τα ευρήματα αυτά, όπως καμένα κόκκαλα και κάρβουνο, λένε, θα μπορούσαν εύκολα να έχουν δημιουργηθεί από κεραυνούς, εκρήξεις ηφαιστείων ή και φυσικές φωτιές. Οι ενδείξεις της φωτιάς είναι εύκολο να εντοπιστούν, όμως το αν αυτές προήλθαν από φυσική ή ανθρώπινη δραστηριότητα είναι δύσκολο να προσδιοριστεί, δυσκολεύοντας το ερευνητικό έργο.
Τα στοιχεία από την ευρωπαϊκή ήπειρο οδηγούν στο συμπέρασμα πως η καθημερινή και ελεγχόμενη χρήση της φωτιάς είναι πιο πρόσφατο φαινόμενο, που συναντάται στο δεύτερο μισό της Μέσης Πλειστόκαινου περιόδου, χωρίς αυτό να απορρίπτει την πιθανότητα περιστασιακής χρήσης της νωρίτερα.
Σε περιοχές με ηφαιστειακή δραστηριότητα ή με συχνές καταιγίδες που προκαλούν κεραυνούς, ο άνθρωπος βρισκόταν συχνά αντιμέτωπος με φυσικές φωτιές και πιθανόν να τις εκμεταλλευόταν προς όφελός του σποραδικά.
Ο άνθρωπος μετακινήθηκε και κατοίκησε βορειότερες περιοχές, εκτός Αφρικής, πολύ πριν από τη Μέση Πλειστόκαινο. Ευρήματα στον νότιο Καύκασο, στη σημερινή Γεωργία, αλλά και στη βόρεια Κίνα, δείχνουν πως οι περιοχές αυτές είχαν κατοικηθεί από προϊστορικούς ανθρώπους πάνω από 1,5 εκατομμύρια χρόνια πριν. Αυτό σημαίνει πως μπορούσαν να ζήσουν σε περιοχές με χειμερινές θερμοκρασίες υπό το μηδέν χωρίς τη χρήση της φωτιάς.
Το πόρισμα των ερευνητών, λοιπόν, δημιουργεί το ερώτημα πώς οι πρώιμοι αυτοί άνθρωποι μπορούσαν να επιβιώνουν σε ψυχρά κλίματα στην Ασία και την Ευρώπη χωρίς φωτιά. Ενας δραστήριος τρόπος ζωής και διατροφή υψηλή σε πρωτεΐνες μπορεί να είχε αυξήσει σημαντικά τον μεταβολισμό τους, με αποτέλεσμα την καλύτερη προσαρμογή τους στο κρύο.
Θα ήταν λογικό η χρήση της φωτιάς να ήταν διαδεδομένη στα βορειότερα γεωγραφικά πλάτη κατά την Παλαιολιθική εποχή, όμως η μελέτη καταλήγει πως δεν υπάρχουν ξεκάθαρες ενδείξεις γι' αυτήν πριν από το δεύτερο μισό της Μέσης Πλειστόκαινου. Οι αναπαραστάσεις σε σπηλιές στις αρχές της Πλειστόκαινου εποχής στην Ευρώπη δεν περιέχουν στοιχεία που να υποδεικνύουν χρήση της φωτιάς. Ο μεγάλος αριθμός και η ευκρινής ποιότητά τους είναι σημαντική, και, γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο, η έλλειψη ενδείξεων είναι κάτι που δεν μπορεί να αγνοηθεί.
Η απλούστερη εξήγηση είναι πως ο έλεγχός της δεν ήταν διαδεδομένος πριν από 300.000 με 400.000 χρόνια και δεν αποτελούσε μέρος της καθημερινότητας των πρώτων κατοίκων της Ευρώπης. Πολύ αργότερα, με την εμφάνιση των Νεάντερνταλ, η φωτιά διαδόθηκε και έγινε αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης τεχνολογίας, καθώς άρχισε να αξιοποιείται όχι μόνο για τη ζεστασιά, το μαγείρεμα της τροφής και τον φωτισμό, αλλά και για την παραγωγή νέων αντικειμένων.

Enhanced by Zemanta

Τσόμσκι και Σμυρναίικα



Ενα σμυρναίικο τραγούδι της Μαρίκας Παπαγκίκα από τις αρχές του περασμένου αιώνα έχουν συμπεριλάβει στο πρόγραμμα της αθηναϊκής συναυλίας τους οι Kronos Quartet. «Ηχογραφήθηκε το 1918 στη Νέα Υόρκη και είναι ένα από τα πιο όμορφα κομμάτια που έχω ακούσει ποτέ στη ζωή μου» λέει από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής ο Ντέιβιντ Χάρινγκτον, ο ιδρυτής του αμερικανικού κουαρτέτου. «Ενιωσα ένα τέτοιο δυνατό συναίσθημα και ένα βάθος στη μουσική, που είναι πια σπάνιο στη σύγχρονη σκηνή.
Ιδιαίτερα αυτήν η πρώτη νότα της φωνής της είναι κάτι συγκλονιστικό». Παράλληλα, θα έχει και μια συνάντηση με τη Σαβίνα Γιαννάτου. «Αυτή η κοπέλα έχει εκπληκτική φωνή» λέει. «Δεν ξέρω αν θα συνεργαστούμε, αλλά σίγουρα θα της το προτείνω».
Το πρόγραμμα που θα παρουσιάσουν την Πέμπτη στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών αυτοί οι αέναοι εξερευνητές του σύγχρονου ήχου με τα έγχορδα, περιλαμβάνει και συνθέσεις του Στιβ Ράιχ και της Λόρι Αντερσον. «Είναι δύσκολο πια να επιλέξουμε κομμάτια» λέει ο Χάρινγκτον. «Υστερα από τόσα χρόνια πορείας, έχουμε μαζέψει 731 συνθέσεις που έχουν γραφτεί για μας. Για να καταλάβετε, τα έργα του νέου δίσκου μας, "Uniko", τα πρωτοπαίξαμε το 2003, αλλά μόλις τώρα βρήκαμε την ευκαιρία να τα κυκλοφορήσουμε».
Αλλά το πλήθος των έργων δεν πτοεί τους τέσσερις μουσικούς. «Είναι φανταστικό να έχεις στα χέρια σου τέτοιο μουσικό πλούτο» λέει ο Χάρινγκτον. «Ηδη τώρα που μιλάμε 40 συνθέτες γράφουν έργα για μας. Σημασία όμως δεν έχει ο αριθμός των συνθέσεων, αλλά η ερμηνεία. Αυτό που θέλω είναι να συνοψίσω όλο τον κόσμο της μουσικής στο δικό μας ήχο. Και ας ξέρω ότι είναι αδύνατον. Με την τεχνολογία ο κόσμος γίνεται όλο και πιο συναρπαστικός και οι δυνατότητες του μουσικού απεριόριστες».
Γι' αυτό αναζητά διαρκώς νέες συνθέσεις. «Δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα μπορούσα να δουλεύω αλλιώς» υποστηρίζει. «Το δύσκολο είναι να παίξεις μια υπέροχη νότα. Να βάλεις σε αυτήν όλη σου την πείρα, τη γνώση και την ενέργειά σου. Αυτό είναι κάτι μοναδικό. Φαντάσου τη μουσική μας σαν ένα εργαστήριο όπου ο ήχος διαμορφώνεται συνεχώς. Η μουσική μας είναι μια διαρκής καθημερινή εξέλιξη. Υπάρχουν πολλοί μουσικοί που παίζουν άψογα κλασική μουσική του Μπετόβεν ή του Ντεμπισί. Εμείς ψάχνουμε για το επόμενο υπέροχο κομμάτι».
Και ο μόνος τρόπος είναι η έρευνα της μουσικής σκηνής. «Λειτουργώ με πυξίδα το ένστικτό μου και βασίζομαι στην τύχη» λέει ο συνομιλητής μας. «Ακούω τα κομμάτια που μου στέλνουν, ψάχνω στα δισκοπωλεία, πάω σε συναυλίες και ακούω ξανά και ξανά ό,τι έχω επιλέξει. Το Ιντερνετ στάθηκε πολύτιμο για μένα. Εμαθα τη μουσική των Βαλκανίων από το youtube και τους Παλαιστίνιους Ramala Underground από το myspace».
Ο Χάρινγκτον δημιούργησε το κουαρτέτο Κρόνος το 1973. «Μεγάλωσα με κλασική μουσική» αφηγείται. «Τη δεκαετία του '60 παρακολουθούσα στην τηλεόραση μια εκπομπή όπου κάθε εβδομάδα ήταν προσκεκλημένος ένας σολίστας. Από εκεί γοητεύτηκα από τον ήχο του βιολιού και άρχισα μαθήματα. Οταν διάβασα μια βιογραφία του Μπετόβεν, όπου υπήρχαν πόλλες αναφορές στα κουαρτέτα εγχόρδων, και ταυτόχρονα άκουσα το Κουαρτέτο της Βουδαπέστης, κατάλαβα ότι αναζητούσα αυτόν τον ήχο».
Μόνο που οι Kronos Quartet (που βαφτίστηκαν από τη γυναίκα του Χάρινγκτον ένα απόγευμα του '73 πάνω από ένα μπουκάλι κρασί και ένα λεξικό για την ελληνική και ρωμαϊκή μυθολογία) βγήκαν στη μουσική σκηνή με ένα κομμάτι ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ. «Ηταν το "Black Angels" του Τζορτζ Κραμπ, που το πρωτάκουσα στο ραδιόφωνο εκείνη τη χρονιά» θυμάται ο Χάρινγκτον. «Πιο πριν ένιωθα χαμένος, γιατί ήθελα να παίξω κάτι διαφορετικό πέρα από τον Μότσαρτ και τον Σούμπερτ. Ακουγα Χέντριξ και Θελόνιους Μονκ και ξαφνικά με αφετηρία το κομμάτι του Κραμπ ξεκίνησε η περιπέτεια των Kronos».
Η οικονομική ύφεση δεν αφήνει αδιάφορο τον βαθιά πολιτικοποιημένο μουσικό. «Οι πλούσιοι θα γίνουν πλουσιότεροι και εμείς θα παλέψουμε πιο άγρια» λέει. «Θέλουμε η μουσική μας να δώσει στους ανθρώπους ενέργεια και κουράγιο». Και παράλληλα ένα νέο όραμα, καθώς ήδη το κουαρτέτο δουλεύει έναν νέο δίσκο πάνω στην πολιτική φιλοσοφία του Νόαμ Τσόμσκι. «Δώσαμε πρόσφατα ένα κοντσέρτο όπου ο Τσόμσκι ήταν ο επίτιμος καλεσμένος» αναφέρει ο Χάρινγκτον. «Θα αξιοποιήσουμε τις σκέψεις του για την εξουσία και το σύγχρονο κράτος. Αλλωστε η σύσταση ενός κουαρτέτου εγχόρδων όπου όλοι δουλεύουν ισότιμα ώστε να προκύψει ο ήχος, έχουν όλοι ίδια δικαιώματα στην επιλογή των συνθέσεων και φυσικά αμείβονται το ίδιο, είναι ο πυρήνας μιας ιδανικής κοινωνικής οργάνωσης. Σκοπός μου είναι να προαγάγω αυτό το μοντέλο και σε κάθε πτυχή της ευρύτερης κοινωνίας». 


Enhanced by Zemanta

Σκαπάνη 50 χρόνια μετά στο Φενεό.


Υστερα από πενήντα χρόνια αδράνειας η αρχαιολογική σκαπάνη γεωργώνει και πάλι, υπό την επίβλεψη της ΛΖ' Εφορείας Αρχαιοτήτων και τη συνεργασία του αυστριακού αρχαιολογικού ινστιτούτου, τον τόπο της αρχαίας Φενεού του Δήμου Σικυωνίων στον Νομό Κορινθίας.
Οι πρώτες ανασκαφές (1958-1961 από την έφορο Ε. Δεϊλάκη) είχαν φέρει στο φως ναό αφιερωμένο στον Ασκληπιό και ορθογώνιο βάθρο με δύο πελώρια μαρμάρινα πόδια με σανδάλια, ενώ πίσω από το βάθρο αποκαλύφθηκε γυναικείο μαρμάρινο κεφάλι ύψους 80 εκ. με οφθαλμό από αλάβαστρο που παριστάνει τον Ασκληπιό και την Υγεία (χρονολογούνται στο 150 π.Χ.).
Οπως είπε ο επιστημονικά υπεύθυνος της ΛΖ' Εφορείας κ. Κίσσας σε εκδήλωση που έγινε την περασμένη Κυριακή στην Γκούρα, δίπλα στην αρχαία Φενεό, το πρόγραμμα των ανασκαφών που εγκρίθηκε από το υπουργείο Πολιτισμού είναι πενταετές, χωρίς το χρονικό όριο να είναι δεσμευτικό. Χορηγός είναι το Club hotel Καζίνο Α.Ε.
Είναι μια μεγάλη ευκαιρία για την ορεινή περιοχή, τόνισε ο δήμαρχος Σικυωνίων Σπύρος Σταματόπουλος, καθώς αναμένεται να αναδειχθεί η πολιτιστική κληρονομιά η οποία, με τη σειρά της, θα επιφέρει και την τουριστική ανάπτυξη σε συνδυασμό με το φυσικό κάλλος (λίμνη του Δόξα, οροπέδια Ζήριας και άλλες αλπικές ομορφιές).
Θα μπορούσε να γίνει ένα θαυμάσιο αρχαιολογικό πάρκο, υπόδειγμα για συναφείς περιοχές της Ελλάδας, επέμειναν οι ομιλητές, μεταξύ τους και ο διευθυντής του αυστριακού αρχαιολογικού ινστιτούτου στην Αθήνα.

Πέμπτη 28 Απριλίου 2011

Ζούγκλα λαθρεμπορίου ζώων η Ελλάδα.


Χώρα-κόμβος για το παγκόσμιο λαθρεμπόριο άγριων ζώων και πουλιών είναι η Ελλάδα. Χρησιμοποιώντας τους διεθνείς δρόμους του παράνομου εμπορίου, οργανωμένα κυκλώματα διακινούν σπάνια και πανάκριβα ζώα, όπως τα ναρκωτικά ή τα όπλα.
Κουκουβάγια (Nyctea scandiaca) από χώρα της Ε.Ε., γεράκι του Χάρις (Harris hawk), κοχύλια και όστρακα, πρωτεύοντα θηλαστικά (μαϊμούδες, πίθηκοι) των ειδών Cebus capucinus, common Marmoset, Macaca sylvanus, Chrorocebus aethiops, xαμαιλέοντες του είδους Chamaeleo africanus.
Πρόκειται για μερικά από τα είδη του ζωικού βασιλείου που εντόπισαν και κατέσχεσαν πέρυσι η Διεύθυνση Δασών Αθηνών και το Ε' Τελωνείο Πειραιά.
Σπάνια φίδια, αφρικανικοί παπαγάλοι, νεροχελώνες, βουβαλοβάτραχοι, ιγκουάνα, αράχνες, σαύρες, κροκόδειλοι είναι πρώτα σε ζήτηση στην ελληνική αγορά, και οι ενδιαφερόμενοι πληρώνουν μεγάλα ποσα για να τ' αποκτήσουν. Το λαθρεμπόριο άγριας πανίδας συνιστά την τρίτη πιο κερδοφόρα «βιομηχανία» παγκοσμίως, μετά την παράνομη διακίνηση ναρκωτικών και όπλων.
Διεθνείς συνθήκες
Για τη νόμιμη, πιστοποιημένη εισαγωγή τους, με χαρτιά και εκτελωνισμό (αρμόδιο το Τμήμα Απαγορεύσεων και Περιορισμών του Τελωνείου Αθηνών), σύμφωνα με τις διεθνείς συνθήκες, δεν γίνεται λόγος. Η Σύμβαση CITES (Convention on International Trade in Endangered Species of Wild Fauna and Flora) ρυθμίζει το διεθνές εμπόριο ειδών της αυτοφυούς χλωρίδας και της άγριας πανίδας που απειλούνται με εξαφάνιση.
«Η Ελλάδα είναι μία από τις χώρες-κόμβους διακίνησης σπάνιων ειδών» μας λέει ο γενικός διευθυντής της οργάνωσης «Αρκτούρος», Λάζαρος Γεωργιάδης. Οι αρχές κάνουν ό,τι μπορούν για να ελέγξουν την κατάσταση, όμως δεν είναι εύκολο, δεν αρκεί το προσωπικό ίσως και να μην είναι ενημερωμένο. Σύμφωνα με όσα στοιχεία υπάρχουν, πολλά είδη έρχονται παράνομα μέσω Γιβραλτάρ, Ολλανδίας, Μάλτας, Τουρκίας».
Η δασοπόνος Αναστασία Γαζή, της Διεύθυνσης Συντονισμού Επιθεώρησης Δασών Αττικής, μας λέει: «Από στοιχεία περί λαθρεμπορίας ειδών άγριας χλωρίδας και πανίδας στα διοικητικά όρια του νομού Αττικής για τα έτη 2009-2010, εκτός των παραπάνω ειδών είχαμε ακόμη την κατάσχεση μιας βαλσαμωμένης λεοπάρδαλης του είδους Panthera pardus από τις ΗΠΑ, η οποία παραδόθηκε στο Δασαρχείο Πειραιά και διατέθηκε, με απόφαση του ΓΓΠΑ, προς φύλαξη στο Μουσείο Γουλανδρή-Φυσικής Ιστορίας. Από το Διαδίκτυο έχουν υποπέσει στην αντίληψή μας παράνομες διακινήσεις ζωντανών προστατευόμενων χελωνών ενδημικών της ελληνικής πανίδας και κοάτι (θηλαστικό που μοιάζει με ασβό), που έχουν αποσταλεί στην Υπηρεσία Δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος προς διερεύνηση.
Δελφίνια
Χωρίς τα απαραίτητα πιστοποιητικά CITES βρέθηκαν στη χώρα μας 11 δελφίνια στο Αττικό Ζωολογικό Πάρκο από τη Λιθουανία, τα οποία έχουν κατασχεθεί με μεσεγγυούχο τον ιδιοκτήτη του Πάρκου, λόγω έλλειψης κατάλληλου χώρου φιλοξενίας τους στην Ελλάδα και μέχρι εκδικάσεως του ποινικού μέρους της απόφασης».
«Το θέμα της λαθρεμπορίας είναι δύσκολο να εκτιμηθεί και να αποτιμηθεί διότι ούτε προσωπικό στα τελωνεία και στα δασαρχεία υπάρχει ούτε εξειδικευμένη γνώση διαθέτει, για τα είδη που είναι μέσα ή έξω από τον κατάλογο των ειδών των οποίων η εισαγωγή απαγορεύεται και χρειάζεται ειδική άδεια. Δεν έχουμε ακριβή εικόνα ούτε των ειδών ούτε των ποσοτήτων. Σύμφωνα με κάποια στοιχεία, εκθέσεις τελωνείων, της διεθνούς οργάνωσης Traffic κ.ά. τα πιο συνηθισμένα είδη λαθραίας εισαγωγής είναι οι παπαγάλοι, Αμαζονίου και αφρικανικοί, κάποια ερπετά, φίδια, σαύρες, ιγκουάνα, αράχνες. Από την Ασία, φίδια, πύθωνες, από την Αμερική βόες, από Αφρική μικρά ωδικά πτηνά. Επίσης, πολλά είδη έρχονται λαθραία με τη μορφή προϊόντων όπως δέρματα ή γούνες, ακόμα και φυτά. Μια άλλη παράνομα εισερχόμενη κατηγορία είναι κάποια είδη για τα οποία υπάρχει απαγόρευση εισαγωγής στην Ευρωπαϊκή Ενωση λόγω των οικολογικών προβλημάτων που δημιουργούν, όπως η αμερικανική νεροχελώνα και ο αμερικανικός βουβαλοβάτραχος ή ταυροβάτραχος. Πολλά από τα κατασχεθέντα είδη, ελεφαντόδοντο ολόκληρο ή τεχνουργήματα τα οποία απαγορεύονται και κέρατα αντιλόπης, περιέρχονται σε μουσεία».
Ειδικό πιστοποιητικό
«Αυτό που αξίζει να αναφερθεί είναι ότι όσοι θέλουν να προμηθευτούν ένα ζώο για κατοικίδιο θα πρέπει να απαιτούν από τους υπευθύνους των καταστημάτων ειδικό πιστοποιητικό, στο οποίο να αναφέρεται ότι το συγκεκριμένο είδος δεν έχει αποκτηθεί παράνομα και δεν απαγορεύεται η εμπορία του» μάς λέει η Ρούλα Τρίγκου, συντονίστρια Ενημέρωσης - Ευαισθητοποίησης Δράσεων Διατήρησης της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας.
«Σε όλο τον πλανήτη άγρια πλάσματα συλλαμβάνονται με βάναυσα μέσα, μεταφέρονται με τρόπους και μέσα που αποτελούν αιτία θανάτου για πολύ μεγάλο αριθμό απ' αυτά, διοχετεύονται παράνομα στις αγορές του κόσμου, και μάλιστα της Ευρώπης, που έχει υποτίθεται αυστηρότατη νομοθεσία για την αντιμετώπιση του λαθρεμπορίου αυτού» μας λέει η Μαρία Γανωτή, αντιπροέδρος του Συλλόγου Προστασίας Αγριας Ζωής ΑΝΙΜΑ.
Η ίδια τονίζει πως στην Ελλάδα, πέραν των ζώων που εισάγονται παράνομα κυρίως από τα λιμάνια αλλά και με άλλους τρόπους, συλλαμβάνονται και διοχετεύονται παράνομα στην αγορά εκατοντάδες χιλιάδες άγρια πουλιά, κυρίως, αλλά και χελώνες, φίδια, χαμαιλέοντες κ.ά.
«Στη συντριπτική τους πλειονότητα, τα λεγόμενα pet shop πωλούν και παρανόμως συλληφθέντα άγρια ζώα. Καρδερίνες, σκαρθιά, λούγαρα, σπίνοι, κοτσύφια, γαλιάντρες, κοκκινολαίμηδες, αλλά και γεράκια, κουκουβάγιες κ.λπ. θα βρει κανείς εύκολα στις συνοικίες, αλλά κυρίως στο κυριακάτικο υπαίθριο παζάρι του Σχιστού. Οπου, παρά τις καταγγελίες και τις οχλήσεις, η πολιτεία δεν δείχνει την παραμικρή διάθεση να επιβάλει τον νόμο.
Επειδή πάντως, παράλληλα με την καταστολή (την ανύπαρκτη) πρέπει να επενδύουμε και στην πρόληψη, ας μην ξεχνάμε ότι αγορά χωρίς ζήτηση δεν υπάρχει». *

Τι προσέχουμε, όταν αγοράζουμε σπάνια ζώα

1 Αν η αγορά γίνεται από εμπορικά καταστήματα, πρέπει να αναγράφεται στο τιμολόγιο ή στην απόδειξη το επιστημονικό όνομα του είδους και ο αριθμός άδειας εισαγωγής στην Ελλάδα.
2 Ειδικότερα αν πρόκειται για παπαγάλους, ελέγχουμε εάν υπάρχει στο πόδι του δακτύλιος σήμανσης με τον προβλεπόμενο, σύμφωνα με την κοινοτική νομοθεσία, αριθμό.
3 Ολα σχεδόν τα μη θηρεύσιμα είδη υπάγονται στη σύμβαση CITES.
4 Σύμφωνα με την κοινοτική και την εθνική νομοθεσία (Ν.2637/1998), η αγοραπωλησία, η διατήρηση σε μη εγκεκριμένους χώρους ή η θανάτωση άγριων ειδών υπόκειται σε αυστηρές διοικητικές και ποινικές κυρώσεις.
5 Είναι πολύ σημαντικό επίσης να μην ξεχνάμε ότι από τα είδη που αιχμαλωτίζονται με σκοπό την εμπορική εκμετάλλευση, πολύ μικρό ποσοστό είναι αυτό που τελικά επιβιώνει μέχρι να φτάσει στην αγορά (ποσοστό θνησιμότητας της τάξεως του 70%).

7 δισ. ο παγκόσμιος τζίρος

Τεράστια παγκόσμια βιομηχανία που προσπαθεί να ικανοποιήσει πάσης φύσεως απαιτήσεις και πελάτες, πάμπλουτους συλλέκτες σπάνιων ειδών μέχρι Ασιάτες που παρασκευάζουν φίλτρα για φαρμακευτικούς σκοπούς, με κέρδη που αγγίζουν τα 7 δισ. ευρώ, αποτελεί σήμερα το λαθρεμπόριο άγριων ζώων.
Το 2008 η τιμή για τον μπλε παπαγάλο της Βραζιλίας, με μόλις 960 μέλη σε όλο τον κόσμο, ανερχόταν στα 90.000 δολάρια. Το κέρας του ρινόκερου φτάνει τα 34.000 δολάρια ανά κιλό. Το δέρμα μιας τίγρης μπορεί να στοιχίσει έως και 32.000 δολάρια.
Τα παραπάνω στοιχεία είναι μέρος έρευνας της Maryrose Fison στο βρετανικό «Independent» της περασμένης Κυριακής. Ετησίως υπολογίζεται ότι 20.000 ελέφαντες θανατώνονται για τα δόντια τους, θαλάσσιες χελώνες για το καβούκι τους κ.λπ., παρά τις διεθνείς συνθήκες, τη συγκρότηση ειδικών ομάδων της αστυνομίας ή τη δράση οικολογικών οργανώσεων. Μόνο στο Βιετνάμ, τα τελευταία 40 χρόνια, 12 είδη μεγάλων ζώων έχουν αφανιστεί, ενώ απώλειες υπάρχουν και σε ανθρώπινες ζωές, καθώς περίπου 100 Αφρικανοί δασοφύλακες σκοτώνονται κάθε χρόνο από τα πυρά λαθροκυνηγών. Αξίζει να σημειωθεί πως ο ετήσιος προϋπολογισμός της Interpol για θέματα που σχετίζονται με την προστασία της Φύσης ανέρχεται μόλις στα 300.000 δολάρια.

Enhanced by Zemanta

Τρίτη 26 Απριλίου 2011

Τράπεζες σπόρων με το DNA της ελληνικής φύσης


Οσο κι αν φαντάζει κλισέ, το θέμα της παραγωγής κι εμπορίας ελληνικών σπόρων στη γεωργία παραμένει «πονεμένη ιστορία» για τους αγρότες, τους καταναλωτές και την ελληνική οικονομία. Οι αγρότες πληρώνουν κάθε χρόνο για σπόρους, αλλά παρά την ωραιότατη εμφάνιση του προϊόντος, όπως διαπιστώνουν μαζί με τους καταναλωτές, είτε σπέρνουν τομάτα είτε πεπόνι, τους βγαίνει... κολοκύθι.
Λαβωμένη βγαίνει κι η οικονομία μας, που ενδεχομένως θα μπορούσε ν' ακολουθήσει άλλη πορεία και εξαγωγική δραστηριότητα μειώνοντας το κόστος παραγωγής, βασιζόμενη στο επιστημονικό της δυναμικό που γνωρίζει τη βιοτεχνολογία, με γνώμονα τις ντόπιες ποικιλίες.
Γάγγραινα παραμένουν οι ανεξέλεγκτες εισαγωγές σπόρων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη δημόσια υγεία και την οικονομία μας.
Με την κυριαρχία ιδιωτικών εταιρειών στον τομέα των σπόρων ο αγρότης καλείται κάθε χρόνο να ξαναπληρώσει για την αγορά υβριδίων. Δεν μπορεί να φτιάξει ο ίδιος σπόρο από τον καρπό της χρονιάς κι αυτή είναι μια πραγματικότητα διότι η ιλιγγιώδης απόδοση των υβριδίων σε καρπό, μετά την πρώτη χρονιά, σημειώνει κατακόρυφη πτώση ώς και 50%.
Απαξιωμένα ινστιτούτα
Τα αγροτικά ινστιτούτα, που υπάγονται στο Εθνικό Ιδρυμα Αγροτικής Ερευνας (ΕΘΙΑΓΕ), απαξιώθηκαν δραματικά στο πέρασμα του χρόνου, ιδίως κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '90. Κι ενώ η Ελλάδα βρίσκεται υπό τη δαμόκλειο σπάθη της τρόικας, ουδείς ασχολήθηκε επί δεκαετίες σοβαρά με το κομμάτι της εμπορίας ντόπιων ποικιλιών, που θα μπορούσαν υπό τις κατάλληλες συνθήκες να συνεισφέρουν σημαντικά οφέλη στον αγροτικό πληθυσμό, τους καταναλωτές αλλά και σταθερό εισόδημα για ερευνητικούς σκοπούς στα ινστιτούτα.
Ελληνικοί σπόροι χάθηκαν στο πέρασμα του χρόνου ή δεν καταγράφτηκαν, ωστόσο ένας σημαντικός αριθμός διατηρήθηκε σε ερευνητικά ινστιτούτα και πανεπιστήμια. Μόνο που αυτός ο φυτικός πλούτος, από κάθε άποψη, ελέω και της κοινοτικής νομοθεσίας, παραμένει στην πράξη ανεκμετάλλευτος. Σήμερα, αμυδρό φως διαφαίνεται στον ορίζοντα, από πλευράς του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, αφού σχεδιάζεται μέσω των Κέντρων Ελέγχου Πιστοποίησης Πολλαπλασιαστικού Υλικού και Ελέγχου Λιπασμάτων (ΚΕΠΠΥΕΛ) οι φυτωριούχοι να μπορούν να ενημερώνονται για τις τοπικές ποικιλίες.
Οι νέες βελτιωμένες ποικιλίες αρχικά δημιουργήθηκαν από επιστημονικά κρατικά ιδρύματα, πρώτα απ' όλα για λόγους αποδοτικότητας της γεωργίας. Μεγάλες ξένες ιδιωτικές εταιρείες κι επιχειρηματικά συμφέροντα εκμεταλλεύτηκαν το ευνοϊκό νομικό πλαίσιο που επικράτησε διεθνώς μετά το 1960 και με το πολύ καλά οργανωμένο μάρκετινγκ κατόρθωσαν να εκτοπίσουν ακόμη και εγχώριες ποικιλίες, που θα μπορούσαν να σταθούν στην αγορά. Σήμερα, πάνω από 5.000 εταιρείες δραστηριοποιούνται στον τομέα των σπόρων, εκ των οποίων περίπου 800 στα κηπευτικά. Σε χώρες που η βιοτεχνολογία είναι πολύ αναπτυγμένη, η γεωργία είναι τεσσάρων εποχών, δηλαδή οι αγρότες σπέρνουν-θερίζουν τέσσερις φορές τον χρόνο.
Οι ντόπιες ποικιλίες θα μπορούσαν να συνεισφέρουν σημαντικούς οικονομικούς πόρους στους ερευνητικούς φορείς, να ξαναδώσουν αρώματα και γεύσεις, που χάσαμε από τα ελληνικά φρούτα και λαχανικά καθώς και άλλη ώθηση στην ελληνική γεωργία και μέσω των υβριδίων. Σε πείσμα των καιρών, βέβαια, υπάρχουν ντόπιες ποικιλίες, που είναι εμπορεύσιμες και σήμερα, όπως λ.χ. το φασολάκι μπαρμπούνι, η τσακώνικη μελιτζάνα κ.ά. ενώ περιορισμένος αριθμός τους πωλείται και μέσα από ιδιωτικά φυτώρια.
Η Τράπεζα Γενετικού Υλικού στη Θέρμη Θεσσαλονίκης, που υπάγεται στο Κέντρο Γεωργικής Ερευνας Βόρειας Ελλάδας του ΕΘΙΑΓΕ, εδώ και χρόνια δέχεται καθημερινά τηλεφωνήματα από ανθρώπους που ζητούν σπόρους ντόπιων ποικιλιών. Αδυνατεί να τους εξυπηρετήσει, γιατί δεν επαρκούν οι σπόροι! Αφενός διότι οι σπόροι είναι λιγοστοί, αφετέρου διότι το κόστος πολλαπλασιασμού τους αδυνατεί να το καλύψει το ΕΘΙΑΓΕ, το οποίο μάλιστα στην παρούσα φάση επίκειται να συγχωνευτεί με άλλους οργανισμούς του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και δεν πουλά σπόρους.
Το 2006 ξεκίνησε ουσιαστική προσπάθεια καταγραφής και διατήρησης των ντόπιων ποικιλιών από την Τράπεζα Γενετικού Υλικού, η οποία διήρκεσε τέσσερα χρόνια. Η πρωτοβουλία αποδείχτηκε εκ των υστέρων αποσπασματική, διότι δεν υπήρχε πρόβλεψη για το καθεστώς εμπορίας σπόρων. Ετσι, αντί οι ντόπιες ποικιλίες να είναι και αντικείμενο εμπορίας των ερευνητικών κέντρων, ώστε να πωλούνται σε επαγγελματίες αγρότες, φυτωριούχους, βιοκαλλιεργητές, καταναλωτές, κηπουρούς, μειώνοντας αυτομάτως και το κόστος λειτουργίας τους, χρησιμοποιούνται μόνο για λόγους πειραματικούς για εκπαιδευτικούς κι ερευνητικούς σκοπούς!
Ας μην αναρωτιόμαστε λοιπόν γιατί η ελληνική τομάτα έπαψε να θυμίζει τομάτα, ακόμη κι αν προέρχεται από χωριάτικο κήπο. Η ποσότητα εκτόπισε την ποιότητα: ένας αγρότης που με μια ντόπια, μη εμπορεύσιμη ποικιλία, μπορούσε να παράξει 100 κιλά καλαμπόκι, με μια άλλη με γενετικά βελτιωμένους σπόρους, δηλαδή μέσω βιοτεχνολογίας και των υβριδίων, μπορούσε να παράξει 400 κιλά!
Μόνο που το υβρίδιο, όταν χρησιμοποιείται σε εντατικοποιημένη καλλιέργεια, έχει τεράστιες ανάγκες σε λίπασμα και νερό. Καθεαυτό το φυτό, ώσπου να μεγαλώσει είναι πολύ πιο ευάλωτο σε ασθένειες. Με την εντατική καλλιέργεια το ίδιο κηπευτικό, συχνά, είναι εξωτερικά όμορφο και οι καρποί του παρουσιάζουν ομοιογένεια σε χρώμα και σχήμα αλλά υστερεί σε γεύση. Παρ' όλα αυτά υπάρχουν ελληνικές παραδοσιακές ποικιλίες, που με μεταξύ τους διασταυρώσεις έχουν βελτιωθεί στα αγροτικά ινστιτούτα του ΕΘΙΑΓΕ, δίνοντας ένα εναλλακτικό μοντέλο διατροφής.
Τα τελευταία 30 χρόνια, επισημαίνει η πρόεδρος της Εταιρείας Γενετικής Βελτίωσης Φυτών, τακτική ερευνήτρια του ΕΘΙΑΓΕ, Καίτη Τράκα-Μαυρωνά, έχουν εκτοπιστεί από την καλλιέργεια και κινδυνεύουν με εξαφάνιση λόγω γενετικής διάβρωσης πολύ αξιόλογες εγχώριες ποικιλίες: τομάτας, αγγουριού, καρπουζιού, πεπονιού, μαρουλιού, σπανακιού, φασολιού, πράσου και άλλων λαχανοκομικών φυτών.
Στο πλαίσιο αυτό υπάγεται και η πρόσφατη απόφαση του υφυπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης, Γιάννη Κουτσούκου, με την οποία εναρμονίζεται η ελληνική με την κοινοτική νομοθεσία (2009/145). Η τωρινή απόφαση περιλαμβάνει ποικιλίες κηπευτικών, οσπρίων και φρούτων: κόκκινα κρεμμύδια, μπρόκολα, ραδίκια, αγγούρια, κολοκυθάκια, αγριοαγκινάρες, καρότα, ντομάτες, φασόλια, κουκιά, αρακά, τεύτλα, σπαράγγια, αγριοραδίκια, βολβούς, φραγκομαϊντανό, ραβέντι, καλαμπόκια σαλάτας και μη, σπανάκι, μελιτζάνες, μάραθο, μαύρο λαγόχορτο.
Ο κατάλογος αφορά εγχώριες ποικιλίες, που δεν έχουν δεχτεί οποιαδήποτε επιστημονική βελτίωση για την αποδοτικότητά τους ή την ανθεκτικότητά τους σε ζιζανιοκτόνα κι επανέρχονται στον τόπο καταγωγής τους ή σε περιοχές με παρόμοια γεωμορφολογικά χαρακτηριστικά. Είχε προηγηθεί πριν από λίγα χρόνια κατάλογος για την προστασία ποικιλιών δημητριακών. Ουσιαστικά, ξεκινά η νομιμοποίηση μιας διαδικασίας, η οποία πιο πριν ήταν στον αέρα, αφού ο καθένας μπορούσε να διαθέτει σε οποιονδήποτε φίλο, συγγενή, γνωστό σπόρους, χωρίς όμως να υπάρχει έλεγχος.
«Δυστυχώς, δεν μπορέσαμε ως χώρα να οργανώσουμε τη σποροπαραγωγή μας ώστε να προωθήσει ελληνικές ποικιλίες και να τους δώσει άλλη εικόνα πιο ελκυστική. Ακόμη και στη συσκευασία στην Ελλάδα χρησιμοποιούμε τσουβάλια, αντί για φακελάκια σπόρων, όπως κάνουν οι Ιταλοί. Ενώ διαθέτουμε γενετικό υλικό, αξιόλογες εμπορικές ποικιλίες, που ανταποκρίνονται στις ανάγκες καταναλωτών που τις ζητούν, δεν έχουμε οργανώσει την εμπορία και τη διακίνηση των σπόρων μας, που χρειάζεται να είναι συσκευασμένοι, για να είμαστε και κατοχυρωμένοι, από άποψη ποιότητας. Δεν έχει το ΕΘΙΑΓΕ έσοδα από τις ποικιλίες, ενώ θα έπρεπε και θα μπορούσε να έχει. Ο,τι πιο πολύτιμο υπάρχει είναι το γενετικό μας υλικό αλλά δεν προχωρήσαμε στην αρμόζουσα γενετική αξιοποίηση», αναφέρει η Καίτη Τράκα-Μαυρωνά.
Για την ιστορία, μόνο για τα αμπέλια υπάρχουν περίπου 670 ποικιλίες που ευδοκιμούν στην Ελλάδα και διατηρούνται στο Ινστιτούτο Αμπέλου του ΕΘΙΑΓΕ στη Λυκόβρυση, ενώ άλλες 170 ποικιλίες αμπελιού φιλοξενούνται στο κτήμα Συγγρού στο Μαρούσι, όπως μας εξήγησε ο διευθυντής της Διεύθυνσης Εισροών Φυτικής Παραγωγής του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, Κωνσταντίνος Αγγελάκης. «Το Ινστιτούτο Ελέγχου Ποικιλιών Καλλιεργούμενων Φυτών στη Σίνδο Θεσσαλονίκης διαθέτει επίσημες συλλογές σπόρων από τις εμπορικές εγχώριες και ξένες ποικιλίες. Αλλες συλλογές σπόρων, κυρίως δενδρωδών, διατηρεί το ΕΘΙΑΓΕ στα Χανιά στο Ινστιτούτο Υποτροπικών Φυτών και Ελαίας Χανίων. Στην Ευρωπαϊκή Ενωση υλοποιείται προσπάθεια για καταγραφή όλων των ονομασιών των φυτών, όχι μόνο με λατινικούς όρους αλλά και με τα τοπικά τους ονόματα, κι ο κατάλογος συμπληρώνεται συνεχώς».
Σημαντικός αριθμός ποικιλιών έχει διασωθεί και λόγω του Ινστιτούτου Αμπέλου και Οπωροκηπευτικών Πύργου αλλά και του Ινστιτούτου Αμπέλου, Λαχανοκομίας και Ανθοκομίας Ηρακλείου. Αξιοπρόσεκτη προσπάθεια έχει καταβάλει και το Εργαστήριο Βελτίωσης Φυτών και Γεωργικού Πειραματισμού του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, στο θέμα της καταγραφής των ελληνικών ποικιλιών.
Οι συγκεκριμένες ποικιλίες που, προς το παρόν, προτείνονται για διάσωση από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, δεν έχουν εμπορική αξία, αλλά διατροφική, πολιτισμική και βιοτεχνολογική. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι διασώζονται ποικιλίες περιοχών, που απειλούνται με γενετική διάβρωση, οι οποίες με το γενετικό φυτικό τους κεφάλαιο μπορούν να δώσουν περαιτέρω δυνατότητες στη γεωργία.
Σύμφωνα με πληροφορίες, σχεδιάζεται από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης αγρότες που διαθέτουν ντόπιους σπόρους να παραδώσουν μια ικανή ποσότητα στα Κέντρα Ελέγχου Πιστοποίησης Πολλαπλασιαστικού Υλικού και Ελέγχου Λιπασμάτων (ΚΕΠΠΥΕΛ), που εδρεύουν κατά κανόνα σε πρωτεύουσες νομών και εποπτεύονται από τη Διεύθυνση Εισροών. Μέσω των ΚΕΠΠΥΕΛ οι αγρότες θα μπορούν να πηγαίνουν σπόρους τους και να διαπιστώνεται, αν πρόκειται για εγχώρια ποικιλία, η οποία δεν έχει δεχτεί περαιτέρω προσμίξεις, ώστε να καταγράφεται και να καταχωρίζεται. Σκοπός είναι να εξεταστούν τα χαρακτηριστικά της, να προστατευθούν από γενετική διάβρωση και να οργανωθεί σταδιακά η αναπαραγωγή των τοπικών ποικιλιών.
Οπως και να 'χει, με τη συγχώνευση οργανισμών του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, που είναι στα σκαριά, επείγει να υπάρξει πρόβλεψη και για το ζήτημα της διάθεσης ντόπιων σπόρων μέσω των κρατικών ινστιτούτων.

Λεξικό καλλιεργειών

Εγχώριες ποικιλίες: Διαμορφώθηκαν στο πέρασμα του χρόνου από τις ιδιαίτερες κλιματολογικές, γεωγραφικές, εδαφολογικές συνθήκες αλλά έβαλε κι ο αγρότης το χεράκι του, που επέλεγε λ.χ. τον καλύτερο καρπό ντομάτας ή την καλύτερα ρίζα καρότου για τον σπόρο της επόμενης γενιάς.
Ανθεκτικές στις ασθένειες, δεν χρειάζονται πολύ λίπασμα, νερό ή γενικά μεγάλες περιποιήσεις. Κατά κανόνα έχουν μικρή απόδοση παραγωγής, ασύμφορη για τον παραγωγό.
Υβρίδια: Συχνά, τα μπερδεύουμε με τα μεταλλαγμένα, κάτι που δεν ισχύει, διότι σπόρους υβριδίων χρησιμοποιούν ενίοτε και βιοκαλλιεργητές. Πρόκειται για διασταυρώσεις ποικιλιών, που γίνονταν και πολλά χρόνια πριν από την κυριαρχία της βιοτεχνολογίας αλλά εντατικοποιήθηκαν μέσω εργαστηρίου. Με τα υβρίδια παίρνει μεγαλύτερη παράταση ζωής ο καρπός ενώ παρατηρείται ομοιομορφία, που είναι απαραίτητη για την τυποποίηση και τη συσκευασία. Εξαιτίας της εντατικοποίησης των καλλιεργειών τα υβρίδια συχνά χάνουν σε ποιοτικά χαρακτηριστικά (άρωμα, γεύση). Πρώτον διότι χρειάζονται πολύ νερό για ν' αναπτυχθούν γρήγορα, δεύτερον διότι ο καρπός συλλέγεται πριν την από ωρίμανση.
Οικολογική γεωργία: Γεωργία χωρίς λιπάσματα, φυτοφάρμακα και ιδιαίτερη χρήση νερού.
Εντατική γεωργία: Γεωργία κατά κανόνα με υβρίδια υψηλής απόδοσης, που έχουν μεγάλες ανάγκες σε λίπασμα και νερό.
Γενετική διάβρωση: Φαινόμενο κυρίως της μεταπολεμικής περιόδου, εξαιτίας της υπερεντατικοποίησης της γεωργίας και άλλων επιβαρυντικών προς το περιβάλλον δραστηριοτήτων. Απειλεί τον τεράστιο γενετικό πλούτο, που δημιουργήθηκε είτε λόγω ανθρώπινης είτε λόγω φυσικής επιλογής.

Για μεσογειακή δίαιτα

Εθνικό Κέντρο Μεσογειακής Διατροφής στην Ελλάδα, διά στόματος του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης Κώστα Σκανδαλίδη, έχει ανακοινωθεί ότι θα είναι το κρατικό κτήμα της Βυτίνας στην ορεινή Αρκαδία, εξ ου κι έχει ανατεθεί στο ΕΘΙΑΓΕ να γίνει προμελέτη για την αξιοποίησή του.
Το κρατικό κτήμα προήλθε από κληροδότημα του Παναγιώτη Τριανταφυλλίδη, που γεννήθηκε το 1810 και πέθανε στο Βουκουρέστι το 1863.
Περίπου 200 μέτρα από την πλατεία της Βυτίνας το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης σχεδιάζει, μετά την αναγνώριση της χώρας μας μαζί με την Ιταλία, την Ισπανία και το Μαρόκο, της μεσογειακής δίαιτας στον κατάλογο της Αϋλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO, να δημιουργήσει ένα αγρόκτημα που θ' αναφέρεται και στη μεσογειακή δίαιτα. Σήμερα στον χώρο υπάρχει το Δασικό Φυτώριο, φιλοξενούνται σε μια πλευρά είδη πεύκων αλλά και ποικιλίες αμπελιών, αχλαδιών, κωνοφόρων κ.ά.
Το σκεπτικό είναι ο χώρος των 110 στρεμμάτων, που σήμερα παραμένει μισοεγκαταλειμμένος, να γίνει ένας βοτανικός κήπος, επισκέψιμος από παιδιά, νέους και μεγάλους που θα έχουν τη δυνατότητα να δουν κι από κοντά γηγενείς ποικιλίες, που σχετίζονται με το πρότυπο της μεσογειακής δίαιτας, η οποία θεωρείται η πιο υγιεινή.

Γιατί εγκαταλείφθηκαν οι σπόροι

Παλαιότερα υπήρχε μια τεράστια γκάμα ντόπιων ποικιλιών που εγκαταλείφθηκαν για διάφορους λόγους, διότι:
* Ιδιωτικές εταιρείες έκαναν συστηματική προβολή των δικών τους σπόρων.
* Δεν υπήρξε ενδιαφέρον από την αγορά, αλλά μεσολάβησε κι ένα διάστημα που οι αγρότες προτιμούσαν ξένες ποικιλίες.
* Το προϊόν ήταν καθαρά τοπικό και όχι ανθεκτικό σε άλλες συνθήκες.
* Συνταξιοδοτήθηκαν αγρότες που κατείχαν γνώσεις και τοπικούς σπόρους.
* Η παραγωγή ντόπιων ποικιλιών κρίθηκε ασύμφορη από άποψη παραγωγής.
*Χάθηκε πολύτιμος χρόνος από τα ερευνητικά αγροτικά ινστιτούτα.
* Νέοι αγρότες εγκατέλειψαν το επάγγελμα ή προχώρησαν σε αναδιάρθρωση καλλιεργειών.

Enhanced by Zemanta

Μεγάλο Σάββατο και Λαμπρή


Λαμπρή
ü      Μεγάλη Κυριακή ή Κυριακή του Πάσχα ή Λαμπρή ή Πασχαλιά
Το πρωί της Κυριακής του Πάσχα, σε πολλά μέρη της χώρας το αρνί ετοιμάζεται στην σούβλα. Σε άλλες περιοχές, το κρέας για το πασχαλινό τραπέζι - αρνί ή κατσίκι - ψήνεται στον φούρνο, γεμιστό με ρύζι, κουκουνάρια και σταφίδες.. Υπάρχει γιορτινή ατμόσφαιρα παντού και οι άνθρωποι τρώνε και χορεύουν συνήθως μέχρι αργά το βράδυ. Πολλοί νηστεύουν όλη την Σαρακοστή και την τελευταία εβδομάδα κάνουν πολύ αυστηρή νηστεία, καθόλου κρέας ή ελαιόλαδο! Έτσι αυτή η μέρα είναι αφιερωμένη στο φαγητό! Τίποτα δεν πάει χαμένο από το πασχαλινό αρνί, ακόμη και τα εντόσθια, το συκώτι, οι πνεύμονες και τα νεφρά πακετάρονται με έντερα και ψήνονται. Αυτό ονομάζεται 'κοκορέτσι'. Το κρασί ρέει άφθονο και μην ξαφνιαστείτε αν σας καλέσουν να συμμετέχετε στην γιορτή. Οι οικογένειες κάνουν επισκέψεις και ανταλλάσσουν αυγά, κοκορέτσι και κουλούρια. Στο ψημένο αρνί ο νοικοκύρης ψάχνει σημάδια στην ωμοπλάτη και βγάζει μαντεύματα για το σπιτικό του και την πατρίδα. Λένε όμως ότι το αρνί για να δείξει σημάδια πρέπει τουλάχιστον δυο βράδια πριν να έχει κοιμηθεί μέσα στο σπίτι.
Το μεσημέρι ή το απόγευμα της Κυριακής του Πάσχα γίνεται η Δεύτερη Ανάσταση. Η Αγάπη. Για την αγάπη των ανθρώπων σταυρώθηκε ο Χριστός, γι αυτό και το Ευαγγέλιο διαβάζεται σε επτά ή σε δώδεκα γλώσσες, συμβολίζοντας την ενότητα των εθνών. "Το φίλημα της αγάπης" ανταλλάσσουν όλοι οι πιστοί, ενώ ο παπάς τους μοιράζει από ένα κόκκινο αυγό. Στην "αγάπη" παλιότερα, όσοι ήθελαν, έδιναν όρκο μπροστά στο Ευαγγέλιο και γίνονταν αδελφοποιτοί. Έδεναν δηλαδή τη φιλία τους με αδελφική αγάπη. Αμέσως μετά την Αγάπη, στον περίβολο του ναού, στήνεται ο χορός, με πρώτο-πρώτο τον παπά και μετά τους πιστούς, κατά σειρά ηλικίας. Όλοι ντυμένοι με τις γιορτινές τους φορεσιές χόρευαν και τραγουδούσαν. Τα παλικάρια συναγωνίζονταν στο πήδημα, το τρέξιμο, το λιθάρι, στην άρση των Βαρών -κανένα σακί δηλαδή καλαμπόκι ή κανένα βαρελάκι με νερό- στη διελκυστίνδα (πιάνονταν ο ένας πίσω από τον άλλο, σε δυο σειρές, και προσπαθούσαν να τραβήξουν οι μεν τους δε). Και τα βραβεία των νικητών;... Μαντίλια κεντημένα, για τις γυναίκες και τις αρραβωνιαστικιές, λαμπριάτικες κουλούρες, ένα αρνί, μια μυζήθρα ή το κρασί της μέρας. Και από κοντά τα παιδιά, που δεν ήξεραν πού να πρωτοβρεθούν. Στους χορούς, στους αγώνες ή στις κούνιες που δένονταν λίγο πιο πέρα. Οι κούνιες ήταν συνέχεια της "αιώρας" των Παρθένων στα "Ανθεστήρια", γιορτή στην αρχαιότητα για την άνοιξη και τα λουλούδια. Με γέλια και τραγούδια έκαναν κούνια πρώτα τα κορίτσια και μετά τα αγόρια. Έθιμο με μαγικό χαρακτήρα στην αρχή, οι κούνιες, που απέβλεπε στην ευφορία, έγινε πηγή χαράς και διασκέδασης για όλους και τα τραγούδια της κούνιας αντιλαλούσαν από άκρη σε άκρη:
"Κουνήσετε τις έμορφες, κουνήσετε τις άσπρες, κουνήσετε τις λεμονιές, πού 'ναι ανθούς γεμάτες."
Αργά το απόγευμα, σε πολλά μέρη, καίνε ένα ομοίωμα του Ιούδα. Οι νέοι φτιάχνουν το ομοίωμα από παλιά χαλιά, βάζουν στα χέρια του τα τιμαλφή της προδοσίας (μια σακούλα με 30 νομίσματα) και το κρεμούν στην αυλή μέχρι να καεί. Οι εορτασμοί συνεχίζονται με χορό, τραγούδι και φαγητό! Οι άνθρωποι σπάνε κόκκινα αυγά και κολλάνε τα τσόφλια στις πόρτες ή τα πετάνε στον κήπο για να ευλογηθεί η σοδειά.
Εβδομάδα της Διακαινησίμου
Η εβδομάδα που ακολουθεί το Πάσχα ονομάζεται "Εβδομάδα Διακαινησίμου" που σημαίνει "νέα εβδομάδα". Οι μέρες ονομάζονται Δευτέρα του Πάσχα (εθνική αργία στην Ελλάδα), Τρίτη του Πάσχα, κτλ. Είναι ιερές μέρες και γίνονται πολλές εκδηλώσεις. Την Δευτέρα του Πάσχα σε πολλά μέρη γίνονται παρελάσεις. Νωρίς το πρωί, μετά την λειτουργία, κάθε εκκλησία βγάζει έξω την σημαία της και τον σταυρό της. Σε άλλα μέρη η κύρια εικόνα κάθε εκκλησίας τοποθετείται σε άλλη εκκλησία για κάποιο διάστημα, όπου γίνονται καθημερινές λειτουργίες. Στις λειτουργίες φέρνουμε μαζί μας τις λαμπάδες της Ανάστασης για να καούν τουλάχιστον τρεις φορές, πριν τις αφήσουμε στο ναό. Κάποιοι τις κρατάνε μετά στα σπίτια τους. Την ώρα που ο Ιερέας λέει το Χριστός Ανέστη, το εκκλησίασμα αποκρίνεται Αληθώς Ανέστη και ανεβοκατεβάζει τις αναμμένες λαμπάδες.
Τη Δευτέρα της Διακαινησίμου καθώς και την Παρασκευή του Πάσχα (Ζωοδόχου Πηγής), μπορούν να μεταλάβουν όλοι, και ας μην έχουν νηστέψει, γιατί οι μέρες αυτές είναι γιορτινές και επιτρέπεται να τρώμε απ’ όλα.
Αν το Πάσχα γιορταστεί μετά τις 23 Απριλίου, τότε η Δευτέρα του Πάσχα αφιερώνεται στον Άγιο Γεώργιο, έναν αγαπημένο άγιο των Ελλήνων. Πολλές εκδηλώσεις γίνονται στην μνήμη του. Αν η γιορτή του (που είναι στις 23 Απριλίου) πέσει μέσα στην Σαρακοστή ή την Μεγάλη Εβδομάδα, δεν γίνονται γιορτές και μεταφέρονται την Δευτέρα του Πάσχα. Μια όμορφη παράδοση για την ημέρα του Αι Γιώργη είναι οι αγώνες με άλογα.
Ο Αϊ Γιώργης είναι προστάτης καβαλάρης αλλά και ορόσημο για το ανέβασμα των κοπαδιών στα βουνά, όπως ο Αϊ Δημήτρης για το ξεχειμώνιασμα στους κάμπους, τον Οκτώβρη.
Την Τρίτη του Πάσχα μια παλιά παράδοση μας θέλει να ανάβουμε κεριά σε τρεις εκκλησίες στην εξοχή για το καλό, για τύχη και υγεία. Αν και η Τετάρτη δεν θεωρείται καλή μέρα για γάμους, η Τετάρτη του Πάσχα είναι η μέρα που τα ηλικιωμένα ζευγάρια μπορούν να παντρευτούν. Την Παρασκευή του Πάσχα έχουμε τη γιορτή της Ζωοδόχου Πηγής, και σε πολλά μέρη γίνονται εκδηλώσεις. Αυτές τις μέρες οι άνθρωποι πηγαίνουν στις λειτουργίες και ανάβουν τις λαμπάδες του Πάσχα τρεις φορές. Μετά μπορεί κανείς να την αφήσει στην εκκλησία ή να την βάλει στα εικονίσματα του σπιτιού του. Η Νέα Εβδομάδα τελειώνει την Κυριακή του Θωμά. Αυτή τη μέρα γίνονται και πολλοί γάμοι και βαπτίσεις που είχαν σταματήσει όλη την περίοδο της Σαρακοστής. Την επόμενη μέρα ανοίγουν τα σχολεία…
Ανάληψη και Πεντηκοστή
Σαράντα μέρες μετά το Πάσχα είναι η "Ανάληψη" ή η επιστροφή του Χριστού στους Ουρανούς. Οι άνθρωποι σταματούν να λένε "Χριστός Ανέστη" κατά τις προσευχές.


Επεξήγηση με στρογγυλεμένο παραλληλόγραμμο: Τη μέρα της Αναλήψεως ο τσομπάνης του χωριού μοίραζε το γάλα δωρεάν. Αλλά έπρεπε εμείς τα παιδιά να πάμε 2 ώρες δρόμο με τα πόδια στο βουνό που είχε τη στάνη του με δοχεία να μας τα γεμίσει με γάλα (Μονή Νάξου)Μια παλιά παράδοση αυτής της μέρας θέλει να κάνουμε το πρώτο μπάνιο του χρόνου στην θάλασσα. Ή απλά να βρέχουμε τα πόδια μας στην θάλασσα για καλή υγεία. 

Της Αναλήψεως οι βοσκοί έχουν πια άφθονο γάλα και τυρί και τα μοιράζουν σε όσους πάνε στη στάνη τους, καθώς είναι η μεγάλη γιορτή της παραγωγής των κοπαδιών.
Πενήντα μέρες μετά το Πάσχα είναι η "Πεντηκοστή", η μέρα που το Άγιο Πνεύμα πήγε στους Αποστόλους. Είναι πάντα Κυριακή. Το προηγούμενο Σάββατο είναι το τέταρτο ψυχοσάββατο (τα τρία πρώτα είναι στο τέλος της αποκριάς και στην αρχή της Σαρακοστής). Η Δευτέρα είναι αφιερωμένη στην Αγία Τριάδα και είναι αργία. Στις τρεις αυτές μέρες γίνονται σε πολλά μέρη πολλές γιορτές και εκδηλώσεις.
Τη μέρα της πεντηκοστής ο λαός πιστεύει ότι οι ψυχές των νεκρών που πήραν άδεια να βγουν από τον Άδη μαζί με το Χριστό, το Πάσχα, παίρνουν τώρα το δρόμο της επιστροφής.

Σάββατο 23 Απριλίου 2011

Ανακάλυψαν την κατοικία του θεού.


Η ανάπτυξη της επιστημονικής σκέψης και η συνακόλουθη επιβολή της τεχνοεπιστήμης ως πρωταρχικής δύναμης για τη διαμόρφωση των νεότερων κοινωνιών υποτίθεται ότι θα συνεπαγόταν, τουλάχιστον στη Δύση, την εξάλειψη της πίστης σε υπερφυσικές οντότητες και την οριστική χρεοκοπία των «εξ αποκαλύψεως» αληθειών των θρησκειών.
Εχουν περάσει πάνω από τρεις αιώνες απρόσκοπτης προόδου των επιστημών και εντυπωσιακής αύξησης των γνώσεών μας για το φυσικό κόσμο και τον άνθρωπο. Σήμερα, εντούτοις, πάνω από το 90% του παγκόσμιου πληθυσμού δηλώνει ότι εξακολουθεί να πιστεύει στην ύπαρξη κάποιας υπερφυσικής, δημιουργικής δύναμης, ενώ το 50% από αυτούς αποκαλεί αυτή τη δύναμη «Θεό».
Πώς μπορούμε να εξηγήσουμε αυτή τη φαινομενικά παράλογη προσκόλλησή μας σε μυστικιστικές ή υπερβατικές εξηγήσεις; Η διαχρονική παρουσία και η σχεδόν ακαταμάχητη γοητεία που ασκεί το «υπερφυσικό» ή το «υπερβατικό» στον ανθρώπινο νου δεν αποτελούν βέβαια ακόμη ένα «μυστήριο» αλλά, αντίθετα, ένα πρώτης τάξεως επιστημονικό πρόβλημα. Ενα πρόβλημα του οποίου η επιστημονική διερεύνηση δεν μπορεί πλέον να εξαντλείται στις απλοϊκές και στείρες ιδεολογικές αντιπαραθέσεις ανάμεσα σε «ένθεους πνευματιστές» και «άθεους υλιστές».
Η νευροθεολογική επιφοίτηση
Πράγματι, η εντυπωσιακή πρόοδος των γνώσεών μας για τη δομή και τη λειτουργία του εγκεφάλου μας θα μπορούσε να συμβάλει -περισσότερο απ' όσο το έχουν καταφέρει κατά το παρελθόν η φιλοσοφία και η θεολογία- στη βαθύτερη κατανόηση του θρησκευτικού φαινομένου.
Αυτό, τουλάχιστον, υποστηρίζουν όσοι επιστήμονες εργάζονται στο διεπιστημονικό αλλά ακόμη ασαφές πεδίο έρευνας που αποκαλείται «νευροθεολογία». Και πρόκειται όντως για ένα «ασαφές» πεδίο έρευνας, αφού ακόμη και όσοι εργάζονται σε αυτό δεν έχουν καταλήξει σε έναν σαφή ή έστω κοινά αποδεκτό ορισμό του ανθρώπινου «θρησκευτικού αισθήματος», ούτε των τυπικών διακριτικών γνωρισμάτων του ή του βιολογικού τους υποστρώματος.
Παρ' όλα αυτά, ο καλύτερος τρόπος να αποσαφηνίσουμε τι ακριβώς επιδιώκει η νευροθεολογία και πώς επιχειρεί να υλοποιήσει το ερευνητικό πρόγραμμά της είναι να περιγράψουμε συγκεκριμένες έρευνες που μας αποκαλύπτουν πώς η σύγχρονη επιστήμη επιχειρεί να κατανοήσει τις θρησκευτικές και υπερφυσικές εμπειρίες των ανθρώπων.
Για παράδειγμα, ο Αντριου Νιούμπεργκ, διάσημος καθηγητής νευροθεολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια (ΗΠΑ) και συγγραφέας του πολυσυζητημένου βιβλίου «Γιατί πιστεύουμε ό,τι πιστεύουμε» (κυκλοφορεί από τις εκδ. ΑΒΓΟ), διατείνεται ότι «ο εγκέφαλός μας είναι ουσιαστικά μια μηχανή πίστης, επειδή δεν έχει άλλη επιλογή». Ο Αμερικανός ερευνητής κατέληξε σε αυτό το προκλητικό συμπέρασμα μελετώντας επί πολλά χρόνια με νευροαπεικονιστικές μεθόδους (αξονική και μαγνητική λειτουργική τομογραφία) τους ζωντανούς εγκεφάλους πολλών πιστών -χριστιανών μοναχών από διάφορα τάγματα, βουδιστών από το Θιβέτ)- καθώς προσεύχονται ή βρίσκονται σε βαθύ διαλογισμό.
Χάρη σε αυτές τις μεθόδους κατάφερε να εντοπίσει και να παρακολουθήσει «ζωντανά» τις νευρικές διεργασίες που συντελούνται στο εσωτερικό τού εγκεφάλου ενώ βρίσκεται σε κατάσταση θρησκευτικής έκστασης.
Ετσι διαπίστωσε ότι εκτός από τις αναμενόμενες περιοχές του μετωπιαίου φλοιού που ενεργοποιούνται όταν συγκεντρώνουμε την προσοχή μας, δραστηριοποιείται έντονα και το στεφανιαίο σύστημα, ένα περίπλοκο δίκτυο από πιο αρχαϊκές δομές του εγκεφάλου που ήταν γνωστό ότι παίζει αποφασιστικό ρόλο στη μνήμη, τη μάθηση και το συναίσθημα· και όχι μόνο, όπως θα δούμε.
Το κύκλωμα της υπερβατικότητας
Οι μελέτες του Νιούμπεργκ επιβεβαίωσαν επιπλέον ότι σε στιγμές θρησκευτικής έκστασης παρατηρείται εντυπωσιακή μείωση της δραστηριότητας των βρεγματικών λοβών του εγκεφάλου, της περιοχής δηλαδή του εγκεφαλικού φλοιού όπου διαμορφώνεται η αίσθηση του Εγώ και της προσωπικής ταυτότητας. Η συχνή απενεργοποίηση των νευρωνικών κυκλωμάτων αυτής της περιοχής κατά τη διάρκεια της βαθιάς προσευχής ή του διαλογισμού έχει συνέπεια να γίνονται ολοένα και πιο ασαφή τα όρια μεταξύ τού Εγώ και του εξωτερικού κόσμου και επομένως δημιουργείται στον μύστη η ρεαλιστικότατη ψευδαίσθηση ότι ενώνεται με το Σύμπαν και επικοινωνεί με το... υπερπέραν!
Από μια άλλη σκοπιά, όμως, θα μπορούσε κάλλιστα να ισχυρισθεί κανείς ότι την υπερβατική «έκσταση» δεν την παράγει ο εγκέφαλος. Αντίθετα, η μυσταγωγική ή υπερβατική εμπειρία κάνει την είσοδό της στα γήινα πράγματα όχι χάρη αλλά μέσω των συγκεκριμένων δομών του εγκεφάλου μας, οι οποίες συνεπώς λειτουργούν ως δέκτες-υποδοχείς της «υπερβατικής πραγματικότητας».
Προφανώς, η ερμηνεία των πειραματικών δεδομένων για τόσο ασαφή αντικείμενα εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις ιδεολογικές προκαταλήψεις του εκάστοτε παρατηρητή: για κάποιους, τα πειράματα αυτά αποτελούν την πολυπόθητη απόδειξη της ύπαρξης του Θεού. Για τους πιο ορθολογιστές και δύσπιστους παρατηρητές, αντίθετα, είναι η «σαφής» απόδειξη ότι η πίστη στο «υπερβατικό» και στο «απόλυτο» αποτελεί απλώς ένα βιολογικά απρόβλεπτο υποπροϊόν της λειτουργίας του εγκεφάλου μας.
Αλλος ένας πρωτοπόρος ερευνητής των εγκεφαλικών προϋποθέσεων της θρησκευτικής ή της υπερβατικής εμπειρίας είναι ο Καναδός νευροεπιστήμονας Μάικλ Πέρσινγκερ. Πριν από αρκετά χρόνια, πρώτος αυτός άρχισε να μελετά συστηματικά γιατί οι άνθρωποι που ανήκουν σε διαφορετικά εκκλησιαστικά δόγματα ή σε εντελώς διαφορετικές πολιτισμικές παραδόσεις βιώνουν με πανομοιότυπο τρόπο κάποιες υπερβατικές ή μυστικιστικές εμπειρίες.
Για να διερευνήσει αυτή την πραγματικά σκανδαλώδη σύμπτωση, ο Πέρσινγκερ χρησιμοποίησε μια συσκευή, ένα είδος κράνους, που δημιουργούσε ένα σχετικά ισχυρό αλλά ακίνδυνο μαγνητικό πεδίο γύρω από το κεφάλι των εθελοντών που το φορούσαν. Ο ίδιος, αν και δήλωνε άθεος, μόλις δοκίμασε στον εαυτό του το κράνος διαπίστωσε έκπληκτος ότι είχε, για πρώτη φορά στη ζωή του, μια υπερβατική εμπειρία: ένιωσε την παρουσία του Θεού!
Ετσι διαπίστωσε ότι οι περίεργες εκστατικές εμπειρίες και τα έντονα θρησκευτικά συναισθήματα προέκυπταν κατά κανόνα όταν η ηλεκτρομαγνητική διέγερση που προκαλούσε το κράνος εστιαζόταν στους κροταφικούς λοβούς του εθελοντή. Ηταν η πρώτη προσπάθεια εντοπισμού της κατοικίας του Θεού μέσα στους κροταφικούς λοβούς μας.
Σαφέστερες ενδείξεις ότι τα θρησκευτικά συναισθήματα και οι υπερβατικές εμπειρίες εξαρτώνται άμεσα από κάποιες δομές του εγκεφάλου μας έχουν συσσωρευτεί και από πολυάριθμες κλινικές νευρολογικές έρευνες. Πράγματι, από την αρχαιότητα ήταν γνωστό ότι οι εκδηλώσεις μιας εγκεφαλικής πάθησης, της επιληψίας, συνοδεύονται συχνότατα από μυστικιστικές κρίσεις και έντονες «πνευματικές» εμπειρίες του ασθενούς.
Προς τη ριζική θεοεκτομή
Για παράδειγμα, ένας διεθνούς φήμης νευρολόγος, ο Β.Σ. Ραματσάντραν, υποστηρίζει ότι η συγκεκριμένη εκδήλωση της λεγόμενης «ιερής νόσου», δηλαδή της επιληψίας, μας αποκαλύπτει ότι ο εγκέφαλός μας όντως διαθέτει ένα εξειδικευμένο νευρικό κύκλωμα (στο εσωτερικό του στεφανιαίου συστήματος), το οποίο παίζει αποφασιστικό ρόλο στην παραγωγή των θρησκευτικών εμπειριών μας!
Στο περίφημο βιβλίο του «Φαντάσματα στον εγκέφαλο» (κυκλοφορεί από τις Πανεπιστημιακές Εκδ. Κρήτης) ο Ραματσάντραν προχωράει ακόμη περισσότερο και προτείνει ένα πολύ ενδιαφέρον πείραμα: τι θα συνέβαινε αν για θεραπευτικούς σκοπούς αφαιρούσαμε χειρουργικά αυτό το «κέντρο θρησκευτικότητας» του εγκεφάλου; Μήπως τότε, διερωτάται πολύ εύλογα ο Ραματσάντραν, θα εξαλείφονταν αυτομάτως όλες οι θρησκευτικές ανησυχίες και οι υπερβατικές εμπειρίες και ο χειρουργημένος θεόπληκτος «θα γινόταν άθεος ή αγνωστικιστής; Θα είχαμε εκτελέσει μια θεοεκτομή;».
Ενα αποφασιστικής σημασίας αλλά δυσαπάντητο ερώτημα είναι: ποια ακριβώς βιολογική σκοπιμότητα μπορεί να εξυπηρετούσε η διαμόρφωση, κατά την εξέλιξη του είδους μας, τέτοιων «μυστικιστικών» εγκεφαλικών δομών; Αν, όπως καλά γνωρίζουμε, η εξέλιξη δεν λειτουργεί ποτέ προνοητικά, τότε για ποιο σκοπό να δημιουργήσει τέτοιες εμφανώς «άχρηστες» για την επιβίωσή μας εγκεφαλικές δομές, όπως π.χ. τα κέντρα του Θεού και των υπερβατικών αισθημάτων μας;
Αν πράγματι οι έρευνες της νευροεπιστήμης έχουν καταφέρει να εντοπίσουν κάποια εγκεφαλικά «κέντρα» της θρησκευτικής πίστης, τότε αυτές οι βιολογικές δομές θα πρέπει προφανώς να εξελίχθηκαν επειδή επιτελούν κάποια ζωτικής σημασίας λειτουργία. Ναι, αλλά ποια ακριβώς; Την απάντηση σε αυτό το αποφασιστικό ερώτημα την αναζητούμε ακόμη.
Πάντως, παρά τις ατελείς γνώσεις μας, η μεταμοντέρνα ιδεολογία δεν ικανοποιείται πλέον με τη νεωτερική απομάγευση του κόσμου και την εμφανή χρεοκοπία του κοινωνικού ρόλου των θρησκειών. Τώρα φαίνεται να επιτάσσει τη μετακόμιση του Θεού από το άυλο υπερπέραν στους υλικότατους δαιδάλους του εγκεφάλου μας.

Τα έθιμα του Πάσχα σε όλη την Ελλάδα



ΑΠΟ ΤΗ Ρόδο ως τη Χαλκιδική και από τη Σύρο ως τη Λευκάδα, κάθε γωνιά της Ελλάδας γιορτάζει το Πάσχα με το δικό της μοναδικό τρόπο. Εθιμα και παραδόσεις ζωντανεύουν και πάλι στη μεγαλύτερη και πλουσιότερη, σε λαογραφικές εκδηλώσεις, γιορτή της χριστιανοσύνης, της άνοιξης, της ζώης. 

ΘΡΑΚΗ 

Στις Μέτρες της Θράκης, τα παιδιά φτιάχνουν το ομοίωμα του Ιούδα και το περιφέρουν στα σπίτια, ζητώντας κλαδιά για να τον κάψουν την επομένη στον Επιτάφιο. Τη Μεγάλη Παρασκευή η πομπή του Επιταφίου σταματά εξω από ενα παρεκκλήσι, όπου εκεί βρίσκεταιέτοιμη η φωτιά για να καεί ο Ιούδας. Τ η στιγμή που ο ιερέας διαβάζει το σχετικό Ευαγγέλιο ανάβουν τη φωτιά και καίνε το ομοίωμα. Αργότερα θα πάρουν μια χούφτα από εκείνη τη στάχτη και θα τη ρίξουν στα μνήματα. 

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 

Στη Θάσο στην Κοινότητα Λιμεναρίων διατηρείται το πανάρχαιο έθιμο « Για βρέξ' Απρίλη μ' που γιορτάζεται την Τρίτη ημέρα του Πάσχα. Χορεύουν δημοτικούς χορούς συγκροτήματα απ' όλη την Ελλάδα. 

Στην Ιερισσό της Χαλκιδικής το σημαντικότερο Πασχαλινό έθιμο είναι «ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΥ ΝΙΟΥ Τ' ΑΛΩΝΙ». Γιορτάζεται την Τρίτη ημέρα του Πάσχα, στην ομώνυμη τοποθεσία πάνω στους λόφους. Μετά την επιμνημόσυνη δέηση και την εκφώνηση του πανηγυρικού της ημέρας, οι γεροντότεροι αρχίζουν τον χορό. Σιγά-σιγά πιάνονται όλοι οι κάτοικοι και πολλές φορές ο χορός έχει μήκος τετρακόσια μέτρα. Τραγουδούν και χορεύουν όλα τα Πασχαλινά τραγούδια και τελειώνουν με τον «ΚΑΓΚΕΛΕΥΤΟ» χορό, που είναι η αναπαράσταση της σφαγής 400 Ιερισσιωτών από τους Τούρκους, κατά την επανάσταση του 1821. Ο χορός περνά κάτω από δάφνινη αψίδα όπου υπάρχουν όπου υπάρχουν δύο παλικάρια με υψωμένα σπαθιά. Ο χορός στη μέση περίπου του τραγουδιού διπλώνεται στα δύο με τους χορευτές να περνούν ο ένας απέναντι από τον άλλο για τον τελευταίο χαιρετισμό. 

Κατά την διάρκεια της γιορτής μοιράζονται σε όλους, καφές που βράζει σε μεγάλο καζάνι «ζωγραφίτικος», τσουρέκια και αυγά. Ο χορός επαναλαμβάνεται το απόγευμα στην κεντρική πλατεία του χωριού. 

Στο Λιτόχωρο την Μ. Πέμπτη, το βράδυ, στολίζονται οι επιτάφιοι που φτιάχνονται από ανύπαντρες κοπέλες, που όλη την Σαρακοστή φτιάχνουν λουλούδια από ύφασμα. Την Μ. Παρασκευή το βράδυ γίνεται στο παζάρι η συνάντηση των Επιταφίων που συνοδεύονται από χορωδίες Λιτοχωριτών, δημιουργώντας ένα εκπληκτικό θέαμα. 

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ 

ΑΡΑΧΩΒΑ. Ανήμερα του Πάσχα και από το απόγευμα ξεκινάει η περιφορά της Εικόνας του Αγίου Γεωργίου την οποία συνοδεύουν περί τα 500 άτομα ντυμένα με παραδοσιακές φορεσιές. Την επομένη πραγματοποιείται αγώνας δρόμου των γερόντων (ανηφορικός δρόμος), οι οποίοι ξεκινούν από την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου και φτάνουν στο λόφο. Ακολουθούν χορευτικά συγκροτήματα και το απόγευμα χορεύουν γυναικείοι χορευτικοί σύλλογοι. Οι εκδηλώσεις συνεχίζονται με κλέφτικα αγωνίσματα, όπως το σήκωμα της πέτρας κλπ. 

ΛΙΒΑΔΕΙΑ.Το πιο χαρακτηριστικό έθιμο της πόλης, είναι το πολύ γνωστό και μοναδικό «Πάσχα της Λιβαδειάς», που όχι μόνο διατηρείται αλλά χρόνο με το χρόνο ζωντανεύει μιας και οι νεώτεροι συμμετέχουν με ιδιαίτερο μεράκι και κέφι στο έθιμο του «λάκκου». Μετά την Ανάσταση και πριν καλά ξημερώσει οι κάτοικοι ετοιμάζουν την φωτιά. Ένας, κάνοντας το σταυρό του, βάζει φωτιά στο σωρό με τη λαμπάδα της Αναστάσεως. Οι φλόγες αγκαλιάζουν το σωρό. Με ραντίσματα νερού και συχνό χτύπημα με ένα μακρύ ξύλο, η θράκα είναι έτοιμη για να ψηθούν τα αρνιά. Το ίδιο γίνεται σε όλους τους «λάκκους» και ανεβαίνουν οι καπνοί, αναρίθμητοι και πυκνοί, σε τέτοιο βαθμό, που σκεπάζουν τον ήλιο που στο μεταξύ ανατέλλει. 

Η πόλη τυλίγεται σε σύννεφα καπνού. Οι φωτιές είναι έτοιμες και τα αρνιά τοποθετούνται στους «λάκκους». Το γύρισμα των αρνιών και το γλέντι διαρκεί μέχρι το απόγευμα, το οποίο συμπληρώνεται με τη συμμετοχή παραδοσιακών χορευτικών συγκροτημάτων και με την καύση των πυροτεχνημάτων 

ΑΙΤΩΛΙΚΟ. Την Μ. Παρασκευή πολλοί προσκυνητές επισκέπτονται το ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, όπου βρίσκεται ο Επιτάφιος, ιστορικό κειμήλιο του 13ου-14ου αιώνα. Από το πρωί του Μ. Σαββάτου στην κεντρική πλατεία της πόλης αναβιώνουν πολλά από τα έθιμα των κατοίκων μέχρι αργά το βράδυ της Αναστάσεως που είναι και το αποκορύφωμα της ημέρας. 

Την Κυριακή του Πάσχα κάθε γειτονιά, είναι μία μεγάλη υπαίθρια ψησταριά, όπου ο χορός και το τραγούδι έχουν τον πρώτο λόγο, ενώ προσφέρονται κρασί και παραδοσιακοί μεζέδες δωρεάν. 

ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ. Το βράδυ της Μ. Παρασκευής, πλήθος κόσμου, ντόπιοι και επισκέπτες, ακολουθούν την περιφορά του Επιταφίου, σχηματίζοντας πομπές, οι οποίες διέρχονται από το λιμάνι, όπου είναι αναμμένες δάδες ειδικά τοποθετημένες στις τάπες του Κάστρου, γύρω από το λιμάνι. Στο μέσον της εισόδου του λιμανιού οι δάδες σχηματίζουν μεγάλο σταυρό, που φωταγωγεί ολόκληρο το λιμάνι παρουσιάζοντας μία φαντασμαγορική εικόνα μοναδικής ομορφιάς. Το έθιμο αυτό έχει παράδοση πολλών χρόνων που φαίνεται να θέλει να συνδυάσει τη θρησκευτική μυσταγωγία με την ηρωική προσπάθεια του μπουρλοτιέρη Ανεμογιάννη να πυρπολήσει τη τουρκική ναυαρχίδα στο χώρο αυτό. 

ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ 

ΛΕΩΝΙΔΙΟ. Το πιο εντυπωσιακό έθιμο της περιοχής είναι, όταν το βράδυ της Ανάστασης γεμίζει ο ουρανός από φωτεινά «αερόστατα» τα οποία ανυψώνονται από τους πιστούς κάθε ενορίας. 

ΚΑΛΑΜΑΤΑ. Εδώ αναβιώνει ένα έθιμο, που πηγάζει από τους απελευθερωτικούς αγώνες του 1821, ο διαγωνισμός των «μπουλουκιών». Οι διαγωνιζόμενοι, με παραδοσιακές ενδυμασίες και οπλισμένοι με σαΐτες, δηλαδή με χαρτονένιους σωλήνες γεμάτους μπαρούτι, επιδίδονται σε σαϊτοπόλεμο, στο γήπεδο του Μεσσηνιακού, με τη συμμετοχή πλήθους κόσμου. 

ΚΥΚΛΑΔΕΣ 

ΚΥΘΝΟΣ. Το πιο εντυπωσιακό έθιμο του νησιού είναι αυτό της «Κούνιας». Την Κυριακή του Πάσχα, στην πλατεία του νησιού, στήνεται μία κούνια, στην οποία κουνιούνται αγόρια και κορίτσια ντυμένα με παραδοσιακές στολές. Αυτός ή αυτή που θα κουνήσει κάποιον, δεσμεύεται ενώπιον Θεού και ανθρώπων για γάμο. Το βράδυ του Μ. Σαββάτου επικρατεί το έθιμο του «συχώριου», δηλαδή όλοι όσοι έχουν πεθαμένους συγγενείς φέρνουν στην εκκλησία ψητά, κρασί και ψωμί, τα οποία έχει «διαβάσει» ο παπάς, τα προσφέρουν στους επισκέπτες και στους κατοίκους του νησιού. 

ΣΥΡΟΣ. Η Σύρος βιώνει με ιδιαίτερο τρόπο το Πάσχα. Οι δύο Θρησκευτικές της κοινότητες, η Ορθόδοξη και η Καθολική, γιορτάζουν συγχρόνως, με αγάπη κατάνυξη και αμοιβαίο σεβασμό τις Άγιες Μέρες του Πάσχα. Οι Επιτάφιοι των Καθολικών στην Άνω Σύρο ξεκινούν από τον Ναό του Αγίου Γεωργίου. Στην Ερμούπολη ο επιτάφιος των Καθολικών ξεκινάει από τον ιερό Ναό Ευαγγελιστών οι επιτάφιοι των Ορθοδόξων, από τις ενορίες Αγίου Νικολάου, της Κοιμήσεως και την Μητρόπολη της Μεταμορφώσεως περιφέρονται και συναντώνται στην Κεντρική Πλατεία Μιαούλη, όπου γίνεται κατανυκτική δέηση και ψάλλονται τροπάρια της Μ. Παρασκευής από την χορωδία του Αγίου Νικολάου και Ιεροψάλτες. 

ΠΑΡΟΣ. Η περιφορά του Επιταφίου της Μάρπησσας, παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς κατά την διάρκειά της, γίνονται δεκαπέντε περίπου στάσεις. Σε κάθε στάση φωτίζεται και ένα σημείο του βουνού, όπου τα παιδιά ντυμένα Ρωμαίοι στρατιώτες ή μαθητές του Χριστού, αναπαριστούν σκηνές από την είσοδο στα Ιεροσόλυμα, την προσευχή στο Όρος των Ελαιών, το Μαρτύριο της Σταύρωσης και την Ανάσταση. Τα μεσάνυκτα του Μ. Σαββάτου, το νησί γεμίζει από φώτα και τον θόρυβο των αμέτρητων πυροτεχνημάτων. 

ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΑ 

ΠΑΤΜΟΣ. Στο νησί της Αποκάλυψης επίκεντρο των τελετών και ακολουθιών αποτελεί ο «ΝΙΠΤΗΡΑΣ». Κάθε χρόνο, στολίζεται με λαμπρές βάγιες και πλούσια ποικιλία ανοιξιάτικων λουλουδιών. Την Μ. Πέμπτη, γίνεται αναπαράσταση του «ΜΥΣΤΙΚΟΥ ΔΕΙΠΝΟΥ» του ΝΙΠΤΗΡΑ, σε κεντρική πλατεία της Χώρας. Το Μ. Σάββατο το βράδυ πριν από την Ανάσταση, το Ευαγγέλιο διαβάζεται σε ηρωικό εξάμετρο με κώντιο και την Κυριακή του Πάσχα στις 3 το απόγευμα, στο Μοναστήρι της Πάτμου γίνεται η 2η Ανάσταση κατά την οποία το Αναστάσιμο Ευαγγέλιο διαβάζεται σε επτά γλώσσες και από τον ηγούμενο μοιράζονται κόκκινα αυγά στους πιστούς. 

ΡΟΔΟΣ (ΙΑΛΥΣΟΣ). Το Σάββατο του Λαζάρου, τα παιδιά γυρίζουν από πόρτα σε πόρτα και τραγουδούν τον «Λάζαρο», συγκεντρώνοντας χρήματα και αυγά για τους ιερείς. Παλαιότερα, αυτή την ημέρα, κανένας γεωργός δεν πήγαινε στο χωράφι του να εργαστεί, γιατί όπως πίστευαν, ό,τι έπιαναν θα μαραινόταν. Επιτρεπόταν μόνο η συγκέντρωση ξερών κλαδιών για το άναμμα των φούρνων τη Μεγάλη Εβδομάδα για το ψήσιμο των κουλουριών. Την ημέρα αυτή επίσης, σε όλα τα σπίτια οι νοικοκυρές φτιάχνουν στριφτά κουλουράκια, «τα Λαζαράκια», συμβολίζοντας με τον τρόπο αυτό το σώμα του Λαζάρου που ήταν τυλιγμένο στο σάβανο. 

ΚΩΣ. Ενώ οι μεγάλοι είναι δοσμένοι στις πασχαλινές δουλειές και στον εκκλησιασμό, τα παιδιά προετοιμάζονται και αυτά για την Ανάσταση του Κυρίου. Παίρνουν μεγάλα κλειδιά από εκείνα που είχαν οι παλιές κλειδαριές, δένουν με ένα σχοινί το κλειδί με μπαρούτι και βάζουν το καρφί στην τρύπα του κλειδιού, το βράδυ της Ανάστασης το χτυπούν δυνατά στον τοίχο για να εκπυρσοκροτήσει και να χαλάσει ο κόσμος. Άλλοι κόβουν μακριές λωρίδες χαρτιού, βάζουν στην άκρη της κάθε λωρίδας μπαρούτι και ένα φυτίλι, την τυλίγουν τριγωνικά, ώστε να προεξέχει το φυτίλι που το ανάβουν και από την ώρα που ο παπάς λεει το «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ». 

Το πρωί του Μ. Σαββάτου, η εκκλησία στρώνεται με μυρωμένα λουλούδια του βουνού που λέγονται λαμπρές (μικρά μωβ αρωματικά λουλούδια). Οι νοικοκυρές φτιάχνουν τις λαμπρόπιττες και το γεμιστό αρνί. 

ΥΔΡΑ 

Την Μ. Παρασκευή γίνεται κάτι το μοναδικό, ο Επιτάφιος της συνοικίας Καμίνι μπαίνει στη θάλασσα και διαβάζεται η Ακολουθία του Επιταφίου, δημιουργώντας μία ατμόσφαιρα κατανυκτική. Στη συνέχεια οι Επιτάφιοι τεσσάρων ενοριών συναντώνται στο κεντρικό λιμάνι, δίνοντας ένα ιδιαίτερο χρώμα. Την ώρα της Ανάστασης τα πολλά βαρελότα φωτίζουν την νύκτα. 

ΧΙΟΣ 

Ο ρουκετοπόλεμος είναι ένα παλιό Βρονταδούσικο έθιμο που έχει τις ρίζες του στους χρόνους της τουρκικής κατοχής. Αρχικά, οι κάτοικοι των ενοριών του Αγίου Μάρκου και της Παναγίας Ερειθιανής, εκκλησιών που βρίσκονται αντικριστά, έφτιαχναν αυτοσχέδια κανονάκια. Με το πέρασμα του χρόνου όμως αυτά εξελίχθηκαν σε αυτοσχέδιες ρουκέτες, βεγγαλικά, φτιαγμένα από νίτρο, θειάφι και μπαρούτι. Η προετοιμασία των ρουκετών αρχίζει αμέσως μετά το Πάσχα για να είναι έτοιμες την επόμενη χρονιά. Οι ποσότητες τα τελευταία χρόνια φτάνουν στις μερικές χιλιάδες και το θέαμα που δημιουργείται από τις ρουκέτες που εκτοξεύονται στον ουρανό του Βροντάδου το βράδυ της Ανάστασης είναι φαντασμαγορικό. Πολύς είναι ο κόσμος που επιλέγει να περάσει το Πάσχα στην Χίο για να δει αυτό το μοναδικό θέαμα. Τα τελευταία χρόνια έχουν ληφθεί μέτρα για την προστασία των παρευρισκομένων, έτσι ώστε να διασωθεί το έθιμο. 

ΕΠΤΑΝΗΣΑ 

ΚΕΡΚΥΡΑ. Την Μ. Παρασκευή στις 4μ.μ. ξεκινά από την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στο Παλαιό Φρούριο, ο Επιβλητικός Επιτάφιος. Μέχρι της 9.30 το βράδυ, από κάθε εκκλησία βγαίνει ο Επιτάφιος με την απαραίτητη μπάντα της κάθε ενορίας, τις χορωδίες, τους πιστούς. Τελευταίος βγαίνει ο μεγαλοπρεπέστατος επιτάφιος της Μητρόπολης. Στις 9 το πρωί γίνεται η περιφορά του Επιταφίου της Εκκλησίας του Αγίου Σπυρίδωνα. Το 1574 οι Βενετσιάνοι απαγόρευσαν στους ορθοδόξους την περιφορά του την Μ. Παρασκευή, και από τότε οι Κερκυραίοι πραγματοποιούν την περιφορά μαζί με το Σεπτό Σκήνωμα του Αγίου. Είναι η πιο παλιά και πιο κατανυκτική Λιτανεία που βγαίνει σε ανάμνηση του θαύματος του Αγίου, που έσωσε τον Κερκυραϊκό λαό από την σιτοδεία. Εμπρός πηγαίνει ο Άγιος που έχει θέση χοροστατούντος Επισκόπου σε αυτή την Λιτανεία, και ακολουθεί ο Επιτάφιος. Μετά το τέλος της λιτανείας, ο Άγιος θα παραμείνει στη θύρα του, μέχρι την Τρίτη του Πάσχα για προσκύνημα. Στις 11 το πρωΐ του Μ. Σαββάτου ο κόσμος περιμένει την πρώτη Ανάσταση. Όταν τελειώνει η ακολουθία στη Μητρόπολη, χτυπούν οι καμπάνες των εκκλησιών και από τα παράθυρα των σπιτιών πέφτουν κατά χιλιάδες, πήλινα δοχεία (μπότιδες) στους δρόμους, με μεγάλο κρότο. Αυτό το έθιμο έχει τις ρίζες του στο χωρίον του Ευαγγελίου 'Συ δε Κύριε Ανάστησόν με ίνα συντρίψω αυτούς ως σκεύη κεραμέως». 

Ένα άλλο επίσης Κορφιάτικο Πασχαλινό έθιμο που αναβιώνει είναι το «ΜΑΣΤΕΛΟ» (βαρέλι). Στην «Pinia» και κάτω από την Μεταλλική Κουκουνάρα που κρέμεται ασάλευτη ακόμα στην διασταύρωση Νικηφόρου Θεοτόκη και Φιλαρμονικής, μαζεύονται οι Φακίνοι, οι αχθοφόροι της πόλης, οι Πινιαδώροι, οι οποίοι τοποθετούσαν στη μέση του πεζοδρομίου ένα ξύλινο βαρέλι. Το στόλιζαν με μυρτιές και βέρντε, του έβαζαν νερό και αυτοί σκορπισμένοι στο γύρο χώρο, παρακαλούσαν τους περαστικούς, που αυτή την ώρα ήταν πάρα πολλοί, να ρίξουν νομίσματα για ευχές στο νερό. Όταν πλησίαζε η ώρα της πρώτης Ανάστασης, οι Πηνιαδώροι σκορπισμένοι στην περιοχή της Πιάτσας κυνηγούσαν να βρουν κάποιον να τον ρίξουν στο βαρέλι. Αυτός μουσκίδι έβρεχε τον κόσμο γύρω του, ενώ περνούσαν οι μπάντες μας, παίζοντας το αλέγκρο μαρς «Μη φοβάστε Γραικοί». Στο τέλος έβγαινε ο βρεγμένος με γέλια και χαρές και έπαιρνε τα χρήματα που είχε το βαρέλι. 

Το βράδυ του Μ. Σαββάτου γίνεται η Ανάσταση στην Άνω Πλατεία - φαντασμαγορικό, μοναδικό θέαμα. Όλα τα παράθυρα των γύρω σπιτιών ανοιχτά με κεράκια αναμμένα. Τα παράθυρα των μεγάλων εξαορόφων σπιτιών, μαζί με το καταπληκτικό θέμα των χιλιάδων κεριών και των πιστών που παρακολουθούν την τελετή της Ανάστασης στη μεγαλύτερη πλατεία της Ελλάδας, συνθέτουν μία μεγαλειώδη εικόνα. Η Αναστάσιμος Ακολουθία συνεχίζεται στον Ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής (Πλατύ Καντούνι). Την Κυριακή του Πάσχα, από τις 7 το πρωί κάθε εκκλησία, όπως συμβαίνει και με τους Επιταφίους, βγάζει την Ανάσταση με φιλαρμονικές, σχολεία, προσκόπους και χορωδίες. 

ΖΑΚΥΝΘΟΣ. Η κατανυκτική ατμόσφαιρα και οι ιδιαιτερότητες του «Ζακυνθινού Πάσχα» με τα ιδιόμορφα «αντέτια» (έθιμα) το κάνουν να είναι ξεχωριστό σε όλη την Ελλάδα. Το μεσημέρι της Μ. Παρασκευής, πλήθος πιστών συμμετέχει στην περιφορά του Εσταυρωμένου που διασχίζει όλη την πόλη. Στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου των Ξένων, η περιφορά του Επιταφίου, σύμφωνα με παμπάλαιο τοπικό έθιμο, γίνεται τις πρώτες πρωινές ώρες του Μ. Σαββάτου, ενώ με την ανατολή του ηλίου, ο Δεσπότης σηκώνει την Ανάσταση. Με το πρώτο χτύπημα της καμπάνας, ο Δεσπότης αφήνει ελεύθερα άσπρα περιστέρια ενώ από το καμπαναριό πετάνε στο δρόμο πήλινα δοχεία, όπως και όλοι οι κάτοικοι του νησιού από τα παράθυρά τους. 

ΛΕΥΚΑΔΑ. Το βράδυ της Μ. Παρασκευής γίνεται στον κεντρικό δρόμο της πόλης, με κατάληξη την παραδοσιακή, ενετικού στυλ, κεντρική πλατεία, η περιφορά των επιταφίων των ενοριών, συνοδεία Φιλαρμονικής. Το Μ. Σάββατο το πρωί, η Φιλαρμονική παίζει στους δρόμους της πόλης χαρούμενους σκοπούς, ενώ οι νοικοκυρές πετούν και σπάζουν έξω από τα σπίτια τους διάφορα πήλινα αγγεία (το κομμάτι). 

ΚΡΗΤΗ 

Πριν την ανάσταση, στις Γκαγκάλες Ηρακλείου, όλα τα παιδιά του χωριού μαζεύουν ξύλα και οτιδήποτε άλλο μπορεί να καεί και τα αφήνουν στο προαύλιο της εκκλησίας. Την παραμονή της Ανάστασης σχηματίζουν ένα βουνό από τα ξύλα και στην κορυφή έχουν ένα σκιάχτρο με ένα παλιό κουστούμι που υποτίθεται ότι είναι ο Ιούδας και την ώρα που ο παπάς λεει το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ βάζουν φωτιά και τον καίνε. Η νύχτα γίνεται μέρα από τα πυροτεχνήματα, η καμπάνα του χωριού χτυπά συνεχώς και μάλιστα οι παλιότεροι λένε ότι όταν αυτοί ήταν μικροί δεν άφηναν 3 μερόνυχτα την καμπάνα να σταματήσει γιατί το θεωρούσαν για καλό. Ξυπνούσαν ακόμα και τη νύχτα να πάνε να την χτυπήσουν.

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Σάββατο 30 Απριλίου 2011

Πότε ανακάλυψε ο άνθρωπος τη φωτιά.


Νέα αρχαιολογική έρευνα χρονολογεί την ανακάλυψη της φωτιάς πολύ αργότερα απ' ό,τι οι επιστήμονες μέχρι σήμερα πίστευαν.
Μαζί με τη φωτιά η κατασκευή λίθινων εργαλείων βοήθησε στην εξέλιξη των πρωτόγονων ανθρώπων.Μαζί με τη φωτιά η κατασκευή λίθινων εργαλείων βοήθησε στην εξέλιξη των πρωτόγονων ανθρώπων.Η απαρχή της χρήσης της από τον άνθρωπο είναι ένα ζήτημα που συνεχίζει να προκαλεί έντονες αντιπαραθέσεις στην επιστημονική κοινότητα. Οι περισσότεροι αρχαιολόγοι, ωστόσο, τείνουν να συμφωνήσουν πως η αποίκηση περιοχών εκτός Αφρικής, και ειδικά περιοχών όπως η Ευρώπη όπου οι θερμοκρασίες τότε βρίσκονταν υπό το μηδέν, είναι όντως άμεσα συνδεδεμένη με την καθημερινή χρήση μεταχείριση της φωτιάς.
Σε πρόσφατη μελέτη τους, ο Βιλ Ρόμπροεκ, διαπρεπής ολλανδός αρχαιολόγος και η Πάολα Βίγια από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Πανεπιστημίου του Κολοράντο, εξετάζουν τα διαθέσιμα στοιχεία από την Ευρώπη και καταλήγουν πως οι πρώιμοι άνθρωποι μετακινήθηκαν βόρεια χωρίς να είναι εξοικειωμένοι με τον έλεγχο της φωτιάς. Η χρήση της ξεκίνησε να αποτελεί καθημερινή δραστηριότητα πολύ αργότερα, 300.000 με 400.000 χρόνια μετά.
Η κατασκευή λίθινων εργαλείων και ο έλεγχος της φωτιάς είναι αναμφισβήτητα τα δύο σημαντικότερα γεγονότα στην τεχνολογική εξέλιξη των πρωτόγονων ανθρώπων. Για τα μεν πρώτα γνωρίζουμε με βεβαιότητα ότι έγιναν αναπόσταστο κομμάτι της καθημερινότητας περίπου πριν από 2,5 εκατομμύρια χρόνια. Για τη φωτιά οι επιστήμονες ακόμα ερίζουν.
Κάποιοι ισχυρίζονται πως υπάρχουν ενδείξεις για χρήση της πριν 1,6 εκατομμύρια χρόνια στην Αφρική, βασιζόμενοι κυρίως στη θεωρία του Ρίτσαρντ Ράνγκχαμ ότι η φωτιά αποτέλεσε βασική εξελικτική δύναμη για την ανάπτυξη του ανθρώπινου εγκεφάλου.
Η μαγειρεμένη τροφή έκανε την πέψη ευκολότερη και η ενέργεια που εξοικονομήθηκε από το γεγονός αυτό διατέθηκε στην εγκεφαλική ωρίμανση. Επίσης, το μαγείρεμα του φαγητού άλλαξε τις κοινωνικές συνήθειες του ανθρώπου, ο οποίος ξεκίνησε να μοιράζεται την τροφή του γύρω από φωτιές, αυξάνοντας την κοινωνικοποίησή του. Ο Ράνγκχαμ χρονολογεί αυτές τις εξελίξεις περίπου παράλληλα με την εμφάνιση του Homo Erectus, δηλαδή πριν από 2 εκατομμύρια χρόνια.
Η μελέτη του Ρόεμπροκ και της Βίγια, όμως, απορρίπτει αυτές τις θεωρίες, αλλά και την εγκυρότητα των ευρημάτων τα οποία έχουν χρησιμοποιηθεί για να τις τεκμηριώσουν. Τα ευρήματα αυτά, όπως καμένα κόκκαλα και κάρβουνο, λένε, θα μπορούσαν εύκολα να έχουν δημιουργηθεί από κεραυνούς, εκρήξεις ηφαιστείων ή και φυσικές φωτιές. Οι ενδείξεις της φωτιάς είναι εύκολο να εντοπιστούν, όμως το αν αυτές προήλθαν από φυσική ή ανθρώπινη δραστηριότητα είναι δύσκολο να προσδιοριστεί, δυσκολεύοντας το ερευνητικό έργο.
Τα στοιχεία από την ευρωπαϊκή ήπειρο οδηγούν στο συμπέρασμα πως η καθημερινή και ελεγχόμενη χρήση της φωτιάς είναι πιο πρόσφατο φαινόμενο, που συναντάται στο δεύτερο μισό της Μέσης Πλειστόκαινου περιόδου, χωρίς αυτό να απορρίπτει την πιθανότητα περιστασιακής χρήσης της νωρίτερα.
Σε περιοχές με ηφαιστειακή δραστηριότητα ή με συχνές καταιγίδες που προκαλούν κεραυνούς, ο άνθρωπος βρισκόταν συχνά αντιμέτωπος με φυσικές φωτιές και πιθανόν να τις εκμεταλλευόταν προς όφελός του σποραδικά.
Ο άνθρωπος μετακινήθηκε και κατοίκησε βορειότερες περιοχές, εκτός Αφρικής, πολύ πριν από τη Μέση Πλειστόκαινο. Ευρήματα στον νότιο Καύκασο, στη σημερινή Γεωργία, αλλά και στη βόρεια Κίνα, δείχνουν πως οι περιοχές αυτές είχαν κατοικηθεί από προϊστορικούς ανθρώπους πάνω από 1,5 εκατομμύρια χρόνια πριν. Αυτό σημαίνει πως μπορούσαν να ζήσουν σε περιοχές με χειμερινές θερμοκρασίες υπό το μηδέν χωρίς τη χρήση της φωτιάς.
Το πόρισμα των ερευνητών, λοιπόν, δημιουργεί το ερώτημα πώς οι πρώιμοι αυτοί άνθρωποι μπορούσαν να επιβιώνουν σε ψυχρά κλίματα στην Ασία και την Ευρώπη χωρίς φωτιά. Ενας δραστήριος τρόπος ζωής και διατροφή υψηλή σε πρωτεΐνες μπορεί να είχε αυξήσει σημαντικά τον μεταβολισμό τους, με αποτέλεσμα την καλύτερη προσαρμογή τους στο κρύο.
Θα ήταν λογικό η χρήση της φωτιάς να ήταν διαδεδομένη στα βορειότερα γεωγραφικά πλάτη κατά την Παλαιολιθική εποχή, όμως η μελέτη καταλήγει πως δεν υπάρχουν ξεκάθαρες ενδείξεις γι' αυτήν πριν από το δεύτερο μισό της Μέσης Πλειστόκαινου. Οι αναπαραστάσεις σε σπηλιές στις αρχές της Πλειστόκαινου εποχής στην Ευρώπη δεν περιέχουν στοιχεία που να υποδεικνύουν χρήση της φωτιάς. Ο μεγάλος αριθμός και η ευκρινής ποιότητά τους είναι σημαντική, και, γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο, η έλλειψη ενδείξεων είναι κάτι που δεν μπορεί να αγνοηθεί.
Η απλούστερη εξήγηση είναι πως ο έλεγχός της δεν ήταν διαδεδομένος πριν από 300.000 με 400.000 χρόνια και δεν αποτελούσε μέρος της καθημερινότητας των πρώτων κατοίκων της Ευρώπης. Πολύ αργότερα, με την εμφάνιση των Νεάντερνταλ, η φωτιά διαδόθηκε και έγινε αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης τεχνολογίας, καθώς άρχισε να αξιοποιείται όχι μόνο για τη ζεστασιά, το μαγείρεμα της τροφής και τον φωτισμό, αλλά και για την παραγωγή νέων αντικειμένων.

Enhanced by Zemanta

Τσόμσκι και Σμυρναίικα



Ενα σμυρναίικο τραγούδι της Μαρίκας Παπαγκίκα από τις αρχές του περασμένου αιώνα έχουν συμπεριλάβει στο πρόγραμμα της αθηναϊκής συναυλίας τους οι Kronos Quartet. «Ηχογραφήθηκε το 1918 στη Νέα Υόρκη και είναι ένα από τα πιο όμορφα κομμάτια που έχω ακούσει ποτέ στη ζωή μου» λέει από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής ο Ντέιβιντ Χάρινγκτον, ο ιδρυτής του αμερικανικού κουαρτέτου. «Ενιωσα ένα τέτοιο δυνατό συναίσθημα και ένα βάθος στη μουσική, που είναι πια σπάνιο στη σύγχρονη σκηνή.
Ιδιαίτερα αυτήν η πρώτη νότα της φωνής της είναι κάτι συγκλονιστικό». Παράλληλα, θα έχει και μια συνάντηση με τη Σαβίνα Γιαννάτου. «Αυτή η κοπέλα έχει εκπληκτική φωνή» λέει. «Δεν ξέρω αν θα συνεργαστούμε, αλλά σίγουρα θα της το προτείνω».
Το πρόγραμμα που θα παρουσιάσουν την Πέμπτη στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών αυτοί οι αέναοι εξερευνητές του σύγχρονου ήχου με τα έγχορδα, περιλαμβάνει και συνθέσεις του Στιβ Ράιχ και της Λόρι Αντερσον. «Είναι δύσκολο πια να επιλέξουμε κομμάτια» λέει ο Χάρινγκτον. «Υστερα από τόσα χρόνια πορείας, έχουμε μαζέψει 731 συνθέσεις που έχουν γραφτεί για μας. Για να καταλάβετε, τα έργα του νέου δίσκου μας, "Uniko", τα πρωτοπαίξαμε το 2003, αλλά μόλις τώρα βρήκαμε την ευκαιρία να τα κυκλοφορήσουμε».
Αλλά το πλήθος των έργων δεν πτοεί τους τέσσερις μουσικούς. «Είναι φανταστικό να έχεις στα χέρια σου τέτοιο μουσικό πλούτο» λέει ο Χάρινγκτον. «Ηδη τώρα που μιλάμε 40 συνθέτες γράφουν έργα για μας. Σημασία όμως δεν έχει ο αριθμός των συνθέσεων, αλλά η ερμηνεία. Αυτό που θέλω είναι να συνοψίσω όλο τον κόσμο της μουσικής στο δικό μας ήχο. Και ας ξέρω ότι είναι αδύνατον. Με την τεχνολογία ο κόσμος γίνεται όλο και πιο συναρπαστικός και οι δυνατότητες του μουσικού απεριόριστες».
Γι' αυτό αναζητά διαρκώς νέες συνθέσεις. «Δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα μπορούσα να δουλεύω αλλιώς» υποστηρίζει. «Το δύσκολο είναι να παίξεις μια υπέροχη νότα. Να βάλεις σε αυτήν όλη σου την πείρα, τη γνώση και την ενέργειά σου. Αυτό είναι κάτι μοναδικό. Φαντάσου τη μουσική μας σαν ένα εργαστήριο όπου ο ήχος διαμορφώνεται συνεχώς. Η μουσική μας είναι μια διαρκής καθημερινή εξέλιξη. Υπάρχουν πολλοί μουσικοί που παίζουν άψογα κλασική μουσική του Μπετόβεν ή του Ντεμπισί. Εμείς ψάχνουμε για το επόμενο υπέροχο κομμάτι».
Και ο μόνος τρόπος είναι η έρευνα της μουσικής σκηνής. «Λειτουργώ με πυξίδα το ένστικτό μου και βασίζομαι στην τύχη» λέει ο συνομιλητής μας. «Ακούω τα κομμάτια που μου στέλνουν, ψάχνω στα δισκοπωλεία, πάω σε συναυλίες και ακούω ξανά και ξανά ό,τι έχω επιλέξει. Το Ιντερνετ στάθηκε πολύτιμο για μένα. Εμαθα τη μουσική των Βαλκανίων από το youtube και τους Παλαιστίνιους Ramala Underground από το myspace».
Ο Χάρινγκτον δημιούργησε το κουαρτέτο Κρόνος το 1973. «Μεγάλωσα με κλασική μουσική» αφηγείται. «Τη δεκαετία του '60 παρακολουθούσα στην τηλεόραση μια εκπομπή όπου κάθε εβδομάδα ήταν προσκεκλημένος ένας σολίστας. Από εκεί γοητεύτηκα από τον ήχο του βιολιού και άρχισα μαθήματα. Οταν διάβασα μια βιογραφία του Μπετόβεν, όπου υπήρχαν πόλλες αναφορές στα κουαρτέτα εγχόρδων, και ταυτόχρονα άκουσα το Κουαρτέτο της Βουδαπέστης, κατάλαβα ότι αναζητούσα αυτόν τον ήχο».
Μόνο που οι Kronos Quartet (που βαφτίστηκαν από τη γυναίκα του Χάρινγκτον ένα απόγευμα του '73 πάνω από ένα μπουκάλι κρασί και ένα λεξικό για την ελληνική και ρωμαϊκή μυθολογία) βγήκαν στη μουσική σκηνή με ένα κομμάτι ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ. «Ηταν το "Black Angels" του Τζορτζ Κραμπ, που το πρωτάκουσα στο ραδιόφωνο εκείνη τη χρονιά» θυμάται ο Χάρινγκτον. «Πιο πριν ένιωθα χαμένος, γιατί ήθελα να παίξω κάτι διαφορετικό πέρα από τον Μότσαρτ και τον Σούμπερτ. Ακουγα Χέντριξ και Θελόνιους Μονκ και ξαφνικά με αφετηρία το κομμάτι του Κραμπ ξεκίνησε η περιπέτεια των Kronos».
Η οικονομική ύφεση δεν αφήνει αδιάφορο τον βαθιά πολιτικοποιημένο μουσικό. «Οι πλούσιοι θα γίνουν πλουσιότεροι και εμείς θα παλέψουμε πιο άγρια» λέει. «Θέλουμε η μουσική μας να δώσει στους ανθρώπους ενέργεια και κουράγιο». Και παράλληλα ένα νέο όραμα, καθώς ήδη το κουαρτέτο δουλεύει έναν νέο δίσκο πάνω στην πολιτική φιλοσοφία του Νόαμ Τσόμσκι. «Δώσαμε πρόσφατα ένα κοντσέρτο όπου ο Τσόμσκι ήταν ο επίτιμος καλεσμένος» αναφέρει ο Χάρινγκτον. «Θα αξιοποιήσουμε τις σκέψεις του για την εξουσία και το σύγχρονο κράτος. Αλλωστε η σύσταση ενός κουαρτέτου εγχόρδων όπου όλοι δουλεύουν ισότιμα ώστε να προκύψει ο ήχος, έχουν όλοι ίδια δικαιώματα στην επιλογή των συνθέσεων και φυσικά αμείβονται το ίδιο, είναι ο πυρήνας μιας ιδανικής κοινωνικής οργάνωσης. Σκοπός μου είναι να προαγάγω αυτό το μοντέλο και σε κάθε πτυχή της ευρύτερης κοινωνίας». 


Enhanced by Zemanta

Σκαπάνη 50 χρόνια μετά στο Φενεό.


Υστερα από πενήντα χρόνια αδράνειας η αρχαιολογική σκαπάνη γεωργώνει και πάλι, υπό την επίβλεψη της ΛΖ' Εφορείας Αρχαιοτήτων και τη συνεργασία του αυστριακού αρχαιολογικού ινστιτούτου, τον τόπο της αρχαίας Φενεού του Δήμου Σικυωνίων στον Νομό Κορινθίας.
Οι πρώτες ανασκαφές (1958-1961 από την έφορο Ε. Δεϊλάκη) είχαν φέρει στο φως ναό αφιερωμένο στον Ασκληπιό και ορθογώνιο βάθρο με δύο πελώρια μαρμάρινα πόδια με σανδάλια, ενώ πίσω από το βάθρο αποκαλύφθηκε γυναικείο μαρμάρινο κεφάλι ύψους 80 εκ. με οφθαλμό από αλάβαστρο που παριστάνει τον Ασκληπιό και την Υγεία (χρονολογούνται στο 150 π.Χ.).
Οπως είπε ο επιστημονικά υπεύθυνος της ΛΖ' Εφορείας κ. Κίσσας σε εκδήλωση που έγινε την περασμένη Κυριακή στην Γκούρα, δίπλα στην αρχαία Φενεό, το πρόγραμμα των ανασκαφών που εγκρίθηκε από το υπουργείο Πολιτισμού είναι πενταετές, χωρίς το χρονικό όριο να είναι δεσμευτικό. Χορηγός είναι το Club hotel Καζίνο Α.Ε.
Είναι μια μεγάλη ευκαιρία για την ορεινή περιοχή, τόνισε ο δήμαρχος Σικυωνίων Σπύρος Σταματόπουλος, καθώς αναμένεται να αναδειχθεί η πολιτιστική κληρονομιά η οποία, με τη σειρά της, θα επιφέρει και την τουριστική ανάπτυξη σε συνδυασμό με το φυσικό κάλλος (λίμνη του Δόξα, οροπέδια Ζήριας και άλλες αλπικές ομορφιές).
Θα μπορούσε να γίνει ένα θαυμάσιο αρχαιολογικό πάρκο, υπόδειγμα για συναφείς περιοχές της Ελλάδας, επέμειναν οι ομιλητές, μεταξύ τους και ο διευθυντής του αυστριακού αρχαιολογικού ινστιτούτου στην Αθήνα.

Πέμπτη 28 Απριλίου 2011

Ζούγκλα λαθρεμπορίου ζώων η Ελλάδα.


Χώρα-κόμβος για το παγκόσμιο λαθρεμπόριο άγριων ζώων και πουλιών είναι η Ελλάδα. Χρησιμοποιώντας τους διεθνείς δρόμους του παράνομου εμπορίου, οργανωμένα κυκλώματα διακινούν σπάνια και πανάκριβα ζώα, όπως τα ναρκωτικά ή τα όπλα.
Κουκουβάγια (Nyctea scandiaca) από χώρα της Ε.Ε., γεράκι του Χάρις (Harris hawk), κοχύλια και όστρακα, πρωτεύοντα θηλαστικά (μαϊμούδες, πίθηκοι) των ειδών Cebus capucinus, common Marmoset, Macaca sylvanus, Chrorocebus aethiops, xαμαιλέοντες του είδους Chamaeleo africanus.
Πρόκειται για μερικά από τα είδη του ζωικού βασιλείου που εντόπισαν και κατέσχεσαν πέρυσι η Διεύθυνση Δασών Αθηνών και το Ε' Τελωνείο Πειραιά.
Σπάνια φίδια, αφρικανικοί παπαγάλοι, νεροχελώνες, βουβαλοβάτραχοι, ιγκουάνα, αράχνες, σαύρες, κροκόδειλοι είναι πρώτα σε ζήτηση στην ελληνική αγορά, και οι ενδιαφερόμενοι πληρώνουν μεγάλα ποσα για να τ' αποκτήσουν. Το λαθρεμπόριο άγριας πανίδας συνιστά την τρίτη πιο κερδοφόρα «βιομηχανία» παγκοσμίως, μετά την παράνομη διακίνηση ναρκωτικών και όπλων.
Διεθνείς συνθήκες
Για τη νόμιμη, πιστοποιημένη εισαγωγή τους, με χαρτιά και εκτελωνισμό (αρμόδιο το Τμήμα Απαγορεύσεων και Περιορισμών του Τελωνείου Αθηνών), σύμφωνα με τις διεθνείς συνθήκες, δεν γίνεται λόγος. Η Σύμβαση CITES (Convention on International Trade in Endangered Species of Wild Fauna and Flora) ρυθμίζει το διεθνές εμπόριο ειδών της αυτοφυούς χλωρίδας και της άγριας πανίδας που απειλούνται με εξαφάνιση.
«Η Ελλάδα είναι μία από τις χώρες-κόμβους διακίνησης σπάνιων ειδών» μας λέει ο γενικός διευθυντής της οργάνωσης «Αρκτούρος», Λάζαρος Γεωργιάδης. Οι αρχές κάνουν ό,τι μπορούν για να ελέγξουν την κατάσταση, όμως δεν είναι εύκολο, δεν αρκεί το προσωπικό ίσως και να μην είναι ενημερωμένο. Σύμφωνα με όσα στοιχεία υπάρχουν, πολλά είδη έρχονται παράνομα μέσω Γιβραλτάρ, Ολλανδίας, Μάλτας, Τουρκίας».
Η δασοπόνος Αναστασία Γαζή, της Διεύθυνσης Συντονισμού Επιθεώρησης Δασών Αττικής, μας λέει: «Από στοιχεία περί λαθρεμπορίας ειδών άγριας χλωρίδας και πανίδας στα διοικητικά όρια του νομού Αττικής για τα έτη 2009-2010, εκτός των παραπάνω ειδών είχαμε ακόμη την κατάσχεση μιας βαλσαμωμένης λεοπάρδαλης του είδους Panthera pardus από τις ΗΠΑ, η οποία παραδόθηκε στο Δασαρχείο Πειραιά και διατέθηκε, με απόφαση του ΓΓΠΑ, προς φύλαξη στο Μουσείο Γουλανδρή-Φυσικής Ιστορίας. Από το Διαδίκτυο έχουν υποπέσει στην αντίληψή μας παράνομες διακινήσεις ζωντανών προστατευόμενων χελωνών ενδημικών της ελληνικής πανίδας και κοάτι (θηλαστικό που μοιάζει με ασβό), που έχουν αποσταλεί στην Υπηρεσία Δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος προς διερεύνηση.
Δελφίνια
Χωρίς τα απαραίτητα πιστοποιητικά CITES βρέθηκαν στη χώρα μας 11 δελφίνια στο Αττικό Ζωολογικό Πάρκο από τη Λιθουανία, τα οποία έχουν κατασχεθεί με μεσεγγυούχο τον ιδιοκτήτη του Πάρκου, λόγω έλλειψης κατάλληλου χώρου φιλοξενίας τους στην Ελλάδα και μέχρι εκδικάσεως του ποινικού μέρους της απόφασης».
«Το θέμα της λαθρεμπορίας είναι δύσκολο να εκτιμηθεί και να αποτιμηθεί διότι ούτε προσωπικό στα τελωνεία και στα δασαρχεία υπάρχει ούτε εξειδικευμένη γνώση διαθέτει, για τα είδη που είναι μέσα ή έξω από τον κατάλογο των ειδών των οποίων η εισαγωγή απαγορεύεται και χρειάζεται ειδική άδεια. Δεν έχουμε ακριβή εικόνα ούτε των ειδών ούτε των ποσοτήτων. Σύμφωνα με κάποια στοιχεία, εκθέσεις τελωνείων, της διεθνούς οργάνωσης Traffic κ.ά. τα πιο συνηθισμένα είδη λαθραίας εισαγωγής είναι οι παπαγάλοι, Αμαζονίου και αφρικανικοί, κάποια ερπετά, φίδια, σαύρες, ιγκουάνα, αράχνες. Από την Ασία, φίδια, πύθωνες, από την Αμερική βόες, από Αφρική μικρά ωδικά πτηνά. Επίσης, πολλά είδη έρχονται λαθραία με τη μορφή προϊόντων όπως δέρματα ή γούνες, ακόμα και φυτά. Μια άλλη παράνομα εισερχόμενη κατηγορία είναι κάποια είδη για τα οποία υπάρχει απαγόρευση εισαγωγής στην Ευρωπαϊκή Ενωση λόγω των οικολογικών προβλημάτων που δημιουργούν, όπως η αμερικανική νεροχελώνα και ο αμερικανικός βουβαλοβάτραχος ή ταυροβάτραχος. Πολλά από τα κατασχεθέντα είδη, ελεφαντόδοντο ολόκληρο ή τεχνουργήματα τα οποία απαγορεύονται και κέρατα αντιλόπης, περιέρχονται σε μουσεία».
Ειδικό πιστοποιητικό
«Αυτό που αξίζει να αναφερθεί είναι ότι όσοι θέλουν να προμηθευτούν ένα ζώο για κατοικίδιο θα πρέπει να απαιτούν από τους υπευθύνους των καταστημάτων ειδικό πιστοποιητικό, στο οποίο να αναφέρεται ότι το συγκεκριμένο είδος δεν έχει αποκτηθεί παράνομα και δεν απαγορεύεται η εμπορία του» μάς λέει η Ρούλα Τρίγκου, συντονίστρια Ενημέρωσης - Ευαισθητοποίησης Δράσεων Διατήρησης της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας.
«Σε όλο τον πλανήτη άγρια πλάσματα συλλαμβάνονται με βάναυσα μέσα, μεταφέρονται με τρόπους και μέσα που αποτελούν αιτία θανάτου για πολύ μεγάλο αριθμό απ' αυτά, διοχετεύονται παράνομα στις αγορές του κόσμου, και μάλιστα της Ευρώπης, που έχει υποτίθεται αυστηρότατη νομοθεσία για την αντιμετώπιση του λαθρεμπορίου αυτού» μας λέει η Μαρία Γανωτή, αντιπροέδρος του Συλλόγου Προστασίας Αγριας Ζωής ΑΝΙΜΑ.
Η ίδια τονίζει πως στην Ελλάδα, πέραν των ζώων που εισάγονται παράνομα κυρίως από τα λιμάνια αλλά και με άλλους τρόπους, συλλαμβάνονται και διοχετεύονται παράνομα στην αγορά εκατοντάδες χιλιάδες άγρια πουλιά, κυρίως, αλλά και χελώνες, φίδια, χαμαιλέοντες κ.ά.
«Στη συντριπτική τους πλειονότητα, τα λεγόμενα pet shop πωλούν και παρανόμως συλληφθέντα άγρια ζώα. Καρδερίνες, σκαρθιά, λούγαρα, σπίνοι, κοτσύφια, γαλιάντρες, κοκκινολαίμηδες, αλλά και γεράκια, κουκουβάγιες κ.λπ. θα βρει κανείς εύκολα στις συνοικίες, αλλά κυρίως στο κυριακάτικο υπαίθριο παζάρι του Σχιστού. Οπου, παρά τις καταγγελίες και τις οχλήσεις, η πολιτεία δεν δείχνει την παραμικρή διάθεση να επιβάλει τον νόμο.
Επειδή πάντως, παράλληλα με την καταστολή (την ανύπαρκτη) πρέπει να επενδύουμε και στην πρόληψη, ας μην ξεχνάμε ότι αγορά χωρίς ζήτηση δεν υπάρχει». *

Τι προσέχουμε, όταν αγοράζουμε σπάνια ζώα

1 Αν η αγορά γίνεται από εμπορικά καταστήματα, πρέπει να αναγράφεται στο τιμολόγιο ή στην απόδειξη το επιστημονικό όνομα του είδους και ο αριθμός άδειας εισαγωγής στην Ελλάδα.
2 Ειδικότερα αν πρόκειται για παπαγάλους, ελέγχουμε εάν υπάρχει στο πόδι του δακτύλιος σήμανσης με τον προβλεπόμενο, σύμφωνα με την κοινοτική νομοθεσία, αριθμό.
3 Ολα σχεδόν τα μη θηρεύσιμα είδη υπάγονται στη σύμβαση CITES.
4 Σύμφωνα με την κοινοτική και την εθνική νομοθεσία (Ν.2637/1998), η αγοραπωλησία, η διατήρηση σε μη εγκεκριμένους χώρους ή η θανάτωση άγριων ειδών υπόκειται σε αυστηρές διοικητικές και ποινικές κυρώσεις.
5 Είναι πολύ σημαντικό επίσης να μην ξεχνάμε ότι από τα είδη που αιχμαλωτίζονται με σκοπό την εμπορική εκμετάλλευση, πολύ μικρό ποσοστό είναι αυτό που τελικά επιβιώνει μέχρι να φτάσει στην αγορά (ποσοστό θνησιμότητας της τάξεως του 70%).

7 δισ. ο παγκόσμιος τζίρος

Τεράστια παγκόσμια βιομηχανία που προσπαθεί να ικανοποιήσει πάσης φύσεως απαιτήσεις και πελάτες, πάμπλουτους συλλέκτες σπάνιων ειδών μέχρι Ασιάτες που παρασκευάζουν φίλτρα για φαρμακευτικούς σκοπούς, με κέρδη που αγγίζουν τα 7 δισ. ευρώ, αποτελεί σήμερα το λαθρεμπόριο άγριων ζώων.
Το 2008 η τιμή για τον μπλε παπαγάλο της Βραζιλίας, με μόλις 960 μέλη σε όλο τον κόσμο, ανερχόταν στα 90.000 δολάρια. Το κέρας του ρινόκερου φτάνει τα 34.000 δολάρια ανά κιλό. Το δέρμα μιας τίγρης μπορεί να στοιχίσει έως και 32.000 δολάρια.
Τα παραπάνω στοιχεία είναι μέρος έρευνας της Maryrose Fison στο βρετανικό «Independent» της περασμένης Κυριακής. Ετησίως υπολογίζεται ότι 20.000 ελέφαντες θανατώνονται για τα δόντια τους, θαλάσσιες χελώνες για το καβούκι τους κ.λπ., παρά τις διεθνείς συνθήκες, τη συγκρότηση ειδικών ομάδων της αστυνομίας ή τη δράση οικολογικών οργανώσεων. Μόνο στο Βιετνάμ, τα τελευταία 40 χρόνια, 12 είδη μεγάλων ζώων έχουν αφανιστεί, ενώ απώλειες υπάρχουν και σε ανθρώπινες ζωές, καθώς περίπου 100 Αφρικανοί δασοφύλακες σκοτώνονται κάθε χρόνο από τα πυρά λαθροκυνηγών. Αξίζει να σημειωθεί πως ο ετήσιος προϋπολογισμός της Interpol για θέματα που σχετίζονται με την προστασία της Φύσης ανέρχεται μόλις στα 300.000 δολάρια.

Enhanced by Zemanta

Τρίτη 26 Απριλίου 2011

Τράπεζες σπόρων με το DNA της ελληνικής φύσης


Οσο κι αν φαντάζει κλισέ, το θέμα της παραγωγής κι εμπορίας ελληνικών σπόρων στη γεωργία παραμένει «πονεμένη ιστορία» για τους αγρότες, τους καταναλωτές και την ελληνική οικονομία. Οι αγρότες πληρώνουν κάθε χρόνο για σπόρους, αλλά παρά την ωραιότατη εμφάνιση του προϊόντος, όπως διαπιστώνουν μαζί με τους καταναλωτές, είτε σπέρνουν τομάτα είτε πεπόνι, τους βγαίνει... κολοκύθι.
Λαβωμένη βγαίνει κι η οικονομία μας, που ενδεχομένως θα μπορούσε ν' ακολουθήσει άλλη πορεία και εξαγωγική δραστηριότητα μειώνοντας το κόστος παραγωγής, βασιζόμενη στο επιστημονικό της δυναμικό που γνωρίζει τη βιοτεχνολογία, με γνώμονα τις ντόπιες ποικιλίες.
Γάγγραινα παραμένουν οι ανεξέλεγκτες εισαγωγές σπόρων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη δημόσια υγεία και την οικονομία μας.
Με την κυριαρχία ιδιωτικών εταιρειών στον τομέα των σπόρων ο αγρότης καλείται κάθε χρόνο να ξαναπληρώσει για την αγορά υβριδίων. Δεν μπορεί να φτιάξει ο ίδιος σπόρο από τον καρπό της χρονιάς κι αυτή είναι μια πραγματικότητα διότι η ιλιγγιώδης απόδοση των υβριδίων σε καρπό, μετά την πρώτη χρονιά, σημειώνει κατακόρυφη πτώση ώς και 50%.
Απαξιωμένα ινστιτούτα
Τα αγροτικά ινστιτούτα, που υπάγονται στο Εθνικό Ιδρυμα Αγροτικής Ερευνας (ΕΘΙΑΓΕ), απαξιώθηκαν δραματικά στο πέρασμα του χρόνου, ιδίως κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '90. Κι ενώ η Ελλάδα βρίσκεται υπό τη δαμόκλειο σπάθη της τρόικας, ουδείς ασχολήθηκε επί δεκαετίες σοβαρά με το κομμάτι της εμπορίας ντόπιων ποικιλιών, που θα μπορούσαν υπό τις κατάλληλες συνθήκες να συνεισφέρουν σημαντικά οφέλη στον αγροτικό πληθυσμό, τους καταναλωτές αλλά και σταθερό εισόδημα για ερευνητικούς σκοπούς στα ινστιτούτα.
Ελληνικοί σπόροι χάθηκαν στο πέρασμα του χρόνου ή δεν καταγράφτηκαν, ωστόσο ένας σημαντικός αριθμός διατηρήθηκε σε ερευνητικά ινστιτούτα και πανεπιστήμια. Μόνο που αυτός ο φυτικός πλούτος, από κάθε άποψη, ελέω και της κοινοτικής νομοθεσίας, παραμένει στην πράξη ανεκμετάλλευτος. Σήμερα, αμυδρό φως διαφαίνεται στον ορίζοντα, από πλευράς του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, αφού σχεδιάζεται μέσω των Κέντρων Ελέγχου Πιστοποίησης Πολλαπλασιαστικού Υλικού και Ελέγχου Λιπασμάτων (ΚΕΠΠΥΕΛ) οι φυτωριούχοι να μπορούν να ενημερώνονται για τις τοπικές ποικιλίες.
Οι νέες βελτιωμένες ποικιλίες αρχικά δημιουργήθηκαν από επιστημονικά κρατικά ιδρύματα, πρώτα απ' όλα για λόγους αποδοτικότητας της γεωργίας. Μεγάλες ξένες ιδιωτικές εταιρείες κι επιχειρηματικά συμφέροντα εκμεταλλεύτηκαν το ευνοϊκό νομικό πλαίσιο που επικράτησε διεθνώς μετά το 1960 και με το πολύ καλά οργανωμένο μάρκετινγκ κατόρθωσαν να εκτοπίσουν ακόμη και εγχώριες ποικιλίες, που θα μπορούσαν να σταθούν στην αγορά. Σήμερα, πάνω από 5.000 εταιρείες δραστηριοποιούνται στον τομέα των σπόρων, εκ των οποίων περίπου 800 στα κηπευτικά. Σε χώρες που η βιοτεχνολογία είναι πολύ αναπτυγμένη, η γεωργία είναι τεσσάρων εποχών, δηλαδή οι αγρότες σπέρνουν-θερίζουν τέσσερις φορές τον χρόνο.
Οι ντόπιες ποικιλίες θα μπορούσαν να συνεισφέρουν σημαντικούς οικονομικούς πόρους στους ερευνητικούς φορείς, να ξαναδώσουν αρώματα και γεύσεις, που χάσαμε από τα ελληνικά φρούτα και λαχανικά καθώς και άλλη ώθηση στην ελληνική γεωργία και μέσω των υβριδίων. Σε πείσμα των καιρών, βέβαια, υπάρχουν ντόπιες ποικιλίες, που είναι εμπορεύσιμες και σήμερα, όπως λ.χ. το φασολάκι μπαρμπούνι, η τσακώνικη μελιτζάνα κ.ά. ενώ περιορισμένος αριθμός τους πωλείται και μέσα από ιδιωτικά φυτώρια.
Η Τράπεζα Γενετικού Υλικού στη Θέρμη Θεσσαλονίκης, που υπάγεται στο Κέντρο Γεωργικής Ερευνας Βόρειας Ελλάδας του ΕΘΙΑΓΕ, εδώ και χρόνια δέχεται καθημερινά τηλεφωνήματα από ανθρώπους που ζητούν σπόρους ντόπιων ποικιλιών. Αδυνατεί να τους εξυπηρετήσει, γιατί δεν επαρκούν οι σπόροι! Αφενός διότι οι σπόροι είναι λιγοστοί, αφετέρου διότι το κόστος πολλαπλασιασμού τους αδυνατεί να το καλύψει το ΕΘΙΑΓΕ, το οποίο μάλιστα στην παρούσα φάση επίκειται να συγχωνευτεί με άλλους οργανισμούς του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και δεν πουλά σπόρους.
Το 2006 ξεκίνησε ουσιαστική προσπάθεια καταγραφής και διατήρησης των ντόπιων ποικιλιών από την Τράπεζα Γενετικού Υλικού, η οποία διήρκεσε τέσσερα χρόνια. Η πρωτοβουλία αποδείχτηκε εκ των υστέρων αποσπασματική, διότι δεν υπήρχε πρόβλεψη για το καθεστώς εμπορίας σπόρων. Ετσι, αντί οι ντόπιες ποικιλίες να είναι και αντικείμενο εμπορίας των ερευνητικών κέντρων, ώστε να πωλούνται σε επαγγελματίες αγρότες, φυτωριούχους, βιοκαλλιεργητές, καταναλωτές, κηπουρούς, μειώνοντας αυτομάτως και το κόστος λειτουργίας τους, χρησιμοποιούνται μόνο για λόγους πειραματικούς για εκπαιδευτικούς κι ερευνητικούς σκοπούς!
Ας μην αναρωτιόμαστε λοιπόν γιατί η ελληνική τομάτα έπαψε να θυμίζει τομάτα, ακόμη κι αν προέρχεται από χωριάτικο κήπο. Η ποσότητα εκτόπισε την ποιότητα: ένας αγρότης που με μια ντόπια, μη εμπορεύσιμη ποικιλία, μπορούσε να παράξει 100 κιλά καλαμπόκι, με μια άλλη με γενετικά βελτιωμένους σπόρους, δηλαδή μέσω βιοτεχνολογίας και των υβριδίων, μπορούσε να παράξει 400 κιλά!
Μόνο που το υβρίδιο, όταν χρησιμοποιείται σε εντατικοποιημένη καλλιέργεια, έχει τεράστιες ανάγκες σε λίπασμα και νερό. Καθεαυτό το φυτό, ώσπου να μεγαλώσει είναι πολύ πιο ευάλωτο σε ασθένειες. Με την εντατική καλλιέργεια το ίδιο κηπευτικό, συχνά, είναι εξωτερικά όμορφο και οι καρποί του παρουσιάζουν ομοιογένεια σε χρώμα και σχήμα αλλά υστερεί σε γεύση. Παρ' όλα αυτά υπάρχουν ελληνικές παραδοσιακές ποικιλίες, που με μεταξύ τους διασταυρώσεις έχουν βελτιωθεί στα αγροτικά ινστιτούτα του ΕΘΙΑΓΕ, δίνοντας ένα εναλλακτικό μοντέλο διατροφής.
Τα τελευταία 30 χρόνια, επισημαίνει η πρόεδρος της Εταιρείας Γενετικής Βελτίωσης Φυτών, τακτική ερευνήτρια του ΕΘΙΑΓΕ, Καίτη Τράκα-Μαυρωνά, έχουν εκτοπιστεί από την καλλιέργεια και κινδυνεύουν με εξαφάνιση λόγω γενετικής διάβρωσης πολύ αξιόλογες εγχώριες ποικιλίες: τομάτας, αγγουριού, καρπουζιού, πεπονιού, μαρουλιού, σπανακιού, φασολιού, πράσου και άλλων λαχανοκομικών φυτών.
Στο πλαίσιο αυτό υπάγεται και η πρόσφατη απόφαση του υφυπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης, Γιάννη Κουτσούκου, με την οποία εναρμονίζεται η ελληνική με την κοινοτική νομοθεσία (2009/145). Η τωρινή απόφαση περιλαμβάνει ποικιλίες κηπευτικών, οσπρίων και φρούτων: κόκκινα κρεμμύδια, μπρόκολα, ραδίκια, αγγούρια, κολοκυθάκια, αγριοαγκινάρες, καρότα, ντομάτες, φασόλια, κουκιά, αρακά, τεύτλα, σπαράγγια, αγριοραδίκια, βολβούς, φραγκομαϊντανό, ραβέντι, καλαμπόκια σαλάτας και μη, σπανάκι, μελιτζάνες, μάραθο, μαύρο λαγόχορτο.
Ο κατάλογος αφορά εγχώριες ποικιλίες, που δεν έχουν δεχτεί οποιαδήποτε επιστημονική βελτίωση για την αποδοτικότητά τους ή την ανθεκτικότητά τους σε ζιζανιοκτόνα κι επανέρχονται στον τόπο καταγωγής τους ή σε περιοχές με παρόμοια γεωμορφολογικά χαρακτηριστικά. Είχε προηγηθεί πριν από λίγα χρόνια κατάλογος για την προστασία ποικιλιών δημητριακών. Ουσιαστικά, ξεκινά η νομιμοποίηση μιας διαδικασίας, η οποία πιο πριν ήταν στον αέρα, αφού ο καθένας μπορούσε να διαθέτει σε οποιονδήποτε φίλο, συγγενή, γνωστό σπόρους, χωρίς όμως να υπάρχει έλεγχος.
«Δυστυχώς, δεν μπορέσαμε ως χώρα να οργανώσουμε τη σποροπαραγωγή μας ώστε να προωθήσει ελληνικές ποικιλίες και να τους δώσει άλλη εικόνα πιο ελκυστική. Ακόμη και στη συσκευασία στην Ελλάδα χρησιμοποιούμε τσουβάλια, αντί για φακελάκια σπόρων, όπως κάνουν οι Ιταλοί. Ενώ διαθέτουμε γενετικό υλικό, αξιόλογες εμπορικές ποικιλίες, που ανταποκρίνονται στις ανάγκες καταναλωτών που τις ζητούν, δεν έχουμε οργανώσει την εμπορία και τη διακίνηση των σπόρων μας, που χρειάζεται να είναι συσκευασμένοι, για να είμαστε και κατοχυρωμένοι, από άποψη ποιότητας. Δεν έχει το ΕΘΙΑΓΕ έσοδα από τις ποικιλίες, ενώ θα έπρεπε και θα μπορούσε να έχει. Ο,τι πιο πολύτιμο υπάρχει είναι το γενετικό μας υλικό αλλά δεν προχωρήσαμε στην αρμόζουσα γενετική αξιοποίηση», αναφέρει η Καίτη Τράκα-Μαυρωνά.
Για την ιστορία, μόνο για τα αμπέλια υπάρχουν περίπου 670 ποικιλίες που ευδοκιμούν στην Ελλάδα και διατηρούνται στο Ινστιτούτο Αμπέλου του ΕΘΙΑΓΕ στη Λυκόβρυση, ενώ άλλες 170 ποικιλίες αμπελιού φιλοξενούνται στο κτήμα Συγγρού στο Μαρούσι, όπως μας εξήγησε ο διευθυντής της Διεύθυνσης Εισροών Φυτικής Παραγωγής του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, Κωνσταντίνος Αγγελάκης. «Το Ινστιτούτο Ελέγχου Ποικιλιών Καλλιεργούμενων Φυτών στη Σίνδο Θεσσαλονίκης διαθέτει επίσημες συλλογές σπόρων από τις εμπορικές εγχώριες και ξένες ποικιλίες. Αλλες συλλογές σπόρων, κυρίως δενδρωδών, διατηρεί το ΕΘΙΑΓΕ στα Χανιά στο Ινστιτούτο Υποτροπικών Φυτών και Ελαίας Χανίων. Στην Ευρωπαϊκή Ενωση υλοποιείται προσπάθεια για καταγραφή όλων των ονομασιών των φυτών, όχι μόνο με λατινικούς όρους αλλά και με τα τοπικά τους ονόματα, κι ο κατάλογος συμπληρώνεται συνεχώς».
Σημαντικός αριθμός ποικιλιών έχει διασωθεί και λόγω του Ινστιτούτου Αμπέλου και Οπωροκηπευτικών Πύργου αλλά και του Ινστιτούτου Αμπέλου, Λαχανοκομίας και Ανθοκομίας Ηρακλείου. Αξιοπρόσεκτη προσπάθεια έχει καταβάλει και το Εργαστήριο Βελτίωσης Φυτών και Γεωργικού Πειραματισμού του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, στο θέμα της καταγραφής των ελληνικών ποικιλιών.
Οι συγκεκριμένες ποικιλίες που, προς το παρόν, προτείνονται για διάσωση από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, δεν έχουν εμπορική αξία, αλλά διατροφική, πολιτισμική και βιοτεχνολογική. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι διασώζονται ποικιλίες περιοχών, που απειλούνται με γενετική διάβρωση, οι οποίες με το γενετικό φυτικό τους κεφάλαιο μπορούν να δώσουν περαιτέρω δυνατότητες στη γεωργία.
Σύμφωνα με πληροφορίες, σχεδιάζεται από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης αγρότες που διαθέτουν ντόπιους σπόρους να παραδώσουν μια ικανή ποσότητα στα Κέντρα Ελέγχου Πιστοποίησης Πολλαπλασιαστικού Υλικού και Ελέγχου Λιπασμάτων (ΚΕΠΠΥΕΛ), που εδρεύουν κατά κανόνα σε πρωτεύουσες νομών και εποπτεύονται από τη Διεύθυνση Εισροών. Μέσω των ΚΕΠΠΥΕΛ οι αγρότες θα μπορούν να πηγαίνουν σπόρους τους και να διαπιστώνεται, αν πρόκειται για εγχώρια ποικιλία, η οποία δεν έχει δεχτεί περαιτέρω προσμίξεις, ώστε να καταγράφεται και να καταχωρίζεται. Σκοπός είναι να εξεταστούν τα χαρακτηριστικά της, να προστατευθούν από γενετική διάβρωση και να οργανωθεί σταδιακά η αναπαραγωγή των τοπικών ποικιλιών.
Οπως και να 'χει, με τη συγχώνευση οργανισμών του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, που είναι στα σκαριά, επείγει να υπάρξει πρόβλεψη και για το ζήτημα της διάθεσης ντόπιων σπόρων μέσω των κρατικών ινστιτούτων.

Λεξικό καλλιεργειών

Εγχώριες ποικιλίες: Διαμορφώθηκαν στο πέρασμα του χρόνου από τις ιδιαίτερες κλιματολογικές, γεωγραφικές, εδαφολογικές συνθήκες αλλά έβαλε κι ο αγρότης το χεράκι του, που επέλεγε λ.χ. τον καλύτερο καρπό ντομάτας ή την καλύτερα ρίζα καρότου για τον σπόρο της επόμενης γενιάς.
Ανθεκτικές στις ασθένειες, δεν χρειάζονται πολύ λίπασμα, νερό ή γενικά μεγάλες περιποιήσεις. Κατά κανόνα έχουν μικρή απόδοση παραγωγής, ασύμφορη για τον παραγωγό.
Υβρίδια: Συχνά, τα μπερδεύουμε με τα μεταλλαγμένα, κάτι που δεν ισχύει, διότι σπόρους υβριδίων χρησιμοποιούν ενίοτε και βιοκαλλιεργητές. Πρόκειται για διασταυρώσεις ποικιλιών, που γίνονταν και πολλά χρόνια πριν από την κυριαρχία της βιοτεχνολογίας αλλά εντατικοποιήθηκαν μέσω εργαστηρίου. Με τα υβρίδια παίρνει μεγαλύτερη παράταση ζωής ο καρπός ενώ παρατηρείται ομοιομορφία, που είναι απαραίτητη για την τυποποίηση και τη συσκευασία. Εξαιτίας της εντατικοποίησης των καλλιεργειών τα υβρίδια συχνά χάνουν σε ποιοτικά χαρακτηριστικά (άρωμα, γεύση). Πρώτον διότι χρειάζονται πολύ νερό για ν' αναπτυχθούν γρήγορα, δεύτερον διότι ο καρπός συλλέγεται πριν την από ωρίμανση.
Οικολογική γεωργία: Γεωργία χωρίς λιπάσματα, φυτοφάρμακα και ιδιαίτερη χρήση νερού.
Εντατική γεωργία: Γεωργία κατά κανόνα με υβρίδια υψηλής απόδοσης, που έχουν μεγάλες ανάγκες σε λίπασμα και νερό.
Γενετική διάβρωση: Φαινόμενο κυρίως της μεταπολεμικής περιόδου, εξαιτίας της υπερεντατικοποίησης της γεωργίας και άλλων επιβαρυντικών προς το περιβάλλον δραστηριοτήτων. Απειλεί τον τεράστιο γενετικό πλούτο, που δημιουργήθηκε είτε λόγω ανθρώπινης είτε λόγω φυσικής επιλογής.

Για μεσογειακή δίαιτα

Εθνικό Κέντρο Μεσογειακής Διατροφής στην Ελλάδα, διά στόματος του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης Κώστα Σκανδαλίδη, έχει ανακοινωθεί ότι θα είναι το κρατικό κτήμα της Βυτίνας στην ορεινή Αρκαδία, εξ ου κι έχει ανατεθεί στο ΕΘΙΑΓΕ να γίνει προμελέτη για την αξιοποίησή του.
Το κρατικό κτήμα προήλθε από κληροδότημα του Παναγιώτη Τριανταφυλλίδη, που γεννήθηκε το 1810 και πέθανε στο Βουκουρέστι το 1863.
Περίπου 200 μέτρα από την πλατεία της Βυτίνας το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης σχεδιάζει, μετά την αναγνώριση της χώρας μας μαζί με την Ιταλία, την Ισπανία και το Μαρόκο, της μεσογειακής δίαιτας στον κατάλογο της Αϋλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO, να δημιουργήσει ένα αγρόκτημα που θ' αναφέρεται και στη μεσογειακή δίαιτα. Σήμερα στον χώρο υπάρχει το Δασικό Φυτώριο, φιλοξενούνται σε μια πλευρά είδη πεύκων αλλά και ποικιλίες αμπελιών, αχλαδιών, κωνοφόρων κ.ά.
Το σκεπτικό είναι ο χώρος των 110 στρεμμάτων, που σήμερα παραμένει μισοεγκαταλειμμένος, να γίνει ένας βοτανικός κήπος, επισκέψιμος από παιδιά, νέους και μεγάλους που θα έχουν τη δυνατότητα να δουν κι από κοντά γηγενείς ποικιλίες, που σχετίζονται με το πρότυπο της μεσογειακής δίαιτας, η οποία θεωρείται η πιο υγιεινή.

Γιατί εγκαταλείφθηκαν οι σπόροι

Παλαιότερα υπήρχε μια τεράστια γκάμα ντόπιων ποικιλιών που εγκαταλείφθηκαν για διάφορους λόγους, διότι:
* Ιδιωτικές εταιρείες έκαναν συστηματική προβολή των δικών τους σπόρων.
* Δεν υπήρξε ενδιαφέρον από την αγορά, αλλά μεσολάβησε κι ένα διάστημα που οι αγρότες προτιμούσαν ξένες ποικιλίες.
* Το προϊόν ήταν καθαρά τοπικό και όχι ανθεκτικό σε άλλες συνθήκες.
* Συνταξιοδοτήθηκαν αγρότες που κατείχαν γνώσεις και τοπικούς σπόρους.
* Η παραγωγή ντόπιων ποικιλιών κρίθηκε ασύμφορη από άποψη παραγωγής.
*Χάθηκε πολύτιμος χρόνος από τα ερευνητικά αγροτικά ινστιτούτα.
* Νέοι αγρότες εγκατέλειψαν το επάγγελμα ή προχώρησαν σε αναδιάρθρωση καλλιεργειών.

Enhanced by Zemanta

Μεγάλο Σάββατο και Λαμπρή


Λαμπρή
ü      Μεγάλη Κυριακή ή Κυριακή του Πάσχα ή Λαμπρή ή Πασχαλιά
Το πρωί της Κυριακής του Πάσχα, σε πολλά μέρη της χώρας το αρνί ετοιμάζεται στην σούβλα. Σε άλλες περιοχές, το κρέας για το πασχαλινό τραπέζι - αρνί ή κατσίκι - ψήνεται στον φούρνο, γεμιστό με ρύζι, κουκουνάρια και σταφίδες.. Υπάρχει γιορτινή ατμόσφαιρα παντού και οι άνθρωποι τρώνε και χορεύουν συνήθως μέχρι αργά το βράδυ. Πολλοί νηστεύουν όλη την Σαρακοστή και την τελευταία εβδομάδα κάνουν πολύ αυστηρή νηστεία, καθόλου κρέας ή ελαιόλαδο! Έτσι αυτή η μέρα είναι αφιερωμένη στο φαγητό! Τίποτα δεν πάει χαμένο από το πασχαλινό αρνί, ακόμη και τα εντόσθια, το συκώτι, οι πνεύμονες και τα νεφρά πακετάρονται με έντερα και ψήνονται. Αυτό ονομάζεται 'κοκορέτσι'. Το κρασί ρέει άφθονο και μην ξαφνιαστείτε αν σας καλέσουν να συμμετέχετε στην γιορτή. Οι οικογένειες κάνουν επισκέψεις και ανταλλάσσουν αυγά, κοκορέτσι και κουλούρια. Στο ψημένο αρνί ο νοικοκύρης ψάχνει σημάδια στην ωμοπλάτη και βγάζει μαντεύματα για το σπιτικό του και την πατρίδα. Λένε όμως ότι το αρνί για να δείξει σημάδια πρέπει τουλάχιστον δυο βράδια πριν να έχει κοιμηθεί μέσα στο σπίτι.
Το μεσημέρι ή το απόγευμα της Κυριακής του Πάσχα γίνεται η Δεύτερη Ανάσταση. Η Αγάπη. Για την αγάπη των ανθρώπων σταυρώθηκε ο Χριστός, γι αυτό και το Ευαγγέλιο διαβάζεται σε επτά ή σε δώδεκα γλώσσες, συμβολίζοντας την ενότητα των εθνών. "Το φίλημα της αγάπης" ανταλλάσσουν όλοι οι πιστοί, ενώ ο παπάς τους μοιράζει από ένα κόκκινο αυγό. Στην "αγάπη" παλιότερα, όσοι ήθελαν, έδιναν όρκο μπροστά στο Ευαγγέλιο και γίνονταν αδελφοποιτοί. Έδεναν δηλαδή τη φιλία τους με αδελφική αγάπη. Αμέσως μετά την Αγάπη, στον περίβολο του ναού, στήνεται ο χορός, με πρώτο-πρώτο τον παπά και μετά τους πιστούς, κατά σειρά ηλικίας. Όλοι ντυμένοι με τις γιορτινές τους φορεσιές χόρευαν και τραγουδούσαν. Τα παλικάρια συναγωνίζονταν στο πήδημα, το τρέξιμο, το λιθάρι, στην άρση των Βαρών -κανένα σακί δηλαδή καλαμπόκι ή κανένα βαρελάκι με νερό- στη διελκυστίνδα (πιάνονταν ο ένας πίσω από τον άλλο, σε δυο σειρές, και προσπαθούσαν να τραβήξουν οι μεν τους δε). Και τα βραβεία των νικητών;... Μαντίλια κεντημένα, για τις γυναίκες και τις αρραβωνιαστικιές, λαμπριάτικες κουλούρες, ένα αρνί, μια μυζήθρα ή το κρασί της μέρας. Και από κοντά τα παιδιά, που δεν ήξεραν πού να πρωτοβρεθούν. Στους χορούς, στους αγώνες ή στις κούνιες που δένονταν λίγο πιο πέρα. Οι κούνιες ήταν συνέχεια της "αιώρας" των Παρθένων στα "Ανθεστήρια", γιορτή στην αρχαιότητα για την άνοιξη και τα λουλούδια. Με γέλια και τραγούδια έκαναν κούνια πρώτα τα κορίτσια και μετά τα αγόρια. Έθιμο με μαγικό χαρακτήρα στην αρχή, οι κούνιες, που απέβλεπε στην ευφορία, έγινε πηγή χαράς και διασκέδασης για όλους και τα τραγούδια της κούνιας αντιλαλούσαν από άκρη σε άκρη:
"Κουνήσετε τις έμορφες, κουνήσετε τις άσπρες, κουνήσετε τις λεμονιές, πού 'ναι ανθούς γεμάτες."
Αργά το απόγευμα, σε πολλά μέρη, καίνε ένα ομοίωμα του Ιούδα. Οι νέοι φτιάχνουν το ομοίωμα από παλιά χαλιά, βάζουν στα χέρια του τα τιμαλφή της προδοσίας (μια σακούλα με 30 νομίσματα) και το κρεμούν στην αυλή μέχρι να καεί. Οι εορτασμοί συνεχίζονται με χορό, τραγούδι και φαγητό! Οι άνθρωποι σπάνε κόκκινα αυγά και κολλάνε τα τσόφλια στις πόρτες ή τα πετάνε στον κήπο για να ευλογηθεί η σοδειά.
Εβδομάδα της Διακαινησίμου
Η εβδομάδα που ακολουθεί το Πάσχα ονομάζεται "Εβδομάδα Διακαινησίμου" που σημαίνει "νέα εβδομάδα". Οι μέρες ονομάζονται Δευτέρα του Πάσχα (εθνική αργία στην Ελλάδα), Τρίτη του Πάσχα, κτλ. Είναι ιερές μέρες και γίνονται πολλές εκδηλώσεις. Την Δευτέρα του Πάσχα σε πολλά μέρη γίνονται παρελάσεις. Νωρίς το πρωί, μετά την λειτουργία, κάθε εκκλησία βγάζει έξω την σημαία της και τον σταυρό της. Σε άλλα μέρη η κύρια εικόνα κάθε εκκλησίας τοποθετείται σε άλλη εκκλησία για κάποιο διάστημα, όπου γίνονται καθημερινές λειτουργίες. Στις λειτουργίες φέρνουμε μαζί μας τις λαμπάδες της Ανάστασης για να καούν τουλάχιστον τρεις φορές, πριν τις αφήσουμε στο ναό. Κάποιοι τις κρατάνε μετά στα σπίτια τους. Την ώρα που ο Ιερέας λέει το Χριστός Ανέστη, το εκκλησίασμα αποκρίνεται Αληθώς Ανέστη και ανεβοκατεβάζει τις αναμμένες λαμπάδες.
Τη Δευτέρα της Διακαινησίμου καθώς και την Παρασκευή του Πάσχα (Ζωοδόχου Πηγής), μπορούν να μεταλάβουν όλοι, και ας μην έχουν νηστέψει, γιατί οι μέρες αυτές είναι γιορτινές και επιτρέπεται να τρώμε απ’ όλα.
Αν το Πάσχα γιορταστεί μετά τις 23 Απριλίου, τότε η Δευτέρα του Πάσχα αφιερώνεται στον Άγιο Γεώργιο, έναν αγαπημένο άγιο των Ελλήνων. Πολλές εκδηλώσεις γίνονται στην μνήμη του. Αν η γιορτή του (που είναι στις 23 Απριλίου) πέσει μέσα στην Σαρακοστή ή την Μεγάλη Εβδομάδα, δεν γίνονται γιορτές και μεταφέρονται την Δευτέρα του Πάσχα. Μια όμορφη παράδοση για την ημέρα του Αι Γιώργη είναι οι αγώνες με άλογα.
Ο Αϊ Γιώργης είναι προστάτης καβαλάρης αλλά και ορόσημο για το ανέβασμα των κοπαδιών στα βουνά, όπως ο Αϊ Δημήτρης για το ξεχειμώνιασμα στους κάμπους, τον Οκτώβρη.
Την Τρίτη του Πάσχα μια παλιά παράδοση μας θέλει να ανάβουμε κεριά σε τρεις εκκλησίες στην εξοχή για το καλό, για τύχη και υγεία. Αν και η Τετάρτη δεν θεωρείται καλή μέρα για γάμους, η Τετάρτη του Πάσχα είναι η μέρα που τα ηλικιωμένα ζευγάρια μπορούν να παντρευτούν. Την Παρασκευή του Πάσχα έχουμε τη γιορτή της Ζωοδόχου Πηγής, και σε πολλά μέρη γίνονται εκδηλώσεις. Αυτές τις μέρες οι άνθρωποι πηγαίνουν στις λειτουργίες και ανάβουν τις λαμπάδες του Πάσχα τρεις φορές. Μετά μπορεί κανείς να την αφήσει στην εκκλησία ή να την βάλει στα εικονίσματα του σπιτιού του. Η Νέα Εβδομάδα τελειώνει την Κυριακή του Θωμά. Αυτή τη μέρα γίνονται και πολλοί γάμοι και βαπτίσεις που είχαν σταματήσει όλη την περίοδο της Σαρακοστής. Την επόμενη μέρα ανοίγουν τα σχολεία…
Ανάληψη και Πεντηκοστή
Σαράντα μέρες μετά το Πάσχα είναι η "Ανάληψη" ή η επιστροφή του Χριστού στους Ουρανούς. Οι άνθρωποι σταματούν να λένε "Χριστός Ανέστη" κατά τις προσευχές.


Επεξήγηση με στρογγυλεμένο παραλληλόγραμμο: Τη μέρα της Αναλήψεως ο τσομπάνης του χωριού μοίραζε το γάλα δωρεάν. Αλλά έπρεπε εμείς τα παιδιά να πάμε 2 ώρες δρόμο με τα πόδια στο βουνό που είχε τη στάνη του με δοχεία να μας τα γεμίσει με γάλα (Μονή Νάξου)Μια παλιά παράδοση αυτής της μέρας θέλει να κάνουμε το πρώτο μπάνιο του χρόνου στην θάλασσα. Ή απλά να βρέχουμε τα πόδια μας στην θάλασσα για καλή υγεία. 

Της Αναλήψεως οι βοσκοί έχουν πια άφθονο γάλα και τυρί και τα μοιράζουν σε όσους πάνε στη στάνη τους, καθώς είναι η μεγάλη γιορτή της παραγωγής των κοπαδιών.
Πενήντα μέρες μετά το Πάσχα είναι η "Πεντηκοστή", η μέρα που το Άγιο Πνεύμα πήγε στους Αποστόλους. Είναι πάντα Κυριακή. Το προηγούμενο Σάββατο είναι το τέταρτο ψυχοσάββατο (τα τρία πρώτα είναι στο τέλος της αποκριάς και στην αρχή της Σαρακοστής). Η Δευτέρα είναι αφιερωμένη στην Αγία Τριάδα και είναι αργία. Στις τρεις αυτές μέρες γίνονται σε πολλά μέρη πολλές γιορτές και εκδηλώσεις.
Τη μέρα της πεντηκοστής ο λαός πιστεύει ότι οι ψυχές των νεκρών που πήραν άδεια να βγουν από τον Άδη μαζί με το Χριστό, το Πάσχα, παίρνουν τώρα το δρόμο της επιστροφής.

Σάββατο 23 Απριλίου 2011

Ανακάλυψαν την κατοικία του θεού.


Η ανάπτυξη της επιστημονικής σκέψης και η συνακόλουθη επιβολή της τεχνοεπιστήμης ως πρωταρχικής δύναμης για τη διαμόρφωση των νεότερων κοινωνιών υποτίθεται ότι θα συνεπαγόταν, τουλάχιστον στη Δύση, την εξάλειψη της πίστης σε υπερφυσικές οντότητες και την οριστική χρεοκοπία των «εξ αποκαλύψεως» αληθειών των θρησκειών.
Εχουν περάσει πάνω από τρεις αιώνες απρόσκοπτης προόδου των επιστημών και εντυπωσιακής αύξησης των γνώσεών μας για το φυσικό κόσμο και τον άνθρωπο. Σήμερα, εντούτοις, πάνω από το 90% του παγκόσμιου πληθυσμού δηλώνει ότι εξακολουθεί να πιστεύει στην ύπαρξη κάποιας υπερφυσικής, δημιουργικής δύναμης, ενώ το 50% από αυτούς αποκαλεί αυτή τη δύναμη «Θεό».
Πώς μπορούμε να εξηγήσουμε αυτή τη φαινομενικά παράλογη προσκόλλησή μας σε μυστικιστικές ή υπερβατικές εξηγήσεις; Η διαχρονική παρουσία και η σχεδόν ακαταμάχητη γοητεία που ασκεί το «υπερφυσικό» ή το «υπερβατικό» στον ανθρώπινο νου δεν αποτελούν βέβαια ακόμη ένα «μυστήριο» αλλά, αντίθετα, ένα πρώτης τάξεως επιστημονικό πρόβλημα. Ενα πρόβλημα του οποίου η επιστημονική διερεύνηση δεν μπορεί πλέον να εξαντλείται στις απλοϊκές και στείρες ιδεολογικές αντιπαραθέσεις ανάμεσα σε «ένθεους πνευματιστές» και «άθεους υλιστές».
Η νευροθεολογική επιφοίτηση
Πράγματι, η εντυπωσιακή πρόοδος των γνώσεών μας για τη δομή και τη λειτουργία του εγκεφάλου μας θα μπορούσε να συμβάλει -περισσότερο απ' όσο το έχουν καταφέρει κατά το παρελθόν η φιλοσοφία και η θεολογία- στη βαθύτερη κατανόηση του θρησκευτικού φαινομένου.
Αυτό, τουλάχιστον, υποστηρίζουν όσοι επιστήμονες εργάζονται στο διεπιστημονικό αλλά ακόμη ασαφές πεδίο έρευνας που αποκαλείται «νευροθεολογία». Και πρόκειται όντως για ένα «ασαφές» πεδίο έρευνας, αφού ακόμη και όσοι εργάζονται σε αυτό δεν έχουν καταλήξει σε έναν σαφή ή έστω κοινά αποδεκτό ορισμό του ανθρώπινου «θρησκευτικού αισθήματος», ούτε των τυπικών διακριτικών γνωρισμάτων του ή του βιολογικού τους υποστρώματος.
Παρ' όλα αυτά, ο καλύτερος τρόπος να αποσαφηνίσουμε τι ακριβώς επιδιώκει η νευροθεολογία και πώς επιχειρεί να υλοποιήσει το ερευνητικό πρόγραμμά της είναι να περιγράψουμε συγκεκριμένες έρευνες που μας αποκαλύπτουν πώς η σύγχρονη επιστήμη επιχειρεί να κατανοήσει τις θρησκευτικές και υπερφυσικές εμπειρίες των ανθρώπων.
Για παράδειγμα, ο Αντριου Νιούμπεργκ, διάσημος καθηγητής νευροθεολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια (ΗΠΑ) και συγγραφέας του πολυσυζητημένου βιβλίου «Γιατί πιστεύουμε ό,τι πιστεύουμε» (κυκλοφορεί από τις εκδ. ΑΒΓΟ), διατείνεται ότι «ο εγκέφαλός μας είναι ουσιαστικά μια μηχανή πίστης, επειδή δεν έχει άλλη επιλογή». Ο Αμερικανός ερευνητής κατέληξε σε αυτό το προκλητικό συμπέρασμα μελετώντας επί πολλά χρόνια με νευροαπεικονιστικές μεθόδους (αξονική και μαγνητική λειτουργική τομογραφία) τους ζωντανούς εγκεφάλους πολλών πιστών -χριστιανών μοναχών από διάφορα τάγματα, βουδιστών από το Θιβέτ)- καθώς προσεύχονται ή βρίσκονται σε βαθύ διαλογισμό.
Χάρη σε αυτές τις μεθόδους κατάφερε να εντοπίσει και να παρακολουθήσει «ζωντανά» τις νευρικές διεργασίες που συντελούνται στο εσωτερικό τού εγκεφάλου ενώ βρίσκεται σε κατάσταση θρησκευτικής έκστασης.
Ετσι διαπίστωσε ότι εκτός από τις αναμενόμενες περιοχές του μετωπιαίου φλοιού που ενεργοποιούνται όταν συγκεντρώνουμε την προσοχή μας, δραστηριοποιείται έντονα και το στεφανιαίο σύστημα, ένα περίπλοκο δίκτυο από πιο αρχαϊκές δομές του εγκεφάλου που ήταν γνωστό ότι παίζει αποφασιστικό ρόλο στη μνήμη, τη μάθηση και το συναίσθημα· και όχι μόνο, όπως θα δούμε.
Το κύκλωμα της υπερβατικότητας
Οι μελέτες του Νιούμπεργκ επιβεβαίωσαν επιπλέον ότι σε στιγμές θρησκευτικής έκστασης παρατηρείται εντυπωσιακή μείωση της δραστηριότητας των βρεγματικών λοβών του εγκεφάλου, της περιοχής δηλαδή του εγκεφαλικού φλοιού όπου διαμορφώνεται η αίσθηση του Εγώ και της προσωπικής ταυτότητας. Η συχνή απενεργοποίηση των νευρωνικών κυκλωμάτων αυτής της περιοχής κατά τη διάρκεια της βαθιάς προσευχής ή του διαλογισμού έχει συνέπεια να γίνονται ολοένα και πιο ασαφή τα όρια μεταξύ τού Εγώ και του εξωτερικού κόσμου και επομένως δημιουργείται στον μύστη η ρεαλιστικότατη ψευδαίσθηση ότι ενώνεται με το Σύμπαν και επικοινωνεί με το... υπερπέραν!
Από μια άλλη σκοπιά, όμως, θα μπορούσε κάλλιστα να ισχυρισθεί κανείς ότι την υπερβατική «έκσταση» δεν την παράγει ο εγκέφαλος. Αντίθετα, η μυσταγωγική ή υπερβατική εμπειρία κάνει την είσοδό της στα γήινα πράγματα όχι χάρη αλλά μέσω των συγκεκριμένων δομών του εγκεφάλου μας, οι οποίες συνεπώς λειτουργούν ως δέκτες-υποδοχείς της «υπερβατικής πραγματικότητας».
Προφανώς, η ερμηνεία των πειραματικών δεδομένων για τόσο ασαφή αντικείμενα εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις ιδεολογικές προκαταλήψεις του εκάστοτε παρατηρητή: για κάποιους, τα πειράματα αυτά αποτελούν την πολυπόθητη απόδειξη της ύπαρξης του Θεού. Για τους πιο ορθολογιστές και δύσπιστους παρατηρητές, αντίθετα, είναι η «σαφής» απόδειξη ότι η πίστη στο «υπερβατικό» και στο «απόλυτο» αποτελεί απλώς ένα βιολογικά απρόβλεπτο υποπροϊόν της λειτουργίας του εγκεφάλου μας.
Αλλος ένας πρωτοπόρος ερευνητής των εγκεφαλικών προϋποθέσεων της θρησκευτικής ή της υπερβατικής εμπειρίας είναι ο Καναδός νευροεπιστήμονας Μάικλ Πέρσινγκερ. Πριν από αρκετά χρόνια, πρώτος αυτός άρχισε να μελετά συστηματικά γιατί οι άνθρωποι που ανήκουν σε διαφορετικά εκκλησιαστικά δόγματα ή σε εντελώς διαφορετικές πολιτισμικές παραδόσεις βιώνουν με πανομοιότυπο τρόπο κάποιες υπερβατικές ή μυστικιστικές εμπειρίες.
Για να διερευνήσει αυτή την πραγματικά σκανδαλώδη σύμπτωση, ο Πέρσινγκερ χρησιμοποίησε μια συσκευή, ένα είδος κράνους, που δημιουργούσε ένα σχετικά ισχυρό αλλά ακίνδυνο μαγνητικό πεδίο γύρω από το κεφάλι των εθελοντών που το φορούσαν. Ο ίδιος, αν και δήλωνε άθεος, μόλις δοκίμασε στον εαυτό του το κράνος διαπίστωσε έκπληκτος ότι είχε, για πρώτη φορά στη ζωή του, μια υπερβατική εμπειρία: ένιωσε την παρουσία του Θεού!
Ετσι διαπίστωσε ότι οι περίεργες εκστατικές εμπειρίες και τα έντονα θρησκευτικά συναισθήματα προέκυπταν κατά κανόνα όταν η ηλεκτρομαγνητική διέγερση που προκαλούσε το κράνος εστιαζόταν στους κροταφικούς λοβούς του εθελοντή. Ηταν η πρώτη προσπάθεια εντοπισμού της κατοικίας του Θεού μέσα στους κροταφικούς λοβούς μας.
Σαφέστερες ενδείξεις ότι τα θρησκευτικά συναισθήματα και οι υπερβατικές εμπειρίες εξαρτώνται άμεσα από κάποιες δομές του εγκεφάλου μας έχουν συσσωρευτεί και από πολυάριθμες κλινικές νευρολογικές έρευνες. Πράγματι, από την αρχαιότητα ήταν γνωστό ότι οι εκδηλώσεις μιας εγκεφαλικής πάθησης, της επιληψίας, συνοδεύονται συχνότατα από μυστικιστικές κρίσεις και έντονες «πνευματικές» εμπειρίες του ασθενούς.
Προς τη ριζική θεοεκτομή
Για παράδειγμα, ένας διεθνούς φήμης νευρολόγος, ο Β.Σ. Ραματσάντραν, υποστηρίζει ότι η συγκεκριμένη εκδήλωση της λεγόμενης «ιερής νόσου», δηλαδή της επιληψίας, μας αποκαλύπτει ότι ο εγκέφαλός μας όντως διαθέτει ένα εξειδικευμένο νευρικό κύκλωμα (στο εσωτερικό του στεφανιαίου συστήματος), το οποίο παίζει αποφασιστικό ρόλο στην παραγωγή των θρησκευτικών εμπειριών μας!
Στο περίφημο βιβλίο του «Φαντάσματα στον εγκέφαλο» (κυκλοφορεί από τις Πανεπιστημιακές Εκδ. Κρήτης) ο Ραματσάντραν προχωράει ακόμη περισσότερο και προτείνει ένα πολύ ενδιαφέρον πείραμα: τι θα συνέβαινε αν για θεραπευτικούς σκοπούς αφαιρούσαμε χειρουργικά αυτό το «κέντρο θρησκευτικότητας» του εγκεφάλου; Μήπως τότε, διερωτάται πολύ εύλογα ο Ραματσάντραν, θα εξαλείφονταν αυτομάτως όλες οι θρησκευτικές ανησυχίες και οι υπερβατικές εμπειρίες και ο χειρουργημένος θεόπληκτος «θα γινόταν άθεος ή αγνωστικιστής; Θα είχαμε εκτελέσει μια θεοεκτομή;».
Ενα αποφασιστικής σημασίας αλλά δυσαπάντητο ερώτημα είναι: ποια ακριβώς βιολογική σκοπιμότητα μπορεί να εξυπηρετούσε η διαμόρφωση, κατά την εξέλιξη του είδους μας, τέτοιων «μυστικιστικών» εγκεφαλικών δομών; Αν, όπως καλά γνωρίζουμε, η εξέλιξη δεν λειτουργεί ποτέ προνοητικά, τότε για ποιο σκοπό να δημιουργήσει τέτοιες εμφανώς «άχρηστες» για την επιβίωσή μας εγκεφαλικές δομές, όπως π.χ. τα κέντρα του Θεού και των υπερβατικών αισθημάτων μας;
Αν πράγματι οι έρευνες της νευροεπιστήμης έχουν καταφέρει να εντοπίσουν κάποια εγκεφαλικά «κέντρα» της θρησκευτικής πίστης, τότε αυτές οι βιολογικές δομές θα πρέπει προφανώς να εξελίχθηκαν επειδή επιτελούν κάποια ζωτικής σημασίας λειτουργία. Ναι, αλλά ποια ακριβώς; Την απάντηση σε αυτό το αποφασιστικό ερώτημα την αναζητούμε ακόμη.
Πάντως, παρά τις ατελείς γνώσεις μας, η μεταμοντέρνα ιδεολογία δεν ικανοποιείται πλέον με τη νεωτερική απομάγευση του κόσμου και την εμφανή χρεοκοπία του κοινωνικού ρόλου των θρησκειών. Τώρα φαίνεται να επιτάσσει τη μετακόμιση του Θεού από το άυλο υπερπέραν στους υλικότατους δαιδάλους του εγκεφάλου μας.

Τα έθιμα του Πάσχα σε όλη την Ελλάδα



ΑΠΟ ΤΗ Ρόδο ως τη Χαλκιδική και από τη Σύρο ως τη Λευκάδα, κάθε γωνιά της Ελλάδας γιορτάζει το Πάσχα με το δικό της μοναδικό τρόπο. Εθιμα και παραδόσεις ζωντανεύουν και πάλι στη μεγαλύτερη και πλουσιότερη, σε λαογραφικές εκδηλώσεις, γιορτή της χριστιανοσύνης, της άνοιξης, της ζώης. 

ΘΡΑΚΗ 

Στις Μέτρες της Θράκης, τα παιδιά φτιάχνουν το ομοίωμα του Ιούδα και το περιφέρουν στα σπίτια, ζητώντας κλαδιά για να τον κάψουν την επομένη στον Επιτάφιο. Τη Μεγάλη Παρασκευή η πομπή του Επιταφίου σταματά εξω από ενα παρεκκλήσι, όπου εκεί βρίσκεταιέτοιμη η φωτιά για να καεί ο Ιούδας. Τ η στιγμή που ο ιερέας διαβάζει το σχετικό Ευαγγέλιο ανάβουν τη φωτιά και καίνε το ομοίωμα. Αργότερα θα πάρουν μια χούφτα από εκείνη τη στάχτη και θα τη ρίξουν στα μνήματα. 

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 

Στη Θάσο στην Κοινότητα Λιμεναρίων διατηρείται το πανάρχαιο έθιμο « Για βρέξ' Απρίλη μ' που γιορτάζεται την Τρίτη ημέρα του Πάσχα. Χορεύουν δημοτικούς χορούς συγκροτήματα απ' όλη την Ελλάδα. 

Στην Ιερισσό της Χαλκιδικής το σημαντικότερο Πασχαλινό έθιμο είναι «ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΥ ΝΙΟΥ Τ' ΑΛΩΝΙ». Γιορτάζεται την Τρίτη ημέρα του Πάσχα, στην ομώνυμη τοποθεσία πάνω στους λόφους. Μετά την επιμνημόσυνη δέηση και την εκφώνηση του πανηγυρικού της ημέρας, οι γεροντότεροι αρχίζουν τον χορό. Σιγά-σιγά πιάνονται όλοι οι κάτοικοι και πολλές φορές ο χορός έχει μήκος τετρακόσια μέτρα. Τραγουδούν και χορεύουν όλα τα Πασχαλινά τραγούδια και τελειώνουν με τον «ΚΑΓΚΕΛΕΥΤΟ» χορό, που είναι η αναπαράσταση της σφαγής 400 Ιερισσιωτών από τους Τούρκους, κατά την επανάσταση του 1821. Ο χορός περνά κάτω από δάφνινη αψίδα όπου υπάρχουν όπου υπάρχουν δύο παλικάρια με υψωμένα σπαθιά. Ο χορός στη μέση περίπου του τραγουδιού διπλώνεται στα δύο με τους χορευτές να περνούν ο ένας απέναντι από τον άλλο για τον τελευταίο χαιρετισμό. 

Κατά την διάρκεια της γιορτής μοιράζονται σε όλους, καφές που βράζει σε μεγάλο καζάνι «ζωγραφίτικος», τσουρέκια και αυγά. Ο χορός επαναλαμβάνεται το απόγευμα στην κεντρική πλατεία του χωριού. 

Στο Λιτόχωρο την Μ. Πέμπτη, το βράδυ, στολίζονται οι επιτάφιοι που φτιάχνονται από ανύπαντρες κοπέλες, που όλη την Σαρακοστή φτιάχνουν λουλούδια από ύφασμα. Την Μ. Παρασκευή το βράδυ γίνεται στο παζάρι η συνάντηση των Επιταφίων που συνοδεύονται από χορωδίες Λιτοχωριτών, δημιουργώντας ένα εκπληκτικό θέαμα. 

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ 

ΑΡΑΧΩΒΑ. Ανήμερα του Πάσχα και από το απόγευμα ξεκινάει η περιφορά της Εικόνας του Αγίου Γεωργίου την οποία συνοδεύουν περί τα 500 άτομα ντυμένα με παραδοσιακές φορεσιές. Την επομένη πραγματοποιείται αγώνας δρόμου των γερόντων (ανηφορικός δρόμος), οι οποίοι ξεκινούν από την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου και φτάνουν στο λόφο. Ακολουθούν χορευτικά συγκροτήματα και το απόγευμα χορεύουν γυναικείοι χορευτικοί σύλλογοι. Οι εκδηλώσεις συνεχίζονται με κλέφτικα αγωνίσματα, όπως το σήκωμα της πέτρας κλπ. 

ΛΙΒΑΔΕΙΑ.Το πιο χαρακτηριστικό έθιμο της πόλης, είναι το πολύ γνωστό και μοναδικό «Πάσχα της Λιβαδειάς», που όχι μόνο διατηρείται αλλά χρόνο με το χρόνο ζωντανεύει μιας και οι νεώτεροι συμμετέχουν με ιδιαίτερο μεράκι και κέφι στο έθιμο του «λάκκου». Μετά την Ανάσταση και πριν καλά ξημερώσει οι κάτοικοι ετοιμάζουν την φωτιά. Ένας, κάνοντας το σταυρό του, βάζει φωτιά στο σωρό με τη λαμπάδα της Αναστάσεως. Οι φλόγες αγκαλιάζουν το σωρό. Με ραντίσματα νερού και συχνό χτύπημα με ένα μακρύ ξύλο, η θράκα είναι έτοιμη για να ψηθούν τα αρνιά. Το ίδιο γίνεται σε όλους τους «λάκκους» και ανεβαίνουν οι καπνοί, αναρίθμητοι και πυκνοί, σε τέτοιο βαθμό, που σκεπάζουν τον ήλιο που στο μεταξύ ανατέλλει. 

Η πόλη τυλίγεται σε σύννεφα καπνού. Οι φωτιές είναι έτοιμες και τα αρνιά τοποθετούνται στους «λάκκους». Το γύρισμα των αρνιών και το γλέντι διαρκεί μέχρι το απόγευμα, το οποίο συμπληρώνεται με τη συμμετοχή παραδοσιακών χορευτικών συγκροτημάτων και με την καύση των πυροτεχνημάτων 

ΑΙΤΩΛΙΚΟ. Την Μ. Παρασκευή πολλοί προσκυνητές επισκέπτονται το ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, όπου βρίσκεται ο Επιτάφιος, ιστορικό κειμήλιο του 13ου-14ου αιώνα. Από το πρωί του Μ. Σαββάτου στην κεντρική πλατεία της πόλης αναβιώνουν πολλά από τα έθιμα των κατοίκων μέχρι αργά το βράδυ της Αναστάσεως που είναι και το αποκορύφωμα της ημέρας. 

Την Κυριακή του Πάσχα κάθε γειτονιά, είναι μία μεγάλη υπαίθρια ψησταριά, όπου ο χορός και το τραγούδι έχουν τον πρώτο λόγο, ενώ προσφέρονται κρασί και παραδοσιακοί μεζέδες δωρεάν. 

ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ. Το βράδυ της Μ. Παρασκευής, πλήθος κόσμου, ντόπιοι και επισκέπτες, ακολουθούν την περιφορά του Επιταφίου, σχηματίζοντας πομπές, οι οποίες διέρχονται από το λιμάνι, όπου είναι αναμμένες δάδες ειδικά τοποθετημένες στις τάπες του Κάστρου, γύρω από το λιμάνι. Στο μέσον της εισόδου του λιμανιού οι δάδες σχηματίζουν μεγάλο σταυρό, που φωταγωγεί ολόκληρο το λιμάνι παρουσιάζοντας μία φαντασμαγορική εικόνα μοναδικής ομορφιάς. Το έθιμο αυτό έχει παράδοση πολλών χρόνων που φαίνεται να θέλει να συνδυάσει τη θρησκευτική μυσταγωγία με την ηρωική προσπάθεια του μπουρλοτιέρη Ανεμογιάννη να πυρπολήσει τη τουρκική ναυαρχίδα στο χώρο αυτό. 

ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ 

ΛΕΩΝΙΔΙΟ. Το πιο εντυπωσιακό έθιμο της περιοχής είναι, όταν το βράδυ της Ανάστασης γεμίζει ο ουρανός από φωτεινά «αερόστατα» τα οποία ανυψώνονται από τους πιστούς κάθε ενορίας. 

ΚΑΛΑΜΑΤΑ. Εδώ αναβιώνει ένα έθιμο, που πηγάζει από τους απελευθερωτικούς αγώνες του 1821, ο διαγωνισμός των «μπουλουκιών». Οι διαγωνιζόμενοι, με παραδοσιακές ενδυμασίες και οπλισμένοι με σαΐτες, δηλαδή με χαρτονένιους σωλήνες γεμάτους μπαρούτι, επιδίδονται σε σαϊτοπόλεμο, στο γήπεδο του Μεσσηνιακού, με τη συμμετοχή πλήθους κόσμου. 

ΚΥΚΛΑΔΕΣ 

ΚΥΘΝΟΣ. Το πιο εντυπωσιακό έθιμο του νησιού είναι αυτό της «Κούνιας». Την Κυριακή του Πάσχα, στην πλατεία του νησιού, στήνεται μία κούνια, στην οποία κουνιούνται αγόρια και κορίτσια ντυμένα με παραδοσιακές στολές. Αυτός ή αυτή που θα κουνήσει κάποιον, δεσμεύεται ενώπιον Θεού και ανθρώπων για γάμο. Το βράδυ του Μ. Σαββάτου επικρατεί το έθιμο του «συχώριου», δηλαδή όλοι όσοι έχουν πεθαμένους συγγενείς φέρνουν στην εκκλησία ψητά, κρασί και ψωμί, τα οποία έχει «διαβάσει» ο παπάς, τα προσφέρουν στους επισκέπτες και στους κατοίκους του νησιού. 

ΣΥΡΟΣ. Η Σύρος βιώνει με ιδιαίτερο τρόπο το Πάσχα. Οι δύο Θρησκευτικές της κοινότητες, η Ορθόδοξη και η Καθολική, γιορτάζουν συγχρόνως, με αγάπη κατάνυξη και αμοιβαίο σεβασμό τις Άγιες Μέρες του Πάσχα. Οι Επιτάφιοι των Καθολικών στην Άνω Σύρο ξεκινούν από τον Ναό του Αγίου Γεωργίου. Στην Ερμούπολη ο επιτάφιος των Καθολικών ξεκινάει από τον ιερό Ναό Ευαγγελιστών οι επιτάφιοι των Ορθοδόξων, από τις ενορίες Αγίου Νικολάου, της Κοιμήσεως και την Μητρόπολη της Μεταμορφώσεως περιφέρονται και συναντώνται στην Κεντρική Πλατεία Μιαούλη, όπου γίνεται κατανυκτική δέηση και ψάλλονται τροπάρια της Μ. Παρασκευής από την χορωδία του Αγίου Νικολάου και Ιεροψάλτες. 

ΠΑΡΟΣ. Η περιφορά του Επιταφίου της Μάρπησσας, παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς κατά την διάρκειά της, γίνονται δεκαπέντε περίπου στάσεις. Σε κάθε στάση φωτίζεται και ένα σημείο του βουνού, όπου τα παιδιά ντυμένα Ρωμαίοι στρατιώτες ή μαθητές του Χριστού, αναπαριστούν σκηνές από την είσοδο στα Ιεροσόλυμα, την προσευχή στο Όρος των Ελαιών, το Μαρτύριο της Σταύρωσης και την Ανάσταση. Τα μεσάνυκτα του Μ. Σαββάτου, το νησί γεμίζει από φώτα και τον θόρυβο των αμέτρητων πυροτεχνημάτων. 

ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΑ 

ΠΑΤΜΟΣ. Στο νησί της Αποκάλυψης επίκεντρο των τελετών και ακολουθιών αποτελεί ο «ΝΙΠΤΗΡΑΣ». Κάθε χρόνο, στολίζεται με λαμπρές βάγιες και πλούσια ποικιλία ανοιξιάτικων λουλουδιών. Την Μ. Πέμπτη, γίνεται αναπαράσταση του «ΜΥΣΤΙΚΟΥ ΔΕΙΠΝΟΥ» του ΝΙΠΤΗΡΑ, σε κεντρική πλατεία της Χώρας. Το Μ. Σάββατο το βράδυ πριν από την Ανάσταση, το Ευαγγέλιο διαβάζεται σε ηρωικό εξάμετρο με κώντιο και την Κυριακή του Πάσχα στις 3 το απόγευμα, στο Μοναστήρι της Πάτμου γίνεται η 2η Ανάσταση κατά την οποία το Αναστάσιμο Ευαγγέλιο διαβάζεται σε επτά γλώσσες και από τον ηγούμενο μοιράζονται κόκκινα αυγά στους πιστούς. 

ΡΟΔΟΣ (ΙΑΛΥΣΟΣ). Το Σάββατο του Λαζάρου, τα παιδιά γυρίζουν από πόρτα σε πόρτα και τραγουδούν τον «Λάζαρο», συγκεντρώνοντας χρήματα και αυγά για τους ιερείς. Παλαιότερα, αυτή την ημέρα, κανένας γεωργός δεν πήγαινε στο χωράφι του να εργαστεί, γιατί όπως πίστευαν, ό,τι έπιαναν θα μαραινόταν. Επιτρεπόταν μόνο η συγκέντρωση ξερών κλαδιών για το άναμμα των φούρνων τη Μεγάλη Εβδομάδα για το ψήσιμο των κουλουριών. Την ημέρα αυτή επίσης, σε όλα τα σπίτια οι νοικοκυρές φτιάχνουν στριφτά κουλουράκια, «τα Λαζαράκια», συμβολίζοντας με τον τρόπο αυτό το σώμα του Λαζάρου που ήταν τυλιγμένο στο σάβανο. 

ΚΩΣ. Ενώ οι μεγάλοι είναι δοσμένοι στις πασχαλινές δουλειές και στον εκκλησιασμό, τα παιδιά προετοιμάζονται και αυτά για την Ανάσταση του Κυρίου. Παίρνουν μεγάλα κλειδιά από εκείνα που είχαν οι παλιές κλειδαριές, δένουν με ένα σχοινί το κλειδί με μπαρούτι και βάζουν το καρφί στην τρύπα του κλειδιού, το βράδυ της Ανάστασης το χτυπούν δυνατά στον τοίχο για να εκπυρσοκροτήσει και να χαλάσει ο κόσμος. Άλλοι κόβουν μακριές λωρίδες χαρτιού, βάζουν στην άκρη της κάθε λωρίδας μπαρούτι και ένα φυτίλι, την τυλίγουν τριγωνικά, ώστε να προεξέχει το φυτίλι που το ανάβουν και από την ώρα που ο παπάς λεει το «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ». 

Το πρωί του Μ. Σαββάτου, η εκκλησία στρώνεται με μυρωμένα λουλούδια του βουνού που λέγονται λαμπρές (μικρά μωβ αρωματικά λουλούδια). Οι νοικοκυρές φτιάχνουν τις λαμπρόπιττες και το γεμιστό αρνί. 

ΥΔΡΑ 

Την Μ. Παρασκευή γίνεται κάτι το μοναδικό, ο Επιτάφιος της συνοικίας Καμίνι μπαίνει στη θάλασσα και διαβάζεται η Ακολουθία του Επιταφίου, δημιουργώντας μία ατμόσφαιρα κατανυκτική. Στη συνέχεια οι Επιτάφιοι τεσσάρων ενοριών συναντώνται στο κεντρικό λιμάνι, δίνοντας ένα ιδιαίτερο χρώμα. Την ώρα της Ανάστασης τα πολλά βαρελότα φωτίζουν την νύκτα. 

ΧΙΟΣ 

Ο ρουκετοπόλεμος είναι ένα παλιό Βρονταδούσικο έθιμο που έχει τις ρίζες του στους χρόνους της τουρκικής κατοχής. Αρχικά, οι κάτοικοι των ενοριών του Αγίου Μάρκου και της Παναγίας Ερειθιανής, εκκλησιών που βρίσκονται αντικριστά, έφτιαχναν αυτοσχέδια κανονάκια. Με το πέρασμα του χρόνου όμως αυτά εξελίχθηκαν σε αυτοσχέδιες ρουκέτες, βεγγαλικά, φτιαγμένα από νίτρο, θειάφι και μπαρούτι. Η προετοιμασία των ρουκετών αρχίζει αμέσως μετά το Πάσχα για να είναι έτοιμες την επόμενη χρονιά. Οι ποσότητες τα τελευταία χρόνια φτάνουν στις μερικές χιλιάδες και το θέαμα που δημιουργείται από τις ρουκέτες που εκτοξεύονται στον ουρανό του Βροντάδου το βράδυ της Ανάστασης είναι φαντασμαγορικό. Πολύς είναι ο κόσμος που επιλέγει να περάσει το Πάσχα στην Χίο για να δει αυτό το μοναδικό θέαμα. Τα τελευταία χρόνια έχουν ληφθεί μέτρα για την προστασία των παρευρισκομένων, έτσι ώστε να διασωθεί το έθιμο. 

ΕΠΤΑΝΗΣΑ 

ΚΕΡΚΥΡΑ. Την Μ. Παρασκευή στις 4μ.μ. ξεκινά από την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στο Παλαιό Φρούριο, ο Επιβλητικός Επιτάφιος. Μέχρι της 9.30 το βράδυ, από κάθε εκκλησία βγαίνει ο Επιτάφιος με την απαραίτητη μπάντα της κάθε ενορίας, τις χορωδίες, τους πιστούς. Τελευταίος βγαίνει ο μεγαλοπρεπέστατος επιτάφιος της Μητρόπολης. Στις 9 το πρωί γίνεται η περιφορά του Επιταφίου της Εκκλησίας του Αγίου Σπυρίδωνα. Το 1574 οι Βενετσιάνοι απαγόρευσαν στους ορθοδόξους την περιφορά του την Μ. Παρασκευή, και από τότε οι Κερκυραίοι πραγματοποιούν την περιφορά μαζί με το Σεπτό Σκήνωμα του Αγίου. Είναι η πιο παλιά και πιο κατανυκτική Λιτανεία που βγαίνει σε ανάμνηση του θαύματος του Αγίου, που έσωσε τον Κερκυραϊκό λαό από την σιτοδεία. Εμπρός πηγαίνει ο Άγιος που έχει θέση χοροστατούντος Επισκόπου σε αυτή την Λιτανεία, και ακολουθεί ο Επιτάφιος. Μετά το τέλος της λιτανείας, ο Άγιος θα παραμείνει στη θύρα του, μέχρι την Τρίτη του Πάσχα για προσκύνημα. Στις 11 το πρωΐ του Μ. Σαββάτου ο κόσμος περιμένει την πρώτη Ανάσταση. Όταν τελειώνει η ακολουθία στη Μητρόπολη, χτυπούν οι καμπάνες των εκκλησιών και από τα παράθυρα των σπιτιών πέφτουν κατά χιλιάδες, πήλινα δοχεία (μπότιδες) στους δρόμους, με μεγάλο κρότο. Αυτό το έθιμο έχει τις ρίζες του στο χωρίον του Ευαγγελίου 'Συ δε Κύριε Ανάστησόν με ίνα συντρίψω αυτούς ως σκεύη κεραμέως». 

Ένα άλλο επίσης Κορφιάτικο Πασχαλινό έθιμο που αναβιώνει είναι το «ΜΑΣΤΕΛΟ» (βαρέλι). Στην «Pinia» και κάτω από την Μεταλλική Κουκουνάρα που κρέμεται ασάλευτη ακόμα στην διασταύρωση Νικηφόρου Θεοτόκη και Φιλαρμονικής, μαζεύονται οι Φακίνοι, οι αχθοφόροι της πόλης, οι Πινιαδώροι, οι οποίοι τοποθετούσαν στη μέση του πεζοδρομίου ένα ξύλινο βαρέλι. Το στόλιζαν με μυρτιές και βέρντε, του έβαζαν νερό και αυτοί σκορπισμένοι στο γύρο χώρο, παρακαλούσαν τους περαστικούς, που αυτή την ώρα ήταν πάρα πολλοί, να ρίξουν νομίσματα για ευχές στο νερό. Όταν πλησίαζε η ώρα της πρώτης Ανάστασης, οι Πηνιαδώροι σκορπισμένοι στην περιοχή της Πιάτσας κυνηγούσαν να βρουν κάποιον να τον ρίξουν στο βαρέλι. Αυτός μουσκίδι έβρεχε τον κόσμο γύρω του, ενώ περνούσαν οι μπάντες μας, παίζοντας το αλέγκρο μαρς «Μη φοβάστε Γραικοί». Στο τέλος έβγαινε ο βρεγμένος με γέλια και χαρές και έπαιρνε τα χρήματα που είχε το βαρέλι. 

Το βράδυ του Μ. Σαββάτου γίνεται η Ανάσταση στην Άνω Πλατεία - φαντασμαγορικό, μοναδικό θέαμα. Όλα τα παράθυρα των γύρω σπιτιών ανοιχτά με κεράκια αναμμένα. Τα παράθυρα των μεγάλων εξαορόφων σπιτιών, μαζί με το καταπληκτικό θέμα των χιλιάδων κεριών και των πιστών που παρακολουθούν την τελετή της Ανάστασης στη μεγαλύτερη πλατεία της Ελλάδας, συνθέτουν μία μεγαλειώδη εικόνα. Η Αναστάσιμος Ακολουθία συνεχίζεται στον Ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής (Πλατύ Καντούνι). Την Κυριακή του Πάσχα, από τις 7 το πρωί κάθε εκκλησία, όπως συμβαίνει και με τους Επιταφίους, βγάζει την Ανάσταση με φιλαρμονικές, σχολεία, προσκόπους και χορωδίες. 

ΖΑΚΥΝΘΟΣ. Η κατανυκτική ατμόσφαιρα και οι ιδιαιτερότητες του «Ζακυνθινού Πάσχα» με τα ιδιόμορφα «αντέτια» (έθιμα) το κάνουν να είναι ξεχωριστό σε όλη την Ελλάδα. Το μεσημέρι της Μ. Παρασκευής, πλήθος πιστών συμμετέχει στην περιφορά του Εσταυρωμένου που διασχίζει όλη την πόλη. Στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου των Ξένων, η περιφορά του Επιταφίου, σύμφωνα με παμπάλαιο τοπικό έθιμο, γίνεται τις πρώτες πρωινές ώρες του Μ. Σαββάτου, ενώ με την ανατολή του ηλίου, ο Δεσπότης σηκώνει την Ανάσταση. Με το πρώτο χτύπημα της καμπάνας, ο Δεσπότης αφήνει ελεύθερα άσπρα περιστέρια ενώ από το καμπαναριό πετάνε στο δρόμο πήλινα δοχεία, όπως και όλοι οι κάτοικοι του νησιού από τα παράθυρά τους. 

ΛΕΥΚΑΔΑ. Το βράδυ της Μ. Παρασκευής γίνεται στον κεντρικό δρόμο της πόλης, με κατάληξη την παραδοσιακή, ενετικού στυλ, κεντρική πλατεία, η περιφορά των επιταφίων των ενοριών, συνοδεία Φιλαρμονικής. Το Μ. Σάββατο το πρωί, η Φιλαρμονική παίζει στους δρόμους της πόλης χαρούμενους σκοπούς, ενώ οι νοικοκυρές πετούν και σπάζουν έξω από τα σπίτια τους διάφορα πήλινα αγγεία (το κομμάτι). 

ΚΡΗΤΗ 

Πριν την ανάσταση, στις Γκαγκάλες Ηρακλείου, όλα τα παιδιά του χωριού μαζεύουν ξύλα και οτιδήποτε άλλο μπορεί να καεί και τα αφήνουν στο προαύλιο της εκκλησίας. Την παραμονή της Ανάστασης σχηματίζουν ένα βουνό από τα ξύλα και στην κορυφή έχουν ένα σκιάχτρο με ένα παλιό κουστούμι που υποτίθεται ότι είναι ο Ιούδας και την ώρα που ο παπάς λεει το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ βάζουν φωτιά και τον καίνε. Η νύχτα γίνεται μέρα από τα πυροτεχνήματα, η καμπάνα του χωριού χτυπά συνεχώς και μάλιστα οι παλιότεροι λένε ότι όταν αυτοί ήταν μικροί δεν άφηναν 3 μερόνυχτα την καμπάνα να σταματήσει γιατί το θεωρούσαν για καλό. Ξυπνούσαν ακόμα και τη νύχτα να πάνε να την χτυπήσουν.