Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010

Μανιάτικα έθιμα.

Ο γάμος ήταν το μοναδικό χαρμόσυνο γεγονός στην αλλοτινή Μάνη...
Στην αλλοτινή Μάνη δεν υπήρχαν χαρούμενες γιορτές και επέτειοι. Είχαν καταργηθεί σχεδόν 
και οι ονομαστικές εορτές. Οι λύπες ήσαν απείρως περισσότερες και τα μαύρα είχαν καθιερωθεί 
σαν τοπική φορεσιά. Οι μοναδικές χαρές, όπως τις έλεγαν ήταν ο γάμος και η γέννηση αγοριού, 
γιατί ήξεραν πολύ καλά όπως οι αρχαίοι Έλληνες ότι αυτό, το αγόρι, ο «κούρος» όπως το έλεγαν, βιολογικά θα διαιώνιζε την οικογένεια, την φυλή και θα ήταν ένα ντουφέκι παραπάνω στον αγώνα.

Τον γάμο λοιπόν τον συνδύαζαν με την αναγέννηση της οικογένειας, της φαμίλιας, της φυλής, 
κάτι όπως ο καινούργιος χρόνος. Μόνον στα νεότερα χρόνια λέγανε τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά κάλαντα από σπίτι σε σπίτι και φτιάχνανε δίπλες, λελάγγια και μελομπουκιές (παραδοσιακά φαγητά και κεράσματα).

Χαρές λοιπόν ονόμαζαν τους γάμους. «Στις χαρές σου» λέγανε συχνά στις προπόσεις τους 
με κρασί ή με κεράσματα. Στην παλιά Μάνη, σε καμία άλλη περίπτωση δεν τραγουδούσαν και δεν χόρευαν, εκτός από τον γάμο. Ο γάμος γιορταζόταν κατά τον πιο επίσημο και επιδεικτικό τρόπο, 
γι' αυτό τον λέγανε και «χαρά». Πολλές φορές ακόμα και σήμερα, ακούμε, ειδικά από πιο μεγάλους 
σε ηλικία ανθρώπους, την πρόποση «Στις χαρές σου», που σημαίνει στο γάμο σου και προέρχεται 
από την Παλιά Μάνη.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι το όνομα του κοριτσιού μιας οικογένειας συνοδευότανε από την 
κατάληξη .ίτσα, ενώ το όνομα της καινούργιας γυναίκας στην οικογένεια, της νύφης, είχε 
το επίθετο με την κατάληξη .έισα. Αυτά κυρίως για την αποσκιαδερή Μάνη. Για παράδειγμα, 
η γυναίκα του Νικολάου Πλαγιαννάκου του Βασιλείου, έχανε τόσο το επίθετό της, όσο και το 
μικρό της όνομα και λεγόταν μετά τον γάμο της Νικολάου Πλαγιαννέϊσα Βασιλόνυφη. Αναφερόταν δηλαδή και σαν νύφη του αρχηγού της οικογένειας που ήταν ο πατέρας του γαμπρού. Κάτι 
παρόμοιο γινότανε και στην παλιά Ρωσία.

Για το γάμο λάμβαναν ειδοποίηση όλοι οι συγγενείς εγκαίρως σε όλα τα χωριά. Στο σπίτι του 
γαμπρού γίνονταν όλες οι απαραίτητες προετοιμασίες. Επιστρατευόντουσαν όλες οι κοπέλες, 
συγγενείς και φιλικά πρόσωπα για να αλέσουν το στάρι και να φτιάξουν τα ψωμιά του γάμου 
ανάλογα με τους καλεσμένους.

Σαν προίκα, εκτός από τα διάφορα χωράφια (λαχίδια) που έπαιρνε η νύφη, αρκετά για την συμβολή της στο νέο της σπιτικό, έπαιρνε και πολλά οικιακά σκεύη ή και σκουτιά (ρούχα) ή μπατανίες (κουβέρτες) και άλλα. Στα σκουτιά επάνω πολλές φορές καρφίτσωναν με διάφορες κορδέλες 
δεμένα, παλαιά νομίσματα αξίας, συνήθως ασημένια.

Πολλά από αυτά δωριζόντουσαν αργότερα στην γέννηση κάποιου νέου μέλους άλλης οικογένειας, συνήθως αγοριού, μαζί με βαμβάκι που σήμαιναν: το παιδί να ζήσει ως τα βαθιά γεράματα έχοντας 
την δύναμη του χρήματος. Πάντως και οι δύο ευχές είχαν προφανώς γεννηθεί από τις δύο βασικές ελλείψεις των παλιών Μανιατών. Πρώτον, ότι ο μέσος όρος ζωής ήταν φοβερά κατεβασμένος 
εξαιτίας των πολλών σκοτωμών από τις εκδικήσεις και αντεκδικήσεις. Δεύτερον, διότι οι Μανιάτες 
ήταν υπερβολικά φτωχοί άνθρωποι και ήταν φυσικό να έχουν την παραπάνω επιθυμία. 
Όλα τα κινητά αντικείμενα της προίκας μεταφερόντουσαν με καραβάνι από μουλάρια και άλογα
στο σπίτι του γαμπρού για την καινούργια εγκατάσταση. Τα ζώα αυτά ήσαν στολισμένα
με μεταξωτά μαντίλια, χρωματιστά από καθαρό μετάξι, που ύφαιναν οι ίδιες οι Μανιάτισσες χωρίς πρόσθετα και άλλες σύγχρονες αλχημείες. Το σημαντικότερο βέβαια στοιχείο σε μια προίκα ήταν
η στέρνα. Η "γλιστέρνα" όπως την έλεγαν, γιατί το νερό ήταν στην παλιά Μάνη ο θησαυρός. Περισσότερο και από τα κτήματα και από τα σκουτιά και .πολλές φορές και από αυτή την ίδια
τη νύφη!!

Σε άλλα μέρη, κυρίως της μέσα Μάνης, προίκα δεν δινόταν στην νύφη και τα έξοδα του γάμου καλύπτονταν από τα δώρα των συγγενών του γαμπρού .Οι αρραβώνες γινόντουσαν με
πολύ απλό τρόπο. Πήγαιναν κάποιοι άντρες στο σπίτι της νύφης, έριχναν μερικούς πυροβολισμούς, έπαιρναν ένα δακτυλίδι και το περνούσαν στα δάκτυλα των αρραβωνιασμένων και μετά κερνιόντουσαν ρακί Καλαμών.

Ο αρραβωνιαστικός έβλεπε την αρραβωνιαστικιά του παρόντων των γονέων της και αδελφών της,
και ποτέ μόνη. Πολλές φορές οι αρραβώνες γινόντουσαν χωρίς να είναι παρόντες
οι αρραβωνιασμένοι. Αρκούσε να πήγαιναν δύο τρεις άντρες από το μέρος του γαμπρού στο
σπίτι της νύφης και να έριχναν μερικές ντουφεκιές. Σε άλλη περίπτωση ήταν αρκετό
να πυροβολήσει ο γαμπρός χωρίς να πάει στο σπίτι της νύφης, ή από το χωριό του και να
δηλώσει ότι "κρούει ντουφέκι για την τάδε".

Αυτό όμως, γινόταν όταν οι συγγενείς της νύφης δεν ήθελαν τον γαμπρό, γιατί ήταν αχαμνόμερος, δηλαδή από πιο αδύνατη οικογένεια. Με το βάρεμα αυτό του ντουφεκιού, τα πράγματα
εξελίσσονταν σοβαρά, γιατί ο νέος δέσμευε το κορίτσι και γιατί κανένας δεν έπαιρνε γυναίκα
άλλου χωρίς να υπολογίσει μαζί του έχθρα μέχρι θανάτου. Επακόλουθα λοιπόν: ή γάμος με
απαγωγή, ή με συγκατάθεση ή έχθρα. Η γυναίκα δεν είχε γνώμη για τον άντρα που θα έπαιρνε
τις περισσότερες φορές. Πρωτοέβλεπε δε τον αρραβωνιαστικό της μετά τους αρραβώνες.

Κάποτε, κάποια Μαρία με τις φίλες της, καθισμένες στην ρούγα του χωριού, μια Κυριακή,
σιγομιλούσαν και γέλαγαν, .όταν ξαφνικά,ακούστηκε ένας σμπάρος!! Τι είναι αυτή η ντουφεκιά
έκαναν όλες έκπληκτες. Και η ωραία Μαρία, που είχε μυριστεί τον αρραβώνα της με έναν που
δεν τον ήθελε, είπε ήρεμα: "Δεν είναι τίποτα κορίτσια, εμένα σκότωσε ο πατέρας μου".
Στους νεόνυμφους, η καθιερωμένη ευχή ήταν να αποκτήσουν εννιά γιους και μια θυγατέρα. Χρειαζόταν βλέπετε και η θυγατέρα γιατί από αυτήν θα ξανάβγαιναν άλλοι εννιά γιοι.

Τραγούδια και ποίηση της Μάνης

"Τώρα την αυγή, τώρα η αυγή χαράζει,
τώρα τα πουλιά, τώρα τα χελιδόνια,
τώρα οι πέρδικες γλυκολαλούν και λένε:
ο δυόσμος και ο βασιλικός και τ'
 άσπρο καρυοφύλλι
Αυτά τα τρία μαλώνανε το πιο μυρίζει κάλλιο.
Πετιέται το τριαντάφυλλο το μοσχομυρωδάτο.
Σωπάστε βρωμολούλουδα και σεις βρωμοβοτάνια,
Τι εγώ είμαι το τριαντάφυλλο της άνοιξης στολίδι,
Που το χειμώνα κρύβομαι στης αγκαθιάς τη ρίζα,
Το Μάη μήνα φαίνομαι σε νιού γαμπρού κεφάλι,
Σε παντρεμένης γόνατα στου κοριτσιού τον κόρφο
στης χήρας το προσκέφαλο βραδιάζω ξημερώνω". 

Το ελαιόλαδο στη μαγειρική

Το εκλεκτότερο λάδι στον τομέα της υγειηνής διατροφής χάρη στην πλούσια περιεκτικότητα του σε βιταμίνες Α και Ε αλλά και σε προβιταμίνη Α. Δεν περιέχει χοληστερόλη, διευκολύνει την διαδικασία της πέψης και είναι απαραίτητο συστατικό για το σχηματισμό των οστών. Το λάδι της ελιάς είναι πλούσιο σε αντιοξειδωτικές ουσίες όπως η βιταμίνη Ε και πολυφαινόλες που επιτρέπουν την πρόληψη των καρδιαγγειακών παθήσεων, του καρκίνου και της γήρανσης.

Μεσογειακή διατροφή, κουζίνα

Το λάδι της ελιάς είναι εύκολο στην πέψη. Βασικό στοιχείο στην μεσογειακή κουζίνα, η χρήση του στη μαγειρική βοηθά στη μείωση των εμφραγμάτων του μυοκαρδίου και της χοληστερίνης

Επιπλέον πλεονέκτημα : Αντέχει στις μεγάλες θερμοκρασίες με σημείο καύσης τους 220 °C.

Το λάδι ελιάς ως καλλυντικό

Πασίγνωστο προïόν για την διαιώνησης της ομορφιάς .
Σαν καλλυντικό προïόν το ελαιόλαδο χρησιμοποιείται από την εποχή της αρχαίας Αιγύπτου σε διάφορα βάλσαμα και αλοιφές για να αρωματίζει το σώμα μετά το μπάνιο ή ακόμα για την θρέψη του τριχωτού της κεφαλής.
Αυτό το καταπληκτικό έλαιο, απόσταγμα της συμπίεσης εν ψυχρώ του καρπού της ελιάς, μπορεί να χρησιμοποιηθεί από "την κορφή ως τα νύχια" και αντίθετα απ' ότι θα μπορούσαμε να πιστεύσουμε, απορροφάται πολύ εύκολα.

Θεραπευτικές ιδιότητες – Ιαματικό δέντρο

Μασώμενα ή σε αφέψημα , τα φύλλα και τα άνθη του ελαιόδεντρου είναι εξαιρετικά αντιπυρετικά. Το ελαιόλαδο ρυθμίζει την έκκριση της χολής και προλαμβάνει την δημιουργία χολόλιθων. Προάγει την οστεοποίηση λόγο της υψηλής περιεκτικότητας του σε ολεικό οξύ. Θεραπεύει το γαστρικό έλκος και την γαστρίτιδα.
Απαλείνει και λειένει την επιδερμίδα, καταπραύνει τους ερεθισμούς. Δυναμώνει και μαλακώνει τα μαλλιά Χρησιμοποιείται για μαλάξεις, αναμεμειγμένο με αιθέρια έλαια λεβάντας ή δενδρολίβανου, ιδανικό να χαλαρώνει συσπασμένους μύες. Η διατροφή με βάση το ελαιολάδο προλαμβάνει της καρδιαγγειακές παθήσεις.

Το ελαιόδεντρο




Το ελαιόδεντρο (Olea europaea; οικογένεια Oleaceae) είναι δέντρο υποτροπικό, πλατύφυλλο, αειθαλές, με βρώσιμο καρπό. Το ύψος του κυμαίνεται από 3 έως 12 μέτρα, έχει πολυάριθμα κλαδιά και τα φύλλα του είναι λογχοειδή, σκουροπράσινα από την επάνω πλευρά και ασημένια από την από κάτω, ενώ φυτρώνουν ανά δύο σε κάθε κλαράκι (αντικριστά).
Σε τροπικές και υποτροπικές περιοχές έχουν εντοπιστεί είκοσι είδη του γένους Olea. Ζει για πολλές δεκαετίες, ακόμα και εκατονταετίες. Το σημαντικότερο χαρακτηριστικό γνώρισμα της Ελαίας είναι η μακροβιότητα. Το ξύλο της αντιστέκεται σε πολλά παράσιτα και αν το υπερεδάφιο τμήμα της νεκρωθεί, νέα βλαστάρια αναφύονται από τον κορμό ή τις ρίζες της. Υπάρχουν δέντρα στην περιοχή της Μεσογείου που έχουν ηλικία αιώνων και παράγουν ακόμα καρπό.
Έως την ηλικία των 7 ετών η ελιά δεν είναι παραγωγική. Από τα 7 έως τα 30 της χρόνια, το δέντρο αναπτύσσεται με ταυτόχρονη αύξηση της παραγωγικότητάς του. Από τα 35 μέχρι τα 150, το δέντρο φτάνει στην ωριμότητα και την πλήρη παραγωγή. Στα 150 αρχίζει να γερνά, διατηρώντας όμως σημαντική παραγωγικότητα για αιώνες, κάποτε μάλιστα και για χιλιετίες. Η παραγωγή του ελαιοδέντρου είναι κυκλική, τον ένα χρόνο μεγαλύτερη, τον επόμενο σημαντικά μειωμένη. Αυτός ο κύκλος επαναλαμβάνεται σ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του δέντρου.
Το ελαιόδεντρο αντέχει σε θερμοκρασίες κάτω των 6-7° το χειμώνα και σε μακρές περιόδους ξηρασίας το καλοκαίρι. Αναπτύσσεται καλύτερα σε περιοχές με μέσο όρο βροχοπτώσεων  14-16 χιλ. κατ’ έτος, και καλοκαίρι ξηρό, με θερμοκρασίες που φτάνουν τους 40°. Τα ελαιόδεντρα προτιμούν το Μεσογειακό κλίμα, με πολύ ζεστο και ξηρό καλοκαίρι, και μέτρια ψυχρό και υγρό χειμώνα.
Ριζικό σύστημαΤο ελαιόδεντρο διαθέτει εκτεταμένο ριζικό σύστημα και αυτός είναι ο λόγος που κατορθώνει να αναπτύσσεται ακόμα και σε ξηρά και άγονα εδάφη. Το μεγαλύτερο μέρος των ριζών είναι επιφανειακό, με μέγιστο βάθος 15-20 εκ. ή 50-60 εκ., και μικρό μόνο μέρος φτάνει σε βάθος τα 100-120 εκ. Μόνο σε αμμώδη ή βραχώδη εδάφη οι ρίζες προχωρούν βαθύτερα και ίσως φτάσουν εν τέλει σε μήκος τα 6μ.
Κορμός Στα νεαρά δέντρα ο κορμός είναι λείος, γκριζοπράσινος. Στα γηραιότερα δέντρα μπορεί να ξεπερνά σε διάμετρο το ένα μέτρο ενώ το χρώμα του φλοιού είναι σκούρο και σπάζει. Η επιφάνεια του κορμού με τα χρόνια γίνεται ανώμαλη, με ρωγμές και εξογκώματα.
 Βλαστοί, μπουμπούκιαΣτις αρχές της άνοιξης εμφανίζονται μπουμπούκια πάνω στους βλαστούς του ελαιόδεντρου, τα οποία θα παραγάγουν νέα βλαστάρια (βλαστοφορία) και άνθη (ανθοφορία). Στη διάρκεια της νέας (ετήσιας) βλάστησης, όλα τα μπουμπούκια είναι της ίδιας φύσης (βλαστοφόρα) και στη συνέχεια κάποια εξ αυτών διαφοροποιούνται και γίνονται ανθοφόρα. Μόνο σε μια μεταγενέστερη φάση διαφοροποίησης διακρίνονται οι δύο τύποι μπουμπουκιών (στις αρχές της επόμενης άνοιξης, όταν αναπτύσσεται η νέα βλάστηση). Τα βλαστοφόρα είναι μικρότερα, στενότερα και με σχήμα κωνικό.
Τα ανθοφόρα είναι πιο φουσκωτά και έχουν σχήμα ακανόνιστης σφαίρας. Έτσι, το ελαιόδεντρο αναπτύσσει άνθη και καρπούς στους βλαστούς του προηγούμενου έτους. Αυτοί οι βλαστοί διαιρούνται σε:
Ξυλοφόρους (που φέρουν μόνο βλαστάρια κλαδιών)Καρποφόρους (φέρουν τα μπουμπούκια των λουλουδιών)Μικτούς (αμφότεροι οι τύποι).
 Συνήθως οι βλαστοί μέσης ζωτικότητας εξελίσσονται σε καρποφόρους, ενώ οι ζωηρότεροι (άπληστοι) παράγουν ξύλο. Η ύπαρξη πολλών άπληστων βλαστών σημαίνει ότι θ’ ακολουθήσει φυσική ακαρπία.
ΦύλλωμαΣε κάθε κόμπο αναπτύσσονται δύο φύλλα, το ένα απέναντι από το άλλο. Η άνω επιφάνειά τους είναι βαθυπράσινη ενώ η κάτω είναι γκριζοπράσινη. Η άνω επιφάνεια έχει υφή δέρματος και σχήμα λογχοειδές, ενώ τα στόματα στην κάτω επιφάνεια είναι μικρά, στρογγυλά και καλυμένα από παχύ χνούδι. Η δομή αυτή του φύλλου, που αποτρέπει την εκτεταμένη διαπνοή και απώλεια υγρασίας, χαρίζει στο ελαιόδεντρο την αντίσταση στις ξηρές καιρικές συνθήκες, την υψηλή θερμοκρασία και τον άνεμο.
Άνθιση, ανθοφορία.Τα άνθη σχηματίζονται σε ομάδες των 8-25, συνήθως στους μίσχους των φύλλων. Κάθε άνθος δημιουργείται σε μια μικρή θήκη και συνίσταται από ένα μικρό κάλυκα σαν κούπα φτιαγμένη από τέσσερα σέπαλα, τη στεφάνη που σχηματίζεται από τέσσερα λευκοκίτρινα πέταλα, δύο στήμονες (αρσενικά γεννητικά όργανα) τον ένα απέναντι από τον άλλο, οι οποίοι καταλήγουν σε ανθήρια με μορφή φασολιού, και τον ύπερο (θηλυκό γεννητικό όργανο), που αποτελείται από το ωάριο στη βάση του και το δικέφαλο στίγμα στην άκρη.Δεν έχουν όλα τα άνθη πλήρως ανεπτυγμένα μέρη. Συνεπώς, υπάρχουν τέλεια άνθη (με ανεπτυγμένους στήμονες και ύπερο), και ατελή άνθη (εμ ατροφικό ύπερο). Τα ατελή άνθη δεν είναι σε θέση να γονιμοποιηθούν και να παραγάγουν καρπό. Η αναλογία τέλειων και ατελών ανθέων διαφοροποιείται ανάλογα με την ποικιλία και από χρόνο σε χρόνο. Η ανθοφορία της ελιάς αρχίζει τον Απρίλη στις θερμότερες περιοχές και μπορεί να συνεχιστεί μέχρι τις αρχές Ιουνίου στις ψυχρότερες, ανάλογα με την ποικιλία.
ΚαρποίΟ καρπός του ελαιόδεντρου έχει σκληρό κουκούτσι όπως τα πυρηνόκαρπα (ροδάκινο, βερίκοκο κλπ.). Προχωρώντας προς τα μέσα, αποτελείται από το εξωτερικό στρώμα του περικαρπίου, τη σάρκα ή μεσοκάρπιο όπου σχηματίζεται η ελιά, και τον πυρήνα ή ενδοκάπριο που περικλείει το σπέρμα. Από τη δημιουργία του καρπού μέχρι την ωρίμανσή του, περνούν 6-7 μήνες, στη διάρκεια των οποίων ο καρπός μετέρχεται τρεις διαδοχικές αναπτυξιακές φάσεις:
Μια φάση ραγδαίας αύξησης του βάρους στη διάρκεια των δύο πρώτων μηνών (Ιούνιο-Ιούλιο), όπου πραγματοποιείται και η κύρια μεγέθυνση του πυρήνα, εν αντιθέσει με το σαρκώδες μέρος.
Μια φάση λιγότερο ταχύρυθμης ανάπτυξης στους επόμενους δύο μήνες (Αύγουστο-Σεπτέμβρη) στη διάρκεια της οποίας αναπτύσσεται το σαρκώδες μέρος. Στο τέλος αυτού του σταδίου, ο πυρήνας σκληραίνει και σταματά η ανάπτυξη.
Και πάλι ταχύτατη αύξηση βάρους του καρπού από τον Οκτώβρη και μετά, μέχρι που το χρώμα του αλλάζει από πράσινο σε πορφυρό και μαύρο.
Ο σχηματισμός της ελιάς αρχίζει τον Αύγουστο. Ο καρπός μεγαλώνει το φθινόπωρο για να φτάσει στο μέγιστο το Δεκέμβρη-Γενάρη, εποχή κατά την οποία έχει πλέον ωριμάσει πλήρως.

Καλλικράτης : Κάρτα Πολίτη


Δράση 16. Κάρτα Δημότη-Πολίτη


Έκδοση «κάρτας Δημότη» για την γρήγορη και αποτελεσματική διεκπεραίωση αναγκών μέσω της αυτόματης εξυπηρέτησης πολιτών (π.χ. έκδοση πιστοποιητικών), αλλά και τη διευκόλυνση της συμμετοχής σε δημοκρατικές διαδικασίες (π.χ. τοπικά δημοψηφίσματα). Με τη δυνατότητα χρήσης της κάρτας μέσω του διαδικτύου μπορεί ο πολίτης να έχει πρόσβαση σε πολλές υπηρεσίες με στόχο την προώθηση της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης και τη μείωση της γραφειοκρατίας.

Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 2010

Αγροτικό εισόδημα και Αγροτική Πολιτική.

Το σχέδιο νόμου για το «Ενιαίο Μητρώο Εμπόρων Αγροτικών Προϊόντων, Εφοδίων και Εισροών και άλλες διατάξεις» θα παρουσιάσει σήμερα στο Υπουργικό Συμβούλιο ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Κ. Σκανδαλίδης, το οποίο θα συνεδριάσει στις 12:00 υπό την προεδρία του πρωθυπουργού, Γιώργου Παπανδρέου, στη Βουλή.

Επίσης, στα υπόλοιπα θέματα που θα απασχολήσουν την σημερινή συνεδρίαση είναι:
  • Σχέδιο νόμου: Αναδιάρθρωση των Δομών Υποστήριξης του Παιδαγωγικού, Εκπαιδευτικού και Ψηφιακού Σχεδιασμού του Υπουργείου Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων και Σχέδιο νόμου για τα Πειραματικά - Πρότυπα Σχολεία (εισηγήτρια η Αννα Διαμαντοπούλου)
  • Σχέδιο νόμου: Τροποποίηση Συστήματος Εκπόνησης Μελετών, Εκτέλεσης Δημοσίων Έργων και Σύσταση Αρχής Ελέγχου Μελετών και Έργων (εισηγητής Δ. Ρέππας)
  • Σχέδιο νόμου: Αναμόρφωση του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας και άλλες διατάξεις (εισηγητής Γ. Κουτρουμάνης)
  • Σχέδιο νόμου: Σύσταση Αρχής Καταπολέμησης της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες και της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας και ελέγχου των δηλώσεων περιουσιακής κατάστασης (εισηγητής Χ. Καστανίδης)
  • Προσχέδιο νόμου για την Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση (εισηγητής Γ. Ραγκούσης). Ο κ. Ραγκούσης θα κάνει εισήγηση και για το θέμα της έκδοσης διαπιστωτικής πράξης λήξης της θητείας των Γενικών Γραμματέων των Περιφερειών και θα εισηγηθεί για τους διορισμούς Γενικών Γραμματέων των Αποκεντρωμένων Διοικήσεων
  • Σχέδιο νόμου: Σύσταση Γραφείου Αντιμετώπισης Περιστατικών Αυθαιρεσίας στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και σχέδιο νόμου: Σύσταση Αρχηγείου Λιμενικού Σώματος - Ελληνικής Ακτοφυλακής και άλλες διατάξεις (εισηγητής Χρ. Παπουτσής)
  • Σχέδιο νόμου: Προστασία του Ανταγωνισμού και Σχέδιο νόμου: Απλοποίηση της αδειοδότησης τεχνικών επαγγελματικών και μεταποιητικών δραστηριοτήτων και επιχειρηματικών πάρκων και άλλες διατάξεις (εισηγητής Μ. Χρυσοχοϊδης).

Αγροτικό Εισόδημα .

Ένα εκρηκτικό μίγμα με βασικά συστατικά τη μείωση του πραγματικού εισοδήματος των ελλήνων παραγωγών, με την παράλληλη κάμψη της παραγωγής βασικών αγροτικών προϊόντων, καλείται ν’ αντιμετωπίσει η χώρα μας στην προσπάθεια που καταβάλλει να ξεφύγει από την κρίση και να γίνει περισσότερο ανταγωνιστική. Τα δεδομένα, ωστόσο, όπως προκύπτουν από εξαιρετικά αποκαλυπτικά στοιχεία της ΠΑΣΕΓΕΣ, τουλάχιστον για τον αγροτικό τομέα μόνο ευνοϊκά δεν είναι.


Η οικονομική κρίση που έχει απλώσει τα… «πλοκάμια» της για τα καλά στη χώρα μας, όχι μόνον άγγιξε την αγροτική παραγωγή και τους έλληνες αγρότες, αλλά άφησε ανεξίτηλο το… αποτύπωμά της την χρονιά που μας αποχαιρετά σε λίγες μέρες. Τι έφερε όμως το 2010 για τον αγροτικό κόσμο; Σύμφωνα με στοιχεία που είναι σε θέση να διαθέτει η κορυφαία συνομοσπονδία της χώρας, η ΠΑΣΕΓΕΣ, η κρίση στον αγροτικό τομέα εμφανίστηκε με δυο χροιές στον αγροτικό τομέα.
Η πρώτη είχε να κάνει με τη βασική συνιστώσα, που ακούει στο όνομα αγροτική παραγωγή και η δεύτερη με το πραγματικό αγροτικό εισόδημα.
Σύμφωνα λοιπόν με τα αποκαλυπτικά στοιχεία της ΠΑΣΕΓΕΣ, η παραγωγή μιας σειράς βασικών αγροτικών προϊόντων κατέγραψε σημαντικές απώλειες μέσα στο 2010. Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν τα σακχαρότευτλα, όπου η κάμψη της παραγωγής έφτασε βάσει των εκτιμήσεων της ΠΑΣΕΓΕΣ το… 35,1%, τουτέστιν πάνω από το 1/3 της περσινής σοδειάς.
Ακολουθούν με βάση το ποσοστό μείωσης, το αιγοπρόβειο κρέας (31,3%), το μαλακό σιτάρι (29,2%), το βαμβάκι λόγω και των ζημιών από την πράσινη κάμπια (25%), η βιομηχανική ντομάτα (23,5%) και το σκληρό στάρι (19,8%).
Μειώσεις παρατηρεί κανείς για το μεγαλύτερο μέρος των προϊόντων, αν διαβάσει με προσοχή τα στοιχεία της ΠΑΣΕΓΕΣ (πίνακας που ακολουθεί), ενώ ως φωτεινή εξαίρεση μπορεί να χαρακτηρίσει κανείς τα εσπεριδοειδή, όπου στα μεν πορτοκάλια η αύξηση της παραγωγής εκτιμάται ότι θα φτάσει το 33,3%, στα δε λεμόνια το 10%.
Η πτώση, όμως δεν χαρακτήρισε μόνον την παραγωγή, αλλά ως φυσικό επακόλουθο «χτύπησε» και το εισόδημα των ελλήνων παραγωγών, κάτι που επιβεβαίωσε με τον πλέον επίσημο τρόπο η Eurostat. Αρκεί μόνον να υπολογίσει κανείς ότι η πώληση των προϊόντων φέρνει στους παραγωγούς το 65% των συνολικών προσόδων τους (το υπόλοιπο 35% διαμορφώνουν οι επιδοτήσεις»
Σύμφωνα λοιπόν με τα στοιχεία, μείωση κατά 4,3% εμφάνισε το πραγματικό αγροτικό εισόδημα στην Ελλάδα το 2010, σύμφωνα με τα πρώτα ευρήματά της.
Την ίδια ώρα, το αγροτικό εισόδημα στην Ευρώπη αυξήθηκε κατά 12,3% στην ίδια περίοδο. Η αύξηση αυτή οφείλεται τόσο στην αύξηση του πραγματικού αγροτικού εισοδηματος (+9,9%) αλλά και στην πτώση του κόστους της αγροτικής εργασίας (-2,2%).
Η αύξηση του πραγματικού αγροτικού εισοδήματος στην ΕΕ οφείλεται στην αύξηση της αξίας της παραγωγής σε πραγματικούς όρους (4,3%), τη στιγμή που τα έξοδα των εισροών αυξήθηκαν κατά 0,8%. Οριακά επηρέασε η πτώση της αξίας των ενισχύσεων (1,2%).
Αξίζει να σημειωθεί ότι σε 21 από τα 27 κράτη – μέλη αυξήθηκε το μέσο αγροτικό εισόδημα. Στη Δανία εντοπίζεται η μεγαλύτερη αύξηση (54,8%), ενώ ακολουθούν Εσθονία (48,8%), Ιρλανδία (39,1%), Ολλανδία (32%) και Γαλλία (31,4%).
Η μεγαλύτερη πτώση του αγροτικού εισοδήματος εντοπίζεται στη Ρουμανία και τη Βρετανία (από 8,2%), στην Ελλάδα (4,3%) και στην Ιταλία (3,3%).
«Η ΠΑΣΕΓΕΣ έγκαιρα είχε προβλέψει ότι η μείωση του αγροτικού εισοδήματος το 2010 θα υπερβεί τις 6 ποσοστιαίες μονάδες. Το στοιχείο αυτό συνδέεται με τη μείωση της παραγωγής σε μια σειρά προϊόντων αροτραίας καλλιέργειας, κρίσιμης σημασίας», αναφέρει στο paseges.gr ο γενικός διευθυντής της ΠΑΣΕΓΕΣ Γιάννης Τσιφόρος, τονίζοντας παράλληλα και τις συνέπειες από το φαινόμενο των ελληνοποιήσεων στα προϊόντα, που αφαιρεί άμεσα εισόδημα από τον παραγωγό και θυμίζοντας τα πρόσφατα στοιχεία που έδωσε στην δημοσιότητα η ΠΑΣΕΓΕΣ, για την πανάκριβη… διαδρομή των αγροτικών προϊόντων από το χωράφι και το στάβλο ως το ράφι, πρόβλημα πολυσύνθετο που αποδεικνύει τις στρεβλώσεις που επικρατούν στην αγορά και πιέζουν έτι περαιτέρω αγρότες, κτηνοτρόφους και καταναλωτές.
«Πρέπει επειγόντως ως χώρα ν’ αποκτήσουμε σύστημα ιχνηλασιμότητας για την αναγνώριση ταυτότητας των εγχωρίως παραγόμενων προϊόντων και τροφίμων που προτιμούν οι καταναλωτές», σχολιάζει ο κ. Τσιφόρος.
Παράλληλα επισημαίνει την ανάγκη δημιουργίας Μητρώου Εμπόρων και διακινητών με τις απαραίτητες προϋποθέσεις (κεφάλαια, εγγυήσεις, υποδομή), καθώς επίσης την ανάγκη συμφωνιών στην αγορά με διαφάνεια μεταξύ προμηθευτών – δικτύων.
Εργαλείο διαφάνειας, σύμφωνα με το γενικό διευθυντή της ΠΑΣΕΓΕΣ, μπορεί ν’ αποτελέσει η ενσωμάτωση των τιμών (αρχικών και εκπτώσεων) σε ένα και μοναδικό τιμολόγιο, ώστε να είναι ελέγξιμη η συναλλαγή, θέμα που υπογραμμίζει η ΠΑΣΕΓΕΣ σε κάθε ευκαιρία εδώ και αρκετά χρόνια.

Ελαιόλαδο :Μειώθηκαν οι εξαγωγές και η κατανάλωση

Μειώθηκαν οι εξαγωγές και η κατανάλωση

Με σημείο αναφοράς την πτώση κινούνται τα τελευταία έτη οι βασικοί δείκτες στην αγορά του ελαιολάδου, μηδέ και της χρονιάς που διανύουμε εξαιρουμένης.
 Σύμφωνα με έκθεση των υπηρεσιών της ΠΑΣΕΓΕΣ, η ελαιοκομική περίοδος 2009 - 2010 χαρακτηρίστηκε από κάμψη των μεγεθών σε εξαγωγές, κατανάλωση και αποθέματα. Με βάση τα στοιχεία της ενδιαφέρουσας έκθεσης και του αρμόδιου στελέχους κ. Θ. Βλουτή, οι εξαγωγές τα τελευταία χρόνια μειώνονται και εκτιμάται ότι το 2010 θα φτάσουν τους 80.000 τόνους από 100.000 τόνους που ήταν το 2008.

Στο ίδιο «τέμπο» βάσει στοιχείων που παρέσχε το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων κυμαίνεται και η κατανάλωση ελαιολάδου στη χώρα μας, κυμαινόμενη στους 220.000 με 225.000 τόνους, σε αντίθεση με προηγούμενα χρόνια που έφθανε τους 250.000 τόνους, γεγονός που οφείλεται στις υψηλές τιμές καταναλωτή σε σχέση με τα σπορέλαια. Ομοίως και τα αποθέματα του προϊόντος, που κυμαίνονται γύρω στους 90.000 με 100.000 τόνους, μειωμένα σε σχέση με παλαιότερες περιόδους.
Όσον αφορά στην παραγωγή του προϊόντος, με βάση τα στοιχεία του ΥΠΑΑΤ, για την περίοδο 2009 - 2010 είχαμε αύξηση σε σχέση με την αντίστοιχη περσινή της τάξης του 5%, ήτοι κυμαινόμενα στους 320.000 τόνους. Ωστόσο, σύμφωνα με στοιχεία που συνέλεξε η ΠΑΣΕΓΕΣ από ελαιοκομικές ΕΑΣ - μέλη της, η παραγωγή για την περίοδο 2009 - 2010 ανήλθε στα επίπεδα των 230.000 με 240.000 τόνων. Εξάλλου, την ίδια περίοδο, οι τιμές για το έξτρα παρθένο προϊόν διαμορφώθηκαν στα 2,10 ευρώ το κιλό και για το παρθένο στα 1,9 ευρώ το κιλό.
Σύμφωνα, επίσης, με στοιχεία του ΥΠΑΑΤ, που παρατίθενται στην έκθεση της ΠΑΣΕΓΕΣ, η παραγωγή επιτραπέζιων ελιών τα τελευταία χρόνια κυμαίνεται μεταξύ 95.000 και 125.000 τόνων, φθάνοντας την περίοδο 2008 - 2009 τους 105.000 τόνους, αυξημένη κατά 10% από την προηγούμενη περίοδο, και το 2010 τους 107.000 τόνους.
Στα ίδια περίπου επίπεδα εκτιμά την παραγωγή και η ΠΑΣΕΓΕΣ, βάσει στοιχείων των Ενώσεων - μελών της. Έτσι, ενώ την περίοδο 2008 - 2009 η παραγωγή ανήλθε στους 104.000 τόνους, το 2010 εκτιμάται ότι κυμάνθηκε στα ίδια περίπου επίπεδα.

-Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα paseges.gr (28/12/2010)

Νέα της Μεσσηνίας : Τοπική Αυτοδιοίκηση

Αλλάζουν (;) οι περιφερειακοί σύμβουλοι της Μεσσηνίας
ΕΝΣΤΑΣΗ ΤΗΣ «ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ»
Ξαναμοίρασμα των θέσεων στο νέο Περιφερειακό Συμβούλιο Πελοποννήσου αναμένεται να φέρει, σε περίπτωση που δικαιωθεί, η ένσταση που κατατέθηκε τις προηγούμενες ημέρες από το συνδυασμό της «Αριστερής Αντικαπιταλιστικής Παρέμβασης του Μωριά» με επικεφαλής τον Παναγιώτη Κάτσαρη.
Εφόσον το Εκλογοδικείο την κάνει αποδεκτή, τότε δημιουργείται ανακατανομή στον αριθμό των περιφερειακών συμβούλων σε Μεσσηνία και Λακωνία.
Έτσι, στο Νομό Μεσσηνίας οι περιφερειακοί σύμβουλοι της παράταξης του Π. Τατούλη μειώνονται κατά ένας. Αντί για επτά οι εκπρόσωποι στο Περιφερειακό Συμβούλιο θα είναι έξι (χάνει τη θέση του ο Γιώργος Μπακούρος).
Επιπλέον, ο συνδυασμός του Δ. Δράκου χάνει μία έδρα στη Λακωνία, την οποία κερδίζει τελικά ο Π. Τατούλης.


Όπως μας έλεγαν χθες στελέχη της «Αριστερής Αντικαπιταλιστικής Παρέμβασης», η έδρα διεκδικείται, με βάση το άρθρο 139, από τα υπόλοιπα της α’ κατανομής και από το συνδυασμό του Π. Τατούλη.
Σε περίπτωση, λοιπόν, που το σκεπτικό της ένστασης δικαιωθεί, η «Νέα Πελοπόννησος» θα χάσει μία έδρα, την οποία όμως θα κερδίσει από τη β’ κατανομή σε βάρος της «Δυνατής Πελοποννήσου». Έτσι, το ισοζύγιο των εδρών θα διαμορφωθεί ως εξής: 31 έδρες θα έχει ο συνδυασμός του Π. Τατούλη, 15 ο συνδυασμός του Δ. Δράκου, 2 ο συνδυασμός του Δ. Γόντικα, 1 του Θ. Πετράκου, 1 του Λ. Μπούκλη και 1 του Π. Κάτσαρη.
Όπως μάθαμε, ανάλογη περίπτωση υπήρξε και στον Πειραιά, και τελικά ο εκεί συνδυασμός της «Αριστερής Αντικαπιταλιστικής Παρέμβασης» κέρδισε την ένσταση.
Πηγές : Του Αντώνη Πετρόγιαννη από : http://www.tharrosnews.gr/

Δευτέρα 27 Δεκεμβρίου 2010

Παραδοσιακοί χοροί : Γαϊτανάκι Ρόδου.

Χορός των Δωδεκανήσων που συναντάται και με το όνομα Ροδίτικος και χορεύεται κυρίως από γυναίκες.
Η λαβή του χορού είναι της Τράτας (Σταυρωτά). Είναι κι αυτός διμερής χορός και έχει τα εξής βήματα:
ΜΕΡΟΣ 1
1: Το δεξί πόδι βήμα δεξιά. 2: Το αριστερό βήμα δεξιά. 3: Το δεξί πόδι βήμα δεξιά με τα δάχτυλα στο κέντρο. 4: Το αριστερό πόδι έρχεται μισό βήμα δεξιά, ακουμπάει με τη φτέρνα του στην καμάρα του δεξιού και στη συνέχεια κάνει βήμα αριστερά. Μέτωπο αριστερά. 5:  Το δεξί πόδι βήμα αριστερά, με τα δάχτυλα προς το κέντρο. 6:  Το αριστερό πόδι βήμα αριστερά με τα δάχτυλα και το μέτωπο προς το κέντρο. 7: Το δεξί πλησιάζει το αριστερό και στη συνέχεια έρχεται σε προεκβολή στο κέντρο. 8: Το αριστερό πλησιάζει την φτέρνα του δεξιού και στη συνέχεια έρχεται μπροστά και αριστερά, στηριζόμενο στα δάχτυλά του και με το γόνατο ελαφρά λυγισμένο. Συγχρόνως το δεξί, με ισχυρή απώθηση του εδάφους, έρχεται κοντά στο αριστερό και πατά με την καμάρα  να ακουμπά την φτέρνα του αριστερού. Το βάρος πέφτει στο δεξί. 9:  Το αριστερό έρχεται σε μεγάλη προεκβολή πίσω, στα δάχτυλα. Συγχρόνως το γόνατο του δεξιού λυγίζει και τεντώνεται.
10:  Το δεξί έρχεται πίσω, κοντά στο αριστερό και στη συνέχεια δεξιά και λίγο πίσω με ισχυρή στήριξη στα δάχτυλά του. Συγχρόνως το αριστερό πόδι, με ισχυρή απώθηση του εδάφους έρχεται δεξιά και πατά με την καμάρα του να εφάπτεται στην φτέρνα εκείνου. Το βάρος στο αριστερό και μέτωπο δεξιά. 11-12 :  Όπως τα 1 – 2
ΜΕΡΟΣ  2
Αποτελείται  από οχτώ βήματα που χορεύονται ως εξής:
1:  Το δεξί πόδι βήμα δεξιά με τα δάχτυλά του προς το κέντρο. 2:  Το αριστερό πόδι έρχεται μισό βήμα δεξιά, εφάπτεται με τη φτέρνα του στην καμάρα του δεξιού και στη συνέχεια βήμα αριστερά με τα δάχτυλα προς το κέντρο.   3 – 8 :  Όπως τα 7 – 12 της πρώτης στροφής. Τα οκτώ αυτά βήματα επαναλαμβάνονται άλλη μία φορά.

Παραδοσιακοί χοροί της Ελλάδας

1:  Το αριστερό πόδι έρχεται σε προεκβολή προς το κέντρο του κύκλου.
Δωδεκανησιακός χορός που χορεύεται κυρίως στην Κω σε ρυθμό 2/4. Χορευτές και χορεύτριες σχηματίζουν κύκλο ανοιχτό με μέτωπο προς τον κέντρο. Τα χέρια συνδέονται με λαβή Τράτας (σταυρωτά). Τα βήματα του χορού είναι τα εξής:
2:  Το δεξί πόδι κοντά και στο ύψος περίπου της καμάρας του αριστερού με ελαφριά στήριξη στα δάχτυλά του.
3:  Το δεξί πόδι στη συνέχεια έρχεται σε εκβολή πίσω και δεξιά.
4:  Το αριστερό κοντά στο δεξί, στην προσοχή.
5:  Το δεξί σε πλάγια εκβολή δεξιά.
6:  Το αριστερό πόδι κοντά στο δεξί στην προσοχή αλλά με ελαφριά στήριξη στα δάχτυλα.
 
Κατά την εκτέλεση όλων των βημάτων το σώμα κάνει συνεχή σουσταρίσματα. Πριν την έναρξη του χορού, όλοι μαζί, στηριζόμενοι στα δάχτυλα κάνουν σαν εισαγωγή δεκαέξι μικρές και συνεχείς ρυθμικές ανυψώσεις και κατεβάσματα των φτερνών με σύγχρονα σουσταρίσματα του σώματος και μικρές ταλαντεύσεις των ώμων αριστερά δεξιά.

Κυριακή 26 Δεκεμβρίου 2010

Συρτός Ρόδου.

Δωδεκανησιακός χορός που χορεύεται στη Ρόδο σε ρυθμό 7/8. Χορευτές και χορεύτριες, τοποθετημένοι εναλλάξ, σχηματίζουν κύκλο  ανοικτό με μέτωπο προς το κέντρο. Τα χέρια συνδέονται από τις παλάμες, με τους αγκώνες λυγισμένους. Ο χορός αποτελείται από δύο στροφές, κάθε μια από τις οποίες αποτελείται από δώδεκα βήματα:
Στροφή Α΄  
1: Το αριστερό πόδι ανασηκώνεται λίγο λυγισμένο μπροστά και στη συνέχεια πατά πάλι αριστερότερα της θήσης του και χτυπητά, μόνο με τα δάχτυλά του. Συγχρόνως ο κορμός κάνει μια μικρή ταλάντευση αριστερά.
2:  Το αριστερό πόδι στη συνέχεια φέρεται σε προεκβολή πίσω, στηριζόμενο στα δάχτυλά του δυνατά.
3:  Το δεξί φέρεται σε προεκβολή πίσω, στηριζόμενο δυνατά στα δάχτυλά του.
4:  Το αριστερό βήμα δεξιά, προς τη φορά.
5:  Το δεξί, βήμα δεξιά δυνατά στα δάχτυλά του που στρέφουν προς το κέντρο.
6:  Το αριστερό πόδι, μισό βήμα δεξιά, με τη φτέρνα του σε επαφή με την καμάρα του δεξιού και με τα δάχτυλά του στραμμένα αριστερά. Μέτωπο αριστερά. 
7:  Το δεξί με το γόνατο ελαφρώς λυγισμένο, βήμα αριστερά. Το αριστερό, φέρεται λυγισμένο πίσω, κοντά στο δεξί. 
8:  Το αριστερό πόδι πατά πίσω, κοντά στη θέση του. 
9:  Το δεξί βήμα μεγάλο δεξιά. Μέτωπο προς τη φορά.
10:  Το αριστερό πόδι βήμα δεξιά με τα δάχτυλα στραμμένα στο κέντρο.
11+12 :  Το δεξί φέρεται ελαφρώς τεντωμένο προς τα δεξιά και στη συνέχεια στην προσοχή κοντά στο αριστερό.
Τα βήματα αυτά επαναλαμβάνονται άλλη μία φορά.

Στροφή Β΄
Οι χορευτές που βρίσκονται δεξιά από τις χορεύτριες λύνουν τη λαβή και τοποθετούν τα χέρια πίσω στη μέση τους. Οι χορεύτριες τα τοποθετούν στη μεσολαβή.
1 – 3 : Όπως της 1ης στροφής 4 :  Το αριστερό πόδι με μεγάλο βήμα έρχεται προς το κέντρο του κύκλου, λίγο δεξιά και πατά με τα δάχτυλά του στραμμένα λίγο αριστερά. 5:  Το δεξί πόδι με μεγάλο βήμα έρχεται προς το κέντρο του κύκλου και πατά δυνατά στα δάχτυλά του που στρέφουν αριστερά και έξω. Η πλάτη είναι ήδη στραμμένη προς το κέντρο του κύκλου. 6:  Το αριστερό πόδι με μισό βήμα εμπρός έρχεται και πατά με τη φτέρνα του σε επαφή με την καμάρα του δεξιού και με τα δάχτυλά του στραμμένα προς τα έξω. 7:  Το δεξιό πόδι μεγάλο βήμα εμπρός και δεξιά. Το αριστερό ανασηκώνεται πίσω λυγισμένο. 8:  Το αριστερό έρχεται και πατά κοντά στο δεξιό, με την καμάρα του σε επαφή με τη φτέρνα  9: Το δεξί βήμα δεξιά και μέτωπο προς τη φορά. 10 – 12: Όπως και τα αντίστοιχα της πρώτης στροφής. 

Παραδοσιακοί χοροί. Αιγαίο.

Το Αιγαίο αποτέλεσε Ελληνικό χώρο αφ’ ότου οι Έλληνες υπερπηδώντας από νωρίς το εμπόδιο της θάλασσας μετακινήθηκαν κατά κύματα προς την ανατολή για να εγκατασταθούν ως άποικοι στις Μικρασιατικές ακτές, αφήνοντας στα νησιά τα σημάδια της διάβασης ή της εγκατάστασής τους. Η απαρχή της μουσικοχορευτικής ιστορίας του Αιγαίου χάνεται σε μυθικές θεωρήσεις, συνδεδεμένη με την γέννηση του Απόλλωνα, του Δια, του Ορφέα και της Σαπφώς. Η πλούσια μουσική και χορευτική ζωή στο Αιγαίο της αρχαιότητας μαρτυριέται εκτός από τις γραπτές πηγές και από πλήθος αρχαιολογικών ευρημάτων.
Η σύγκλιση της Ανατολής και Δύσης στα νησιά του Αιγαίου, η πολιτιστική αντιπαράθεση αυτών των δύο κόσμων, η ιστορία, οι δυσκολίες και οι διαφορετικές κλιματολογικές συνθήκες διαμόρφωσαν μια μουσικοχορευτική κατηγορία εντελώς διαφορετική από αυτήν της υπόλοιπης Ελλάδας.
Σε γενικές γραμμές στο νησιωτικό Αιγαίο διακρίνονται ουσιαστικά δύο πολιτισμικές ζώνες: Η μία περιλαμβάνει τα νησιά του Θρακικού πελάγους και του Ανατολικού Αιγαίου, όπου παρατηρείται έκδηλη η επίδραση της Ανατολής.
Η άλλη περιλαμβάνει τα Δωδεκάνησα και τις Κυκλάδες, που σε πολλές περιπτώσεις φέρνουν έκδηλα τα ίχνη της Δύσης. Επίσης υπάρχουν άλλες δύο νησιωτικές ενότητες που διαφοροποιούνται από τις υπόλοιπες. Η πρώτη είναι η περιοχή των  Β. Σποράδων, που παρέμειναν αμιγείς λόγω της απομόνωσής τους και η δεύτερη είναι τα νησιά του Αργοσαρωνικού που έχουν δεχθεί επιδράσεις από την ηπειρωτική Ελλάδα.
Οι χοροί του Αιγαίου είναι γενικά χοροί ομαδικοί, με επικρατέστερο χορευτικό σχήμα αυτό του ανοικτού ή κλειστού κύκλου. Παράλληλα συναντάται η έννοια του χορευτικού ζευγαριού (αντρών μεταξύ τους ή γυναικών μεταξύ τους ή άντρα και γυναίκας) που χορεύει αντικριστά (καρσιλαμάδες ή ζεμπέκικο) ή ζευγαρωτά (μπάλοι), Επικρατέστεροι ρυθμοί αυτών των δίσημων μέτρων  που αποδίδονται ζωηρά, γρήγορα, εύθυμα και σταθερά και αυτοί των εννεάσημων μέτρων που αποδίδονται βαριά και αργά.
Χαρακτηριστικά γνωρίσματα του Αιγαιοπελαγίτικου νησιώτικου χώρου, είναι η «ελαφράδα» που παρατηρείται στην εκτέλεση των κινήσεων, η χρησιμοποίηση  του «σουσταρίσματος» που γίνεται στα γόνατα, τα πηδήματα των πρωτοχορευτών που γίνονται χαμηλά και παράλληλα προς το έδαφος και η γενικότερα παρατηρούμενη ποικιλία στην έκφραση. Αυτά όλα αντιπαρατίθενται προς το χορευτικό ύφος της στεριανής Ελλάδας, το οποίο χαρακτηρίζεται από βαρύτητα, δυναμικές στηρίξεις σε όλο το πέλμα, βήματα σκληρά και έντονα με μεγάλο άνοιγμα, αργές και βαριές ρυθμικές αγωγές, απότομες στάσεις, βαθιά καθίσματα, απότομα άλματα κάθετα προς το έδαφος..
Όπως είναι φυσικό όμως κι εδώ έχουμε διαφοροποιήσεις από νησί σε νησί, ακόμα και από χωριό σε χωριό του ίδιου νησιού. Έτσι για παράδειγμα μπορούμε να αναφερθούμε στη «βαριά και αυστηρή» σούστα της Καρπάθου, στην «ανάλαφρη και πηδηχτή» σούστα της Ρόδου, στην αντικριστή «ήρεμη» σούστα της Σύμης και ούτω καθεξής.
Ακολουθεί η περιγραφή ορισμένων μόνο χορών από το πλούσιο Αιγιοπελαγίτικο ρεπερτόριο, αφού λόγω χώρου είναι πολύ δύσκολη ακόμη και η ονομαστική τους αναφορά.

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010

Μανιάτικα έθιμα.

Ο γάμος ήταν το μοναδικό χαρμόσυνο γεγονός στην αλλοτινή Μάνη...
Στην αλλοτινή Μάνη δεν υπήρχαν χαρούμενες γιορτές και επέτειοι. Είχαν καταργηθεί σχεδόν 
και οι ονομαστικές εορτές. Οι λύπες ήσαν απείρως περισσότερες και τα μαύρα είχαν καθιερωθεί 
σαν τοπική φορεσιά. Οι μοναδικές χαρές, όπως τις έλεγαν ήταν ο γάμος και η γέννηση αγοριού, 
γιατί ήξεραν πολύ καλά όπως οι αρχαίοι Έλληνες ότι αυτό, το αγόρι, ο «κούρος» όπως το έλεγαν, βιολογικά θα διαιώνιζε την οικογένεια, την φυλή και θα ήταν ένα ντουφέκι παραπάνω στον αγώνα.

Τον γάμο λοιπόν τον συνδύαζαν με την αναγέννηση της οικογένειας, της φαμίλιας, της φυλής, 
κάτι όπως ο καινούργιος χρόνος. Μόνον στα νεότερα χρόνια λέγανε τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά κάλαντα από σπίτι σε σπίτι και φτιάχνανε δίπλες, λελάγγια και μελομπουκιές (παραδοσιακά φαγητά και κεράσματα).

Χαρές λοιπόν ονόμαζαν τους γάμους. «Στις χαρές σου» λέγανε συχνά στις προπόσεις τους 
με κρασί ή με κεράσματα. Στην παλιά Μάνη, σε καμία άλλη περίπτωση δεν τραγουδούσαν και δεν χόρευαν, εκτός από τον γάμο. Ο γάμος γιορταζόταν κατά τον πιο επίσημο και επιδεικτικό τρόπο, 
γι' αυτό τον λέγανε και «χαρά». Πολλές φορές ακόμα και σήμερα, ακούμε, ειδικά από πιο μεγάλους 
σε ηλικία ανθρώπους, την πρόποση «Στις χαρές σου», που σημαίνει στο γάμο σου και προέρχεται 
από την Παλιά Μάνη.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι το όνομα του κοριτσιού μιας οικογένειας συνοδευότανε από την 
κατάληξη .ίτσα, ενώ το όνομα της καινούργιας γυναίκας στην οικογένεια, της νύφης, είχε 
το επίθετο με την κατάληξη .έισα. Αυτά κυρίως για την αποσκιαδερή Μάνη. Για παράδειγμα, 
η γυναίκα του Νικολάου Πλαγιαννάκου του Βασιλείου, έχανε τόσο το επίθετό της, όσο και το 
μικρό της όνομα και λεγόταν μετά τον γάμο της Νικολάου Πλαγιαννέϊσα Βασιλόνυφη. Αναφερόταν δηλαδή και σαν νύφη του αρχηγού της οικογένειας που ήταν ο πατέρας του γαμπρού. Κάτι 
παρόμοιο γινότανε και στην παλιά Ρωσία.

Για το γάμο λάμβαναν ειδοποίηση όλοι οι συγγενείς εγκαίρως σε όλα τα χωριά. Στο σπίτι του 
γαμπρού γίνονταν όλες οι απαραίτητες προετοιμασίες. Επιστρατευόντουσαν όλες οι κοπέλες, 
συγγενείς και φιλικά πρόσωπα για να αλέσουν το στάρι και να φτιάξουν τα ψωμιά του γάμου 
ανάλογα με τους καλεσμένους.

Σαν προίκα, εκτός από τα διάφορα χωράφια (λαχίδια) που έπαιρνε η νύφη, αρκετά για την συμβολή της στο νέο της σπιτικό, έπαιρνε και πολλά οικιακά σκεύη ή και σκουτιά (ρούχα) ή μπατανίες (κουβέρτες) και άλλα. Στα σκουτιά επάνω πολλές φορές καρφίτσωναν με διάφορες κορδέλες 
δεμένα, παλαιά νομίσματα αξίας, συνήθως ασημένια.

Πολλά από αυτά δωριζόντουσαν αργότερα στην γέννηση κάποιου νέου μέλους άλλης οικογένειας, συνήθως αγοριού, μαζί με βαμβάκι που σήμαιναν: το παιδί να ζήσει ως τα βαθιά γεράματα έχοντας 
την δύναμη του χρήματος. Πάντως και οι δύο ευχές είχαν προφανώς γεννηθεί από τις δύο βασικές ελλείψεις των παλιών Μανιατών. Πρώτον, ότι ο μέσος όρος ζωής ήταν φοβερά κατεβασμένος 
εξαιτίας των πολλών σκοτωμών από τις εκδικήσεις και αντεκδικήσεις. Δεύτερον, διότι οι Μανιάτες 
ήταν υπερβολικά φτωχοί άνθρωποι και ήταν φυσικό να έχουν την παραπάνω επιθυμία. 
Όλα τα κινητά αντικείμενα της προίκας μεταφερόντουσαν με καραβάνι από μουλάρια και άλογα
στο σπίτι του γαμπρού για την καινούργια εγκατάσταση. Τα ζώα αυτά ήσαν στολισμένα
με μεταξωτά μαντίλια, χρωματιστά από καθαρό μετάξι, που ύφαιναν οι ίδιες οι Μανιάτισσες χωρίς πρόσθετα και άλλες σύγχρονες αλχημείες. Το σημαντικότερο βέβαια στοιχείο σε μια προίκα ήταν
η στέρνα. Η "γλιστέρνα" όπως την έλεγαν, γιατί το νερό ήταν στην παλιά Μάνη ο θησαυρός. Περισσότερο και από τα κτήματα και από τα σκουτιά και .πολλές φορές και από αυτή την ίδια
τη νύφη!!

Σε άλλα μέρη, κυρίως της μέσα Μάνης, προίκα δεν δινόταν στην νύφη και τα έξοδα του γάμου καλύπτονταν από τα δώρα των συγγενών του γαμπρού .Οι αρραβώνες γινόντουσαν με
πολύ απλό τρόπο. Πήγαιναν κάποιοι άντρες στο σπίτι της νύφης, έριχναν μερικούς πυροβολισμούς, έπαιρναν ένα δακτυλίδι και το περνούσαν στα δάκτυλα των αρραβωνιασμένων και μετά κερνιόντουσαν ρακί Καλαμών.

Ο αρραβωνιαστικός έβλεπε την αρραβωνιαστικιά του παρόντων των γονέων της και αδελφών της,
και ποτέ μόνη. Πολλές φορές οι αρραβώνες γινόντουσαν χωρίς να είναι παρόντες
οι αρραβωνιασμένοι. Αρκούσε να πήγαιναν δύο τρεις άντρες από το μέρος του γαμπρού στο
σπίτι της νύφης και να έριχναν μερικές ντουφεκιές. Σε άλλη περίπτωση ήταν αρκετό
να πυροβολήσει ο γαμπρός χωρίς να πάει στο σπίτι της νύφης, ή από το χωριό του και να
δηλώσει ότι "κρούει ντουφέκι για την τάδε".

Αυτό όμως, γινόταν όταν οι συγγενείς της νύφης δεν ήθελαν τον γαμπρό, γιατί ήταν αχαμνόμερος, δηλαδή από πιο αδύνατη οικογένεια. Με το βάρεμα αυτό του ντουφεκιού, τα πράγματα
εξελίσσονταν σοβαρά, γιατί ο νέος δέσμευε το κορίτσι και γιατί κανένας δεν έπαιρνε γυναίκα
άλλου χωρίς να υπολογίσει μαζί του έχθρα μέχρι θανάτου. Επακόλουθα λοιπόν: ή γάμος με
απαγωγή, ή με συγκατάθεση ή έχθρα. Η γυναίκα δεν είχε γνώμη για τον άντρα που θα έπαιρνε
τις περισσότερες φορές. Πρωτοέβλεπε δε τον αρραβωνιαστικό της μετά τους αρραβώνες.

Κάποτε, κάποια Μαρία με τις φίλες της, καθισμένες στην ρούγα του χωριού, μια Κυριακή,
σιγομιλούσαν και γέλαγαν, .όταν ξαφνικά,ακούστηκε ένας σμπάρος!! Τι είναι αυτή η ντουφεκιά
έκαναν όλες έκπληκτες. Και η ωραία Μαρία, που είχε μυριστεί τον αρραβώνα της με έναν που
δεν τον ήθελε, είπε ήρεμα: "Δεν είναι τίποτα κορίτσια, εμένα σκότωσε ο πατέρας μου".
Στους νεόνυμφους, η καθιερωμένη ευχή ήταν να αποκτήσουν εννιά γιους και μια θυγατέρα. Χρειαζόταν βλέπετε και η θυγατέρα γιατί από αυτήν θα ξανάβγαιναν άλλοι εννιά γιοι.

Τραγούδια και ποίηση της Μάνης

"Τώρα την αυγή, τώρα η αυγή χαράζει,
τώρα τα πουλιά, τώρα τα χελιδόνια,
τώρα οι πέρδικες γλυκολαλούν και λένε:
ο δυόσμος και ο βασιλικός και τ'
 άσπρο καρυοφύλλι
Αυτά τα τρία μαλώνανε το πιο μυρίζει κάλλιο.
Πετιέται το τριαντάφυλλο το μοσχομυρωδάτο.
Σωπάστε βρωμολούλουδα και σεις βρωμοβοτάνια,
Τι εγώ είμαι το τριαντάφυλλο της άνοιξης στολίδι,
Που το χειμώνα κρύβομαι στης αγκαθιάς τη ρίζα,
Το Μάη μήνα φαίνομαι σε νιού γαμπρού κεφάλι,
Σε παντρεμένης γόνατα στου κοριτσιού τον κόρφο
στης χήρας το προσκέφαλο βραδιάζω ξημερώνω". 

Το ελαιόλαδο στη μαγειρική

Το εκλεκτότερο λάδι στον τομέα της υγειηνής διατροφής χάρη στην πλούσια περιεκτικότητα του σε βιταμίνες Α και Ε αλλά και σε προβιταμίνη Α. Δεν περιέχει χοληστερόλη, διευκολύνει την διαδικασία της πέψης και είναι απαραίτητο συστατικό για το σχηματισμό των οστών. Το λάδι της ελιάς είναι πλούσιο σε αντιοξειδωτικές ουσίες όπως η βιταμίνη Ε και πολυφαινόλες που επιτρέπουν την πρόληψη των καρδιαγγειακών παθήσεων, του καρκίνου και της γήρανσης.

Μεσογειακή διατροφή, κουζίνα

Το λάδι της ελιάς είναι εύκολο στην πέψη. Βασικό στοιχείο στην μεσογειακή κουζίνα, η χρήση του στη μαγειρική βοηθά στη μείωση των εμφραγμάτων του μυοκαρδίου και της χοληστερίνης

Επιπλέον πλεονέκτημα : Αντέχει στις μεγάλες θερμοκρασίες με σημείο καύσης τους 220 °C.

Το λάδι ελιάς ως καλλυντικό

Πασίγνωστο προïόν για την διαιώνησης της ομορφιάς .
Σαν καλλυντικό προïόν το ελαιόλαδο χρησιμοποιείται από την εποχή της αρχαίας Αιγύπτου σε διάφορα βάλσαμα και αλοιφές για να αρωματίζει το σώμα μετά το μπάνιο ή ακόμα για την θρέψη του τριχωτού της κεφαλής.
Αυτό το καταπληκτικό έλαιο, απόσταγμα της συμπίεσης εν ψυχρώ του καρπού της ελιάς, μπορεί να χρησιμοποιηθεί από "την κορφή ως τα νύχια" και αντίθετα απ' ότι θα μπορούσαμε να πιστεύσουμε, απορροφάται πολύ εύκολα.

Θεραπευτικές ιδιότητες – Ιαματικό δέντρο

Μασώμενα ή σε αφέψημα , τα φύλλα και τα άνθη του ελαιόδεντρου είναι εξαιρετικά αντιπυρετικά. Το ελαιόλαδο ρυθμίζει την έκκριση της χολής και προλαμβάνει την δημιουργία χολόλιθων. Προάγει την οστεοποίηση λόγο της υψηλής περιεκτικότητας του σε ολεικό οξύ. Θεραπεύει το γαστρικό έλκος και την γαστρίτιδα.
Απαλείνει και λειένει την επιδερμίδα, καταπραύνει τους ερεθισμούς. Δυναμώνει και μαλακώνει τα μαλλιά Χρησιμοποιείται για μαλάξεις, αναμεμειγμένο με αιθέρια έλαια λεβάντας ή δενδρολίβανου, ιδανικό να χαλαρώνει συσπασμένους μύες. Η διατροφή με βάση το ελαιολάδο προλαμβάνει της καρδιαγγειακές παθήσεις.

Το ελαιόδεντρο




Το ελαιόδεντρο (Olea europaea; οικογένεια Oleaceae) είναι δέντρο υποτροπικό, πλατύφυλλο, αειθαλές, με βρώσιμο καρπό. Το ύψος του κυμαίνεται από 3 έως 12 μέτρα, έχει πολυάριθμα κλαδιά και τα φύλλα του είναι λογχοειδή, σκουροπράσινα από την επάνω πλευρά και ασημένια από την από κάτω, ενώ φυτρώνουν ανά δύο σε κάθε κλαράκι (αντικριστά).
Σε τροπικές και υποτροπικές περιοχές έχουν εντοπιστεί είκοσι είδη του γένους Olea. Ζει για πολλές δεκαετίες, ακόμα και εκατονταετίες. Το σημαντικότερο χαρακτηριστικό γνώρισμα της Ελαίας είναι η μακροβιότητα. Το ξύλο της αντιστέκεται σε πολλά παράσιτα και αν το υπερεδάφιο τμήμα της νεκρωθεί, νέα βλαστάρια αναφύονται από τον κορμό ή τις ρίζες της. Υπάρχουν δέντρα στην περιοχή της Μεσογείου που έχουν ηλικία αιώνων και παράγουν ακόμα καρπό.
Έως την ηλικία των 7 ετών η ελιά δεν είναι παραγωγική. Από τα 7 έως τα 30 της χρόνια, το δέντρο αναπτύσσεται με ταυτόχρονη αύξηση της παραγωγικότητάς του. Από τα 35 μέχρι τα 150, το δέντρο φτάνει στην ωριμότητα και την πλήρη παραγωγή. Στα 150 αρχίζει να γερνά, διατηρώντας όμως σημαντική παραγωγικότητα για αιώνες, κάποτε μάλιστα και για χιλιετίες. Η παραγωγή του ελαιοδέντρου είναι κυκλική, τον ένα χρόνο μεγαλύτερη, τον επόμενο σημαντικά μειωμένη. Αυτός ο κύκλος επαναλαμβάνεται σ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του δέντρου.
Το ελαιόδεντρο αντέχει σε θερμοκρασίες κάτω των 6-7° το χειμώνα και σε μακρές περιόδους ξηρασίας το καλοκαίρι. Αναπτύσσεται καλύτερα σε περιοχές με μέσο όρο βροχοπτώσεων  14-16 χιλ. κατ’ έτος, και καλοκαίρι ξηρό, με θερμοκρασίες που φτάνουν τους 40°. Τα ελαιόδεντρα προτιμούν το Μεσογειακό κλίμα, με πολύ ζεστο και ξηρό καλοκαίρι, και μέτρια ψυχρό και υγρό χειμώνα.
Ριζικό σύστημαΤο ελαιόδεντρο διαθέτει εκτεταμένο ριζικό σύστημα και αυτός είναι ο λόγος που κατορθώνει να αναπτύσσεται ακόμα και σε ξηρά και άγονα εδάφη. Το μεγαλύτερο μέρος των ριζών είναι επιφανειακό, με μέγιστο βάθος 15-20 εκ. ή 50-60 εκ., και μικρό μόνο μέρος φτάνει σε βάθος τα 100-120 εκ. Μόνο σε αμμώδη ή βραχώδη εδάφη οι ρίζες προχωρούν βαθύτερα και ίσως φτάσουν εν τέλει σε μήκος τα 6μ.
Κορμός Στα νεαρά δέντρα ο κορμός είναι λείος, γκριζοπράσινος. Στα γηραιότερα δέντρα μπορεί να ξεπερνά σε διάμετρο το ένα μέτρο ενώ το χρώμα του φλοιού είναι σκούρο και σπάζει. Η επιφάνεια του κορμού με τα χρόνια γίνεται ανώμαλη, με ρωγμές και εξογκώματα.
 Βλαστοί, μπουμπούκιαΣτις αρχές της άνοιξης εμφανίζονται μπουμπούκια πάνω στους βλαστούς του ελαιόδεντρου, τα οποία θα παραγάγουν νέα βλαστάρια (βλαστοφορία) και άνθη (ανθοφορία). Στη διάρκεια της νέας (ετήσιας) βλάστησης, όλα τα μπουμπούκια είναι της ίδιας φύσης (βλαστοφόρα) και στη συνέχεια κάποια εξ αυτών διαφοροποιούνται και γίνονται ανθοφόρα. Μόνο σε μια μεταγενέστερη φάση διαφοροποίησης διακρίνονται οι δύο τύποι μπουμπουκιών (στις αρχές της επόμενης άνοιξης, όταν αναπτύσσεται η νέα βλάστηση). Τα βλαστοφόρα είναι μικρότερα, στενότερα και με σχήμα κωνικό.
Τα ανθοφόρα είναι πιο φουσκωτά και έχουν σχήμα ακανόνιστης σφαίρας. Έτσι, το ελαιόδεντρο αναπτύσσει άνθη και καρπούς στους βλαστούς του προηγούμενου έτους. Αυτοί οι βλαστοί διαιρούνται σε:
Ξυλοφόρους (που φέρουν μόνο βλαστάρια κλαδιών)Καρποφόρους (φέρουν τα μπουμπούκια των λουλουδιών)Μικτούς (αμφότεροι οι τύποι).
 Συνήθως οι βλαστοί μέσης ζωτικότητας εξελίσσονται σε καρποφόρους, ενώ οι ζωηρότεροι (άπληστοι) παράγουν ξύλο. Η ύπαρξη πολλών άπληστων βλαστών σημαίνει ότι θ’ ακολουθήσει φυσική ακαρπία.
ΦύλλωμαΣε κάθε κόμπο αναπτύσσονται δύο φύλλα, το ένα απέναντι από το άλλο. Η άνω επιφάνειά τους είναι βαθυπράσινη ενώ η κάτω είναι γκριζοπράσινη. Η άνω επιφάνεια έχει υφή δέρματος και σχήμα λογχοειδές, ενώ τα στόματα στην κάτω επιφάνεια είναι μικρά, στρογγυλά και καλυμένα από παχύ χνούδι. Η δομή αυτή του φύλλου, που αποτρέπει την εκτεταμένη διαπνοή και απώλεια υγρασίας, χαρίζει στο ελαιόδεντρο την αντίσταση στις ξηρές καιρικές συνθήκες, την υψηλή θερμοκρασία και τον άνεμο.
Άνθιση, ανθοφορία.Τα άνθη σχηματίζονται σε ομάδες των 8-25, συνήθως στους μίσχους των φύλλων. Κάθε άνθος δημιουργείται σε μια μικρή θήκη και συνίσταται από ένα μικρό κάλυκα σαν κούπα φτιαγμένη από τέσσερα σέπαλα, τη στεφάνη που σχηματίζεται από τέσσερα λευκοκίτρινα πέταλα, δύο στήμονες (αρσενικά γεννητικά όργανα) τον ένα απέναντι από τον άλλο, οι οποίοι καταλήγουν σε ανθήρια με μορφή φασολιού, και τον ύπερο (θηλυκό γεννητικό όργανο), που αποτελείται από το ωάριο στη βάση του και το δικέφαλο στίγμα στην άκρη.Δεν έχουν όλα τα άνθη πλήρως ανεπτυγμένα μέρη. Συνεπώς, υπάρχουν τέλεια άνθη (με ανεπτυγμένους στήμονες και ύπερο), και ατελή άνθη (εμ ατροφικό ύπερο). Τα ατελή άνθη δεν είναι σε θέση να γονιμοποιηθούν και να παραγάγουν καρπό. Η αναλογία τέλειων και ατελών ανθέων διαφοροποιείται ανάλογα με την ποικιλία και από χρόνο σε χρόνο. Η ανθοφορία της ελιάς αρχίζει τον Απρίλη στις θερμότερες περιοχές και μπορεί να συνεχιστεί μέχρι τις αρχές Ιουνίου στις ψυχρότερες, ανάλογα με την ποικιλία.
ΚαρποίΟ καρπός του ελαιόδεντρου έχει σκληρό κουκούτσι όπως τα πυρηνόκαρπα (ροδάκινο, βερίκοκο κλπ.). Προχωρώντας προς τα μέσα, αποτελείται από το εξωτερικό στρώμα του περικαρπίου, τη σάρκα ή μεσοκάρπιο όπου σχηματίζεται η ελιά, και τον πυρήνα ή ενδοκάπριο που περικλείει το σπέρμα. Από τη δημιουργία του καρπού μέχρι την ωρίμανσή του, περνούν 6-7 μήνες, στη διάρκεια των οποίων ο καρπός μετέρχεται τρεις διαδοχικές αναπτυξιακές φάσεις:
Μια φάση ραγδαίας αύξησης του βάρους στη διάρκεια των δύο πρώτων μηνών (Ιούνιο-Ιούλιο), όπου πραγματοποιείται και η κύρια μεγέθυνση του πυρήνα, εν αντιθέσει με το σαρκώδες μέρος.
Μια φάση λιγότερο ταχύρυθμης ανάπτυξης στους επόμενους δύο μήνες (Αύγουστο-Σεπτέμβρη) στη διάρκεια της οποίας αναπτύσσεται το σαρκώδες μέρος. Στο τέλος αυτού του σταδίου, ο πυρήνας σκληραίνει και σταματά η ανάπτυξη.
Και πάλι ταχύτατη αύξηση βάρους του καρπού από τον Οκτώβρη και μετά, μέχρι που το χρώμα του αλλάζει από πράσινο σε πορφυρό και μαύρο.
Ο σχηματισμός της ελιάς αρχίζει τον Αύγουστο. Ο καρπός μεγαλώνει το φθινόπωρο για να φτάσει στο μέγιστο το Δεκέμβρη-Γενάρη, εποχή κατά την οποία έχει πλέον ωριμάσει πλήρως.

Καλλικράτης : Κάρτα Πολίτη


Δράση 16. Κάρτα Δημότη-Πολίτη


Έκδοση «κάρτας Δημότη» για την γρήγορη και αποτελεσματική διεκπεραίωση αναγκών μέσω της αυτόματης εξυπηρέτησης πολιτών (π.χ. έκδοση πιστοποιητικών), αλλά και τη διευκόλυνση της συμμετοχής σε δημοκρατικές διαδικασίες (π.χ. τοπικά δημοψηφίσματα). Με τη δυνατότητα χρήσης της κάρτας μέσω του διαδικτύου μπορεί ο πολίτης να έχει πρόσβαση σε πολλές υπηρεσίες με στόχο την προώθηση της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης και τη μείωση της γραφειοκρατίας.

Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 2010

Αγροτικό εισόδημα και Αγροτική Πολιτική.

Το σχέδιο νόμου για το «Ενιαίο Μητρώο Εμπόρων Αγροτικών Προϊόντων, Εφοδίων και Εισροών και άλλες διατάξεις» θα παρουσιάσει σήμερα στο Υπουργικό Συμβούλιο ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Κ. Σκανδαλίδης, το οποίο θα συνεδριάσει στις 12:00 υπό την προεδρία του πρωθυπουργού, Γιώργου Παπανδρέου, στη Βουλή.

Επίσης, στα υπόλοιπα θέματα που θα απασχολήσουν την σημερινή συνεδρίαση είναι:
  • Σχέδιο νόμου: Αναδιάρθρωση των Δομών Υποστήριξης του Παιδαγωγικού, Εκπαιδευτικού και Ψηφιακού Σχεδιασμού του Υπουργείου Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων και Σχέδιο νόμου για τα Πειραματικά - Πρότυπα Σχολεία (εισηγήτρια η Αννα Διαμαντοπούλου)
  • Σχέδιο νόμου: Τροποποίηση Συστήματος Εκπόνησης Μελετών, Εκτέλεσης Δημοσίων Έργων και Σύσταση Αρχής Ελέγχου Μελετών και Έργων (εισηγητής Δ. Ρέππας)
  • Σχέδιο νόμου: Αναμόρφωση του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας και άλλες διατάξεις (εισηγητής Γ. Κουτρουμάνης)
  • Σχέδιο νόμου: Σύσταση Αρχής Καταπολέμησης της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες και της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας και ελέγχου των δηλώσεων περιουσιακής κατάστασης (εισηγητής Χ. Καστανίδης)
  • Προσχέδιο νόμου για την Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση (εισηγητής Γ. Ραγκούσης). Ο κ. Ραγκούσης θα κάνει εισήγηση και για το θέμα της έκδοσης διαπιστωτικής πράξης λήξης της θητείας των Γενικών Γραμματέων των Περιφερειών και θα εισηγηθεί για τους διορισμούς Γενικών Γραμματέων των Αποκεντρωμένων Διοικήσεων
  • Σχέδιο νόμου: Σύσταση Γραφείου Αντιμετώπισης Περιστατικών Αυθαιρεσίας στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και σχέδιο νόμου: Σύσταση Αρχηγείου Λιμενικού Σώματος - Ελληνικής Ακτοφυλακής και άλλες διατάξεις (εισηγητής Χρ. Παπουτσής)
  • Σχέδιο νόμου: Προστασία του Ανταγωνισμού και Σχέδιο νόμου: Απλοποίηση της αδειοδότησης τεχνικών επαγγελματικών και μεταποιητικών δραστηριοτήτων και επιχειρηματικών πάρκων και άλλες διατάξεις (εισηγητής Μ. Χρυσοχοϊδης).

Αγροτικό Εισόδημα .

Ένα εκρηκτικό μίγμα με βασικά συστατικά τη μείωση του πραγματικού εισοδήματος των ελλήνων παραγωγών, με την παράλληλη κάμψη της παραγωγής βασικών αγροτικών προϊόντων, καλείται ν’ αντιμετωπίσει η χώρα μας στην προσπάθεια που καταβάλλει να ξεφύγει από την κρίση και να γίνει περισσότερο ανταγωνιστική. Τα δεδομένα, ωστόσο, όπως προκύπτουν από εξαιρετικά αποκαλυπτικά στοιχεία της ΠΑΣΕΓΕΣ, τουλάχιστον για τον αγροτικό τομέα μόνο ευνοϊκά δεν είναι.


Η οικονομική κρίση που έχει απλώσει τα… «πλοκάμια» της για τα καλά στη χώρα μας, όχι μόνον άγγιξε την αγροτική παραγωγή και τους έλληνες αγρότες, αλλά άφησε ανεξίτηλο το… αποτύπωμά της την χρονιά που μας αποχαιρετά σε λίγες μέρες. Τι έφερε όμως το 2010 για τον αγροτικό κόσμο; Σύμφωνα με στοιχεία που είναι σε θέση να διαθέτει η κορυφαία συνομοσπονδία της χώρας, η ΠΑΣΕΓΕΣ, η κρίση στον αγροτικό τομέα εμφανίστηκε με δυο χροιές στον αγροτικό τομέα.
Η πρώτη είχε να κάνει με τη βασική συνιστώσα, που ακούει στο όνομα αγροτική παραγωγή και η δεύτερη με το πραγματικό αγροτικό εισόδημα.
Σύμφωνα λοιπόν με τα αποκαλυπτικά στοιχεία της ΠΑΣΕΓΕΣ, η παραγωγή μιας σειράς βασικών αγροτικών προϊόντων κατέγραψε σημαντικές απώλειες μέσα στο 2010. Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν τα σακχαρότευτλα, όπου η κάμψη της παραγωγής έφτασε βάσει των εκτιμήσεων της ΠΑΣΕΓΕΣ το… 35,1%, τουτέστιν πάνω από το 1/3 της περσινής σοδειάς.
Ακολουθούν με βάση το ποσοστό μείωσης, το αιγοπρόβειο κρέας (31,3%), το μαλακό σιτάρι (29,2%), το βαμβάκι λόγω και των ζημιών από την πράσινη κάμπια (25%), η βιομηχανική ντομάτα (23,5%) και το σκληρό στάρι (19,8%).
Μειώσεις παρατηρεί κανείς για το μεγαλύτερο μέρος των προϊόντων, αν διαβάσει με προσοχή τα στοιχεία της ΠΑΣΕΓΕΣ (πίνακας που ακολουθεί), ενώ ως φωτεινή εξαίρεση μπορεί να χαρακτηρίσει κανείς τα εσπεριδοειδή, όπου στα μεν πορτοκάλια η αύξηση της παραγωγής εκτιμάται ότι θα φτάσει το 33,3%, στα δε λεμόνια το 10%.
Η πτώση, όμως δεν χαρακτήρισε μόνον την παραγωγή, αλλά ως φυσικό επακόλουθο «χτύπησε» και το εισόδημα των ελλήνων παραγωγών, κάτι που επιβεβαίωσε με τον πλέον επίσημο τρόπο η Eurostat. Αρκεί μόνον να υπολογίσει κανείς ότι η πώληση των προϊόντων φέρνει στους παραγωγούς το 65% των συνολικών προσόδων τους (το υπόλοιπο 35% διαμορφώνουν οι επιδοτήσεις»
Σύμφωνα λοιπόν με τα στοιχεία, μείωση κατά 4,3% εμφάνισε το πραγματικό αγροτικό εισόδημα στην Ελλάδα το 2010, σύμφωνα με τα πρώτα ευρήματά της.
Την ίδια ώρα, το αγροτικό εισόδημα στην Ευρώπη αυξήθηκε κατά 12,3% στην ίδια περίοδο. Η αύξηση αυτή οφείλεται τόσο στην αύξηση του πραγματικού αγροτικού εισοδηματος (+9,9%) αλλά και στην πτώση του κόστους της αγροτικής εργασίας (-2,2%).
Η αύξηση του πραγματικού αγροτικού εισοδήματος στην ΕΕ οφείλεται στην αύξηση της αξίας της παραγωγής σε πραγματικούς όρους (4,3%), τη στιγμή που τα έξοδα των εισροών αυξήθηκαν κατά 0,8%. Οριακά επηρέασε η πτώση της αξίας των ενισχύσεων (1,2%).
Αξίζει να σημειωθεί ότι σε 21 από τα 27 κράτη – μέλη αυξήθηκε το μέσο αγροτικό εισόδημα. Στη Δανία εντοπίζεται η μεγαλύτερη αύξηση (54,8%), ενώ ακολουθούν Εσθονία (48,8%), Ιρλανδία (39,1%), Ολλανδία (32%) και Γαλλία (31,4%).
Η μεγαλύτερη πτώση του αγροτικού εισοδήματος εντοπίζεται στη Ρουμανία και τη Βρετανία (από 8,2%), στην Ελλάδα (4,3%) και στην Ιταλία (3,3%).
«Η ΠΑΣΕΓΕΣ έγκαιρα είχε προβλέψει ότι η μείωση του αγροτικού εισοδήματος το 2010 θα υπερβεί τις 6 ποσοστιαίες μονάδες. Το στοιχείο αυτό συνδέεται με τη μείωση της παραγωγής σε μια σειρά προϊόντων αροτραίας καλλιέργειας, κρίσιμης σημασίας», αναφέρει στο paseges.gr ο γενικός διευθυντής της ΠΑΣΕΓΕΣ Γιάννης Τσιφόρος, τονίζοντας παράλληλα και τις συνέπειες από το φαινόμενο των ελληνοποιήσεων στα προϊόντα, που αφαιρεί άμεσα εισόδημα από τον παραγωγό και θυμίζοντας τα πρόσφατα στοιχεία που έδωσε στην δημοσιότητα η ΠΑΣΕΓΕΣ, για την πανάκριβη… διαδρομή των αγροτικών προϊόντων από το χωράφι και το στάβλο ως το ράφι, πρόβλημα πολυσύνθετο που αποδεικνύει τις στρεβλώσεις που επικρατούν στην αγορά και πιέζουν έτι περαιτέρω αγρότες, κτηνοτρόφους και καταναλωτές.
«Πρέπει επειγόντως ως χώρα ν’ αποκτήσουμε σύστημα ιχνηλασιμότητας για την αναγνώριση ταυτότητας των εγχωρίως παραγόμενων προϊόντων και τροφίμων που προτιμούν οι καταναλωτές», σχολιάζει ο κ. Τσιφόρος.
Παράλληλα επισημαίνει την ανάγκη δημιουργίας Μητρώου Εμπόρων και διακινητών με τις απαραίτητες προϋποθέσεις (κεφάλαια, εγγυήσεις, υποδομή), καθώς επίσης την ανάγκη συμφωνιών στην αγορά με διαφάνεια μεταξύ προμηθευτών – δικτύων.
Εργαλείο διαφάνειας, σύμφωνα με το γενικό διευθυντή της ΠΑΣΕΓΕΣ, μπορεί ν’ αποτελέσει η ενσωμάτωση των τιμών (αρχικών και εκπτώσεων) σε ένα και μοναδικό τιμολόγιο, ώστε να είναι ελέγξιμη η συναλλαγή, θέμα που υπογραμμίζει η ΠΑΣΕΓΕΣ σε κάθε ευκαιρία εδώ και αρκετά χρόνια.

Ελαιόλαδο :Μειώθηκαν οι εξαγωγές και η κατανάλωση

Μειώθηκαν οι εξαγωγές και η κατανάλωση

Με σημείο αναφοράς την πτώση κινούνται τα τελευταία έτη οι βασικοί δείκτες στην αγορά του ελαιολάδου, μηδέ και της χρονιάς που διανύουμε εξαιρουμένης.
 Σύμφωνα με έκθεση των υπηρεσιών της ΠΑΣΕΓΕΣ, η ελαιοκομική περίοδος 2009 - 2010 χαρακτηρίστηκε από κάμψη των μεγεθών σε εξαγωγές, κατανάλωση και αποθέματα. Με βάση τα στοιχεία της ενδιαφέρουσας έκθεσης και του αρμόδιου στελέχους κ. Θ. Βλουτή, οι εξαγωγές τα τελευταία χρόνια μειώνονται και εκτιμάται ότι το 2010 θα φτάσουν τους 80.000 τόνους από 100.000 τόνους που ήταν το 2008.

Στο ίδιο «τέμπο» βάσει στοιχείων που παρέσχε το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων κυμαίνεται και η κατανάλωση ελαιολάδου στη χώρα μας, κυμαινόμενη στους 220.000 με 225.000 τόνους, σε αντίθεση με προηγούμενα χρόνια που έφθανε τους 250.000 τόνους, γεγονός που οφείλεται στις υψηλές τιμές καταναλωτή σε σχέση με τα σπορέλαια. Ομοίως και τα αποθέματα του προϊόντος, που κυμαίνονται γύρω στους 90.000 με 100.000 τόνους, μειωμένα σε σχέση με παλαιότερες περιόδους.
Όσον αφορά στην παραγωγή του προϊόντος, με βάση τα στοιχεία του ΥΠΑΑΤ, για την περίοδο 2009 - 2010 είχαμε αύξηση σε σχέση με την αντίστοιχη περσινή της τάξης του 5%, ήτοι κυμαινόμενα στους 320.000 τόνους. Ωστόσο, σύμφωνα με στοιχεία που συνέλεξε η ΠΑΣΕΓΕΣ από ελαιοκομικές ΕΑΣ - μέλη της, η παραγωγή για την περίοδο 2009 - 2010 ανήλθε στα επίπεδα των 230.000 με 240.000 τόνων. Εξάλλου, την ίδια περίοδο, οι τιμές για το έξτρα παρθένο προϊόν διαμορφώθηκαν στα 2,10 ευρώ το κιλό και για το παρθένο στα 1,9 ευρώ το κιλό.
Σύμφωνα, επίσης, με στοιχεία του ΥΠΑΑΤ, που παρατίθενται στην έκθεση της ΠΑΣΕΓΕΣ, η παραγωγή επιτραπέζιων ελιών τα τελευταία χρόνια κυμαίνεται μεταξύ 95.000 και 125.000 τόνων, φθάνοντας την περίοδο 2008 - 2009 τους 105.000 τόνους, αυξημένη κατά 10% από την προηγούμενη περίοδο, και το 2010 τους 107.000 τόνους.
Στα ίδια περίπου επίπεδα εκτιμά την παραγωγή και η ΠΑΣΕΓΕΣ, βάσει στοιχείων των Ενώσεων - μελών της. Έτσι, ενώ την περίοδο 2008 - 2009 η παραγωγή ανήλθε στους 104.000 τόνους, το 2010 εκτιμάται ότι κυμάνθηκε στα ίδια περίπου επίπεδα.

-Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα paseges.gr (28/12/2010)

Νέα της Μεσσηνίας : Τοπική Αυτοδιοίκηση

Αλλάζουν (;) οι περιφερειακοί σύμβουλοι της Μεσσηνίας
ΕΝΣΤΑΣΗ ΤΗΣ «ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ»
Ξαναμοίρασμα των θέσεων στο νέο Περιφερειακό Συμβούλιο Πελοποννήσου αναμένεται να φέρει, σε περίπτωση που δικαιωθεί, η ένσταση που κατατέθηκε τις προηγούμενες ημέρες από το συνδυασμό της «Αριστερής Αντικαπιταλιστικής Παρέμβασης του Μωριά» με επικεφαλής τον Παναγιώτη Κάτσαρη.
Εφόσον το Εκλογοδικείο την κάνει αποδεκτή, τότε δημιουργείται ανακατανομή στον αριθμό των περιφερειακών συμβούλων σε Μεσσηνία και Λακωνία.
Έτσι, στο Νομό Μεσσηνίας οι περιφερειακοί σύμβουλοι της παράταξης του Π. Τατούλη μειώνονται κατά ένας. Αντί για επτά οι εκπρόσωποι στο Περιφερειακό Συμβούλιο θα είναι έξι (χάνει τη θέση του ο Γιώργος Μπακούρος).
Επιπλέον, ο συνδυασμός του Δ. Δράκου χάνει μία έδρα στη Λακωνία, την οποία κερδίζει τελικά ο Π. Τατούλης.


Όπως μας έλεγαν χθες στελέχη της «Αριστερής Αντικαπιταλιστικής Παρέμβασης», η έδρα διεκδικείται, με βάση το άρθρο 139, από τα υπόλοιπα της α’ κατανομής και από το συνδυασμό του Π. Τατούλη.
Σε περίπτωση, λοιπόν, που το σκεπτικό της ένστασης δικαιωθεί, η «Νέα Πελοπόννησος» θα χάσει μία έδρα, την οποία όμως θα κερδίσει από τη β’ κατανομή σε βάρος της «Δυνατής Πελοποννήσου». Έτσι, το ισοζύγιο των εδρών θα διαμορφωθεί ως εξής: 31 έδρες θα έχει ο συνδυασμός του Π. Τατούλη, 15 ο συνδυασμός του Δ. Δράκου, 2 ο συνδυασμός του Δ. Γόντικα, 1 του Θ. Πετράκου, 1 του Λ. Μπούκλη και 1 του Π. Κάτσαρη.
Όπως μάθαμε, ανάλογη περίπτωση υπήρξε και στον Πειραιά, και τελικά ο εκεί συνδυασμός της «Αριστερής Αντικαπιταλιστικής Παρέμβασης» κέρδισε την ένσταση.
Πηγές : Του Αντώνη Πετρόγιαννη από : http://www.tharrosnews.gr/

Δευτέρα 27 Δεκεμβρίου 2010

Παραδοσιακοί χοροί : Γαϊτανάκι Ρόδου.

Χορός των Δωδεκανήσων που συναντάται και με το όνομα Ροδίτικος και χορεύεται κυρίως από γυναίκες.
Η λαβή του χορού είναι της Τράτας (Σταυρωτά). Είναι κι αυτός διμερής χορός και έχει τα εξής βήματα:
ΜΕΡΟΣ 1
1: Το δεξί πόδι βήμα δεξιά. 2: Το αριστερό βήμα δεξιά. 3: Το δεξί πόδι βήμα δεξιά με τα δάχτυλα στο κέντρο. 4: Το αριστερό πόδι έρχεται μισό βήμα δεξιά, ακουμπάει με τη φτέρνα του στην καμάρα του δεξιού και στη συνέχεια κάνει βήμα αριστερά. Μέτωπο αριστερά. 5:  Το δεξί πόδι βήμα αριστερά, με τα δάχτυλα προς το κέντρο. 6:  Το αριστερό πόδι βήμα αριστερά με τα δάχτυλα και το μέτωπο προς το κέντρο. 7: Το δεξί πλησιάζει το αριστερό και στη συνέχεια έρχεται σε προεκβολή στο κέντρο. 8: Το αριστερό πλησιάζει την φτέρνα του δεξιού και στη συνέχεια έρχεται μπροστά και αριστερά, στηριζόμενο στα δάχτυλά του και με το γόνατο ελαφρά λυγισμένο. Συγχρόνως το δεξί, με ισχυρή απώθηση του εδάφους, έρχεται κοντά στο αριστερό και πατά με την καμάρα  να ακουμπά την φτέρνα του αριστερού. Το βάρος πέφτει στο δεξί. 9:  Το αριστερό έρχεται σε μεγάλη προεκβολή πίσω, στα δάχτυλα. Συγχρόνως το γόνατο του δεξιού λυγίζει και τεντώνεται.
10:  Το δεξί έρχεται πίσω, κοντά στο αριστερό και στη συνέχεια δεξιά και λίγο πίσω με ισχυρή στήριξη στα δάχτυλά του. Συγχρόνως το αριστερό πόδι, με ισχυρή απώθηση του εδάφους έρχεται δεξιά και πατά με την καμάρα του να εφάπτεται στην φτέρνα εκείνου. Το βάρος στο αριστερό και μέτωπο δεξιά. 11-12 :  Όπως τα 1 – 2
ΜΕΡΟΣ  2
Αποτελείται  από οχτώ βήματα που χορεύονται ως εξής:
1:  Το δεξί πόδι βήμα δεξιά με τα δάχτυλά του προς το κέντρο. 2:  Το αριστερό πόδι έρχεται μισό βήμα δεξιά, εφάπτεται με τη φτέρνα του στην καμάρα του δεξιού και στη συνέχεια βήμα αριστερά με τα δάχτυλα προς το κέντρο.   3 – 8 :  Όπως τα 7 – 12 της πρώτης στροφής. Τα οκτώ αυτά βήματα επαναλαμβάνονται άλλη μία φορά.

Παραδοσιακοί χοροί της Ελλάδας

1:  Το αριστερό πόδι έρχεται σε προεκβολή προς το κέντρο του κύκλου.
Δωδεκανησιακός χορός που χορεύεται κυρίως στην Κω σε ρυθμό 2/4. Χορευτές και χορεύτριες σχηματίζουν κύκλο ανοιχτό με μέτωπο προς τον κέντρο. Τα χέρια συνδέονται με λαβή Τράτας (σταυρωτά). Τα βήματα του χορού είναι τα εξής:
2:  Το δεξί πόδι κοντά και στο ύψος περίπου της καμάρας του αριστερού με ελαφριά στήριξη στα δάχτυλά του.
3:  Το δεξί πόδι στη συνέχεια έρχεται σε εκβολή πίσω και δεξιά.
4:  Το αριστερό κοντά στο δεξί, στην προσοχή.
5:  Το δεξί σε πλάγια εκβολή δεξιά.
6:  Το αριστερό πόδι κοντά στο δεξί στην προσοχή αλλά με ελαφριά στήριξη στα δάχτυλα.
 
Κατά την εκτέλεση όλων των βημάτων το σώμα κάνει συνεχή σουσταρίσματα. Πριν την έναρξη του χορού, όλοι μαζί, στηριζόμενοι στα δάχτυλα κάνουν σαν εισαγωγή δεκαέξι μικρές και συνεχείς ρυθμικές ανυψώσεις και κατεβάσματα των φτερνών με σύγχρονα σουσταρίσματα του σώματος και μικρές ταλαντεύσεις των ώμων αριστερά δεξιά.

Κυριακή 26 Δεκεμβρίου 2010

Συρτός Ρόδου.

Δωδεκανησιακός χορός που χορεύεται στη Ρόδο σε ρυθμό 7/8. Χορευτές και χορεύτριες, τοποθετημένοι εναλλάξ, σχηματίζουν κύκλο  ανοικτό με μέτωπο προς το κέντρο. Τα χέρια συνδέονται από τις παλάμες, με τους αγκώνες λυγισμένους. Ο χορός αποτελείται από δύο στροφές, κάθε μια από τις οποίες αποτελείται από δώδεκα βήματα:
Στροφή Α΄  
1: Το αριστερό πόδι ανασηκώνεται λίγο λυγισμένο μπροστά και στη συνέχεια πατά πάλι αριστερότερα της θήσης του και χτυπητά, μόνο με τα δάχτυλά του. Συγχρόνως ο κορμός κάνει μια μικρή ταλάντευση αριστερά.
2:  Το αριστερό πόδι στη συνέχεια φέρεται σε προεκβολή πίσω, στηριζόμενο στα δάχτυλά του δυνατά.
3:  Το δεξί φέρεται σε προεκβολή πίσω, στηριζόμενο δυνατά στα δάχτυλά του.
4:  Το αριστερό βήμα δεξιά, προς τη φορά.
5:  Το δεξί, βήμα δεξιά δυνατά στα δάχτυλά του που στρέφουν προς το κέντρο.
6:  Το αριστερό πόδι, μισό βήμα δεξιά, με τη φτέρνα του σε επαφή με την καμάρα του δεξιού και με τα δάχτυλά του στραμμένα αριστερά. Μέτωπο αριστερά. 
7:  Το δεξί με το γόνατο ελαφρώς λυγισμένο, βήμα αριστερά. Το αριστερό, φέρεται λυγισμένο πίσω, κοντά στο δεξί. 
8:  Το αριστερό πόδι πατά πίσω, κοντά στη θέση του. 
9:  Το δεξί βήμα μεγάλο δεξιά. Μέτωπο προς τη φορά.
10:  Το αριστερό πόδι βήμα δεξιά με τα δάχτυλα στραμμένα στο κέντρο.
11+12 :  Το δεξί φέρεται ελαφρώς τεντωμένο προς τα δεξιά και στη συνέχεια στην προσοχή κοντά στο αριστερό.
Τα βήματα αυτά επαναλαμβάνονται άλλη μία φορά.

Στροφή Β΄
Οι χορευτές που βρίσκονται δεξιά από τις χορεύτριες λύνουν τη λαβή και τοποθετούν τα χέρια πίσω στη μέση τους. Οι χορεύτριες τα τοποθετούν στη μεσολαβή.
1 – 3 : Όπως της 1ης στροφής 4 :  Το αριστερό πόδι με μεγάλο βήμα έρχεται προς το κέντρο του κύκλου, λίγο δεξιά και πατά με τα δάχτυλά του στραμμένα λίγο αριστερά. 5:  Το δεξί πόδι με μεγάλο βήμα έρχεται προς το κέντρο του κύκλου και πατά δυνατά στα δάχτυλά του που στρέφουν αριστερά και έξω. Η πλάτη είναι ήδη στραμμένη προς το κέντρο του κύκλου. 6:  Το αριστερό πόδι με μισό βήμα εμπρός έρχεται και πατά με τη φτέρνα του σε επαφή με την καμάρα του δεξιού και με τα δάχτυλά του στραμμένα προς τα έξω. 7:  Το δεξιό πόδι μεγάλο βήμα εμπρός και δεξιά. Το αριστερό ανασηκώνεται πίσω λυγισμένο. 8:  Το αριστερό έρχεται και πατά κοντά στο δεξιό, με την καμάρα του σε επαφή με τη φτέρνα  9: Το δεξί βήμα δεξιά και μέτωπο προς τη φορά. 10 – 12: Όπως και τα αντίστοιχα της πρώτης στροφής. 

Παραδοσιακοί χοροί. Αιγαίο.

Το Αιγαίο αποτέλεσε Ελληνικό χώρο αφ’ ότου οι Έλληνες υπερπηδώντας από νωρίς το εμπόδιο της θάλασσας μετακινήθηκαν κατά κύματα προς την ανατολή για να εγκατασταθούν ως άποικοι στις Μικρασιατικές ακτές, αφήνοντας στα νησιά τα σημάδια της διάβασης ή της εγκατάστασής τους. Η απαρχή της μουσικοχορευτικής ιστορίας του Αιγαίου χάνεται σε μυθικές θεωρήσεις, συνδεδεμένη με την γέννηση του Απόλλωνα, του Δια, του Ορφέα και της Σαπφώς. Η πλούσια μουσική και χορευτική ζωή στο Αιγαίο της αρχαιότητας μαρτυριέται εκτός από τις γραπτές πηγές και από πλήθος αρχαιολογικών ευρημάτων.
Η σύγκλιση της Ανατολής και Δύσης στα νησιά του Αιγαίου, η πολιτιστική αντιπαράθεση αυτών των δύο κόσμων, η ιστορία, οι δυσκολίες και οι διαφορετικές κλιματολογικές συνθήκες διαμόρφωσαν μια μουσικοχορευτική κατηγορία εντελώς διαφορετική από αυτήν της υπόλοιπης Ελλάδας.
Σε γενικές γραμμές στο νησιωτικό Αιγαίο διακρίνονται ουσιαστικά δύο πολιτισμικές ζώνες: Η μία περιλαμβάνει τα νησιά του Θρακικού πελάγους και του Ανατολικού Αιγαίου, όπου παρατηρείται έκδηλη η επίδραση της Ανατολής.
Η άλλη περιλαμβάνει τα Δωδεκάνησα και τις Κυκλάδες, που σε πολλές περιπτώσεις φέρνουν έκδηλα τα ίχνη της Δύσης. Επίσης υπάρχουν άλλες δύο νησιωτικές ενότητες που διαφοροποιούνται από τις υπόλοιπες. Η πρώτη είναι η περιοχή των  Β. Σποράδων, που παρέμειναν αμιγείς λόγω της απομόνωσής τους και η δεύτερη είναι τα νησιά του Αργοσαρωνικού που έχουν δεχθεί επιδράσεις από την ηπειρωτική Ελλάδα.
Οι χοροί του Αιγαίου είναι γενικά χοροί ομαδικοί, με επικρατέστερο χορευτικό σχήμα αυτό του ανοικτού ή κλειστού κύκλου. Παράλληλα συναντάται η έννοια του χορευτικού ζευγαριού (αντρών μεταξύ τους ή γυναικών μεταξύ τους ή άντρα και γυναίκας) που χορεύει αντικριστά (καρσιλαμάδες ή ζεμπέκικο) ή ζευγαρωτά (μπάλοι), Επικρατέστεροι ρυθμοί αυτών των δίσημων μέτρων  που αποδίδονται ζωηρά, γρήγορα, εύθυμα και σταθερά και αυτοί των εννεάσημων μέτρων που αποδίδονται βαριά και αργά.
Χαρακτηριστικά γνωρίσματα του Αιγαιοπελαγίτικου νησιώτικου χώρου, είναι η «ελαφράδα» που παρατηρείται στην εκτέλεση των κινήσεων, η χρησιμοποίηση  του «σουσταρίσματος» που γίνεται στα γόνατα, τα πηδήματα των πρωτοχορευτών που γίνονται χαμηλά και παράλληλα προς το έδαφος και η γενικότερα παρατηρούμενη ποικιλία στην έκφραση. Αυτά όλα αντιπαρατίθενται προς το χορευτικό ύφος της στεριανής Ελλάδας, το οποίο χαρακτηρίζεται από βαρύτητα, δυναμικές στηρίξεις σε όλο το πέλμα, βήματα σκληρά και έντονα με μεγάλο άνοιγμα, αργές και βαριές ρυθμικές αγωγές, απότομες στάσεις, βαθιά καθίσματα, απότομα άλματα κάθετα προς το έδαφος..
Όπως είναι φυσικό όμως κι εδώ έχουμε διαφοροποιήσεις από νησί σε νησί, ακόμα και από χωριό σε χωριό του ίδιου νησιού. Έτσι για παράδειγμα μπορούμε να αναφερθούμε στη «βαριά και αυστηρή» σούστα της Καρπάθου, στην «ανάλαφρη και πηδηχτή» σούστα της Ρόδου, στην αντικριστή «ήρεμη» σούστα της Σύμης και ούτω καθεξής.
Ακολουθεί η περιγραφή ορισμένων μόνο χορών από το πλούσιο Αιγιοπελαγίτικο ρεπερτόριο, αφού λόγω χώρου είναι πολύ δύσκολη ακόμη και η ονομαστική τους αναφορά.